jezelf aanvaarden
 

Ik zit met een probleempje waar ik al een eindje geen raad meer mee weet. Mezelf. Ik heb moeite om mezelf te aanvaarden. Ik heb bitter weinig zelfvertrouwen en vaak als ik ergens ben heb ik meer zin om weg te lopen en me te verstoppen dan daar te blijven. Ik voel me heel onzeker over mijn uiterlijk, hoewel ik een fantastische vriend heb en hij en al zijn vrienden me een knappe vinden. Op school gaat alles heel erg goed. En ik heb een vaste vriendenbende en daarbuiten ook veel vrienden. Ik heb dus eigenlijk het 'perfecte leventje' maar toch blijf ik me ontzettend onzeker voelen. Soms word ik heel erg boos op mezelf om de stomste redenen. Kan iemand me aub helpen? :(

Ik ben in iedergeval blij dat je geen reden zoekt om je onzeker over te voelen. Vaak als mensen een "perfecte' leven hebben zoeken ze naar een puntje om zelfmedeleiden te hebben. Maar goed, los hiervan heeft het weinig zelfvertrouwen hebben weinig te maken met hoe 'perfect' je leven is.

Op welk punt heb je weinig zelfvertrouwen? Als je praat? Als je over straat loopt?

niet altijd op dezelfde plaats of zo. Ik krijg gewoon een ambetant gevoel in mijn buik. Een beetje een schaamte-gevoel precies. Maar ik ben echt wel gelukkig. Ik begrijp het gewoon niet.

Je somt van jezelf een aantal goede punten op:
- een fantastische vriend
- ruime vriendenkring
- goede schoolresultaten
Eigenlijk een goed leventje.

En het probleem som je zelf ook op:
- Te weinig zelfvertrouwen.

't Is al een grote stap dat je dat zelf weet en nog een grotere dat je hier wat post er iets aan wilt doen. Ik denk dat dit gewoon geleidelijk aan moet groeien. En anders denk ik dat er trainingen bestaan voor zulke problemen.
Ik zou zeggen:
Ga voor een spiegel staan en zeg elke dag tegen jezelf dat je fantastisch bent.
Ik ben ook maar een leek, maar ergens denk ik dat jij de enige bent die nog iets aan je zelfvertrouwen kan veranderen, vermits je goede vrienden e.d. hebt.
Spreek je zelf moed in.
Waan je Justine Henin en Miss World.
Weet van jezelf dat je goed bent, dat je er echt mag zijn.

Groetjes,

Anne-Laure

Oh ja, Tsjalson bedoelde volgens mij of er concrete situaties zijn waarin je jezelf moeilijk aanvaardt, minder zelfvertrouwen hebt e.d.

Dus waneer je je schaamt heeft verder niets te maken met de plaats of gedachtes? Er zit geen enkele overeenkomst in?

De mentaal-zelf-coaching praktijken (voor de spiegel staan en emiel ratelband achtigge dingen te roepen, hoe aardig de poster het ook mag bedoelen) is niet altijd erg aan te raden. Het effect is niet altijd erg positief en in jouw geval is het waarschijnlijk helemaal niet nodig: een beetje schaamte is opzich erg normaal op jouw leeftijd.

Edit: laaste bericht van Medea klopt.

Misschien klinkt dit onaardig, maar zo bedoel ik het in ieder geval niet. Volgens mij is er met haar helemaal niet zo veel aan de hand, en maakt zij precies dezelfde gevoelens door die een ieder zo nu en dan heeft. Of sla ik de plank nu volledig mis? :confused:

Kan, maar dat maakt het probleem voor haar waarschijnlijk niet minder... Ik denk idd ook dat het de 'gewone (puberteits) problemen' zijn, die heel veel mensen door maken, zeker mensen van een jaar of 16...maar dat veranderd niks aan de situatie.

Misschien kun je er met mensen in je directe omgeving over praten? Ik denk dat je dan zult merken dat er ook onder je vrienden mensen zijn die zich onzeker ed voelen. Misschien kunnen jullie er samen aan werken. Vaak lucht erover praten iig al op en soms lost het ook nog iets op ook. Doe dingen die je leuk vindt en waar je goed in ben, doe succeservaringen op enz. En gun jezelf tijd, zo iets veranderd niet van het één op het andere moment, maar moet je opbouwen.

*herken, herken*

aangezien ik met hetzelfde probleem zit, heb ik ook geen idee wat je er aan kan doen...sorry voor deze nutteloze reactie:S

Jah!! ik heb (dat klinkt vreemd) een uitstekende methode om er deels vanaf te komen. Ik kom wel eens in contact via msn met mensen die ook onzeker zijn (ik was et heel erg), maar door die te helpen word het bij jezelf ook minder.. Ga op stap met iemand die zelfs erger is dan jou in onzekerheid en help hem of haar.. Het brengt je erzelf er ook bovenop. Btw. Je moet je onzekerheid nooit helemaal wegwerken.. Het blijft een deel van jezelf! dat moet je ook gwoon accepteren!

Is niet nutteloos!

eh, bedankt voor jullie reacties :). 't zal ergens inderdaad wel
zijn omda'k midden in mijn puberteit zit hé! Kvinnet echt super dat jullie allemaal zo aardig zijn :). Bedankt!!

:)

Je komt er wel bovenop hoor. :)