Weggelopen
 

Oke, dan post ik ook maar mijn allereerste (niet al te serieus bedoelde) gedicht hier.

Weggelopen

Haar wereldje was maar o zo klein
en het leek haar zo geweldig fijn
om te weten wat er achter dat glas zou zijn.
Dáár liepen mensen en dáár reden auto’s
en het maakte haar zo vreselijk boos
om te zien dat iedereen de vrijheid koos
behalve zij, want zij kon niet weg
want dat glas, zat in de weg.

Maar op een dag ontsnapte ze toch, wat
ervoor zorgde dat
we nu genieten van een platte kat.

Mooi begin..Beeyje gerijmd maar het einde is erg melig (is dat heel erg gemeen) ... Het einde is onverwacht