coup de foudre
 

Hoi,

Ik ben nu al 2 maand samen met een meisje. Ze houdt intens van me en ik...ik weet het eigenlijk niet zo goed. Ben direct verliefd geworden op haar in 1 namiddag. Was direct weg van haar muziekwereldje waarin ze leeft vol elektrische gitaren, optredens, blues, enz... Toen vertrok ze echter 2 weken op reis. We hebben gemaild en zo en bleek dat ze ook iets voor me voelde. 2 Weken w8en op die eerste kus, vol verlangen, en tegelijk ook angst van een verkeerd beeld te hebben van elkaar na die tijd.

Nadien heb ik haar dan nog veel gezien en ze was echt weg van me. Ikzelf was niet 100% zeker. Ik heb dan nog een heel eindje zitten twijfelen en slecht gevoeld met de gedachte in me kopje: "waar ben ik eigenlijk mee bezig?". Dat is dan weggegaan na een tijdje. Nu echter mag ik haar amper zien van haar ouders. Als we elkaar willen zien moet het gebeuren zodat ze er niet achter komen. Me schatje is dan altijd op haar ongemak en ziet haar ouders overal. Die ouders hebben echt ook wel problemen die ik me eigenlijk niet kan voorstellen (huwelijkstrouw problemen).

Gisteren maakte mijn ma een interessante opmerking. Ze zei dat de coup de foudre gedaan was. En ik moet haar gelijk geven. Als ik haar zie en haar mooie oogjes, dan voel ik me weer verliefd, maar eenmaal ze weg is...dan blijft er alleen een raar gevoel achter: "is zij wel wat ik wil? is dit liefde?". Binnenkort zijn het examen en dan zie ik haar wel een beetje, maar ik ben echt ten einde raad. Ik WIL haar graag zien, ze is lief en schattig en zo, helemaal mijn type, alleen blijven die ouders alles verzieken. Wat ik ook wel vervelend vind is dat we precies een beetje op een andere golflengte zitten. Ik zou bvb eerder int gras gaan liggen en stoeien met haar, maar dan begint zij bvb te zeuren over haar kleden die vuil zouden worden en haar ma die dan boos zal zijn en zo. Dat gezaag begint zo wel een beetje tegen te werken, maar aan de andere kant hebben we ook massaal romantische momenten gehad (Balcony Scene a la Romeo en Julia waar ik juist haar vingertjes kon aanraken vanop een stoeltje en een heleboel momenten dat we lagen te praten in haar bed en dat ik gewoon begon te wenen om't een of ander). Da is dus wel iets heel speciaals aan haar. Ze kan altijd een heleboel gevoelens in me lospeuteren waarvan i niet eens wist dat ze bestonden. Een andere keer heeft ze een liedje gezongen voor me en de tranen stonden me direct in de ogen.

Kort gezegd. Ik denk ergens wel dat ik haar graag zie, maar dat ik ergens te veel twijfel. Misschien verwacht ik ook te veel? In de grote vakantie zie ik haar weer 2 weken niet en dat zal weer een hel worden, ofwel dat ze dan helemaal uit mijn gedachten is :S

Nog iets. Ik heb altijd overal haar knuffelbeest mee en haar pull en zo, van die dingen zou ik voor geen geld ter wereld willen scheiden. Betekent dit iets? Of hou ik meer van die beer dan van haar zelf :S

Tnx for reading all of this :)

wat is de vraag?

of je met haar verder wil? of je het waard vind om te wachten zodat je haar lief kunt hebben?

volgens mij heb je die zelf al wel beantwoord :)

ja, heb geduld, het zal goedkomen :) mij mij was het ook een beetje zo.. en nu is ook alles goed :)

Ik denk dat je op dit moment nog kan beslissen of je er wel of niet mee door gaat. Je zult dus met die ouders moeten leren leven. Of niet. Die keus is aan jou. Hoe sneller je die maakt, hoe makkelijker het is.

Zelf zou ik liever niets beginnen met zo'n meisje, maar da's voor mij vrij makkelijk om te zeggen...

Citaat:

Als ik haar zie en haar mooie oogjes, dan voel ik me weer verliefd, maar eenmaal ze weg is...dan blijft er alleen een raar gevoel achter: "is zij wel wat ik wil? is dit liefde?".

kijk, en dan zeg ik: stop er maar mee. Het is namelijk mogelijk om op bijna iedereen verliefd te worden als je met één iemand in één kamer zit, maar echte verliefdheid gaat toch om het gevoel dat er is als die ander er niet is. En als je daar aan twijfeld zou ik er nu een einde aan maken, want hoe langer je wacht hoe moeilijk er pijnlijker je het maakt.

Echte liefde raakt je als een lichtflits en dat is niet iets waar je aan zal twijfelen. Het komt vanzelf wel.

Momenteel mis ik haar...
We hebben vanochtend nog eens gepraat en blijkt dat ze toch niet zo saai is als ik dacht. Okee, ik ben misschien niet helemaal smoorverliefd, maar eerder realistisch. We zijn samen eens naar een feestje geweest en dan kwam ze helemaal los. Was echt enorm leuk op dat moment, het zijn waarschijnlijk die hatelijke ouders van haar.

Nog iets...als ze op MSN komt begint mijn hartje altijd aan 100 per uur te kloppen (abnormaal vlug) en bijna iedere keer als ik naar mijn gsm reik gaat ie af. Ze stuurt bijna iedere keer een SMSje als ik wil kijken naar GSM, ENORM BIZAR!!!

Een andere keer was ze over de telefoon over iets aan het praten en ik had dat specifieke voorwerp JUIST op dat zelfde moment vastgenomen....echt VREEMD....hoe verklaar je dit?

En nog een 3de ietsje...ik heb zitten denken...misschien ben ik wel bang dat zij niet het meisje is voor mij en dat ik daardoor meer problemen zie die er eigenlijk niet zijn, dat ik de situatie negatief zou beinvloeden.... :s

Wat denken jullie?

ik denk dat je psycholoog moet worden, want volgens mij heb je ze heel aardig op een rijtje.

het sarcasme is ver te vinden hier :rolleyes: ;)