lijdt jij aan de strijd tot eeuwige perfectie
 

ik helaas wel en dat breekt me soms op :o

nee

Inderdaad die strijd lever ik ook.
Als ik eis van mezelf ik moet een 8 halen daarna moet het een 9 zijn enzo is het nooit genoeg.Dat is met alles en uiteindelijk bedenk ik dat ik nooit goed genoeg doe en uit eindelijk wordt ik boos op mezelf

ik heb het gevoel dat je met doorzetten alles kunt bereiken maar dat is niet altijd zo.. ik denk dat daar een vorm van perfectie in zit.. vervelend maar kan ook positief zijn...

wat sommige dingen betreft wel, maar dan maak ik mezelf alleen maar zenuwachtig en wil het niet. niet doen dus :o

lijdt jij aan de strijd tot eeuwige perfectie

Oh? :o ;)


Ben vrij stipt ed, wil dingen ook in orde hebben,
maar kan wel tevreden zijn met wat ik haal.
Meer dan m'n best kan ik nou eenmaal niet doen.
Nee, denk niet dat ik echt een strijd voer oid..

Niet helemaal. Soms verwacht ik veel te veel van mezelf en wil ik alles beter doen dan anderen, maar zo af en toe relativeer ik alles ook en zeg ik tegen mezelf: nou en. Het is niet erg als ik niet beter ben dan de beste.

Maar ik doe wel mijn best om gewoon dingen zo goed te doen als ik (binnen menselijke normen) kan. Dat is denk ik wel een goed streven.

Alleen wat sommige dingen betreft. Schoolwerk of het opruimen van mijn kamer bijvoorbeeld, daar doe ik niet bijster perfectionistisch over. Over mijn verhalen en tekeningen weer wel. En over mijn karakter en uiterlijk - bij vlagen. Maar dat is dan wel in overdreven vorm. Ik kan intens gelukkig zijn met hoe ik ben, of intens ongelukkig. In het eerste geval kan niets me schelen, in het tweede ga ik op de kleinste dingetjes letten en me er gigantisch aan ergeren. Meestal probeer ik het allemaal tegelijk te verbeteren, wat uiteraard niet lukt, waarna ik alles maar laat voor wat 't is en me op iets anders richt.

Moodswings, ole. :|:D

hmm jaah, ik wil graag wel iets goed doen. soms kan ik mezelf echt als nutteloos zien als ik niet alles doe wat ik zou kunnen. Ik vind mezelf nooit echt goed genoeg, ik relativeer altijd met iets wat ik niet kan halen, en als ik eens van mezelf denk dat het goed was, dan vind ik dat ik op moet passen dat ik niet ga denken dat ik geweldig ben, waarna ik me ga vergelijken met iemand die het beter heeft gedaan ofz of ik praat mezelf aan dat het beter had gekund. tsja...vroeger dacht ik dat ik nutteloos was als mens als ik niet de wereld verbeterde en begreep ik niet dat sommige mensen maar 'gewoon' kunnen zijn, niet iets willen betekenen in deze wereld...
ik zie nu ook wel in dat je ook wel voor andere mensen iets kunt betekenen zonder dat je perfect bent of iets geweldigs doet.
Op school leer ik niet keihard ofz maar ik ben best goed in engels en dan moet ik ook een 9 halen (wordt verwacht) en bij werkstukken wil ik ook graag iets goeds afleveren, soms doe ik gewoon heel erg mn best als ik de leraar of lerares waardeer om te laten zien dat ik heus wel wat kan terwijl zij er waarschijnlijk niet veel over nadenken. ach...meestal kan ik er wel mee leven maar soms trap ik mezelf helemaal de grond in, lage dunk van mezelf geloof ik, dat vind ik wel vervelend aan mezelf maar altijd als mn eigenwaarde stijgt word ik boos omdat ik bang ben arrogant te worden...heel apart :o

ik ben ook een strevertje ja...

was het niet streBertje? :confused:

maargoed, volgens mij is het bij iedereen wel zo dat zodra je iets goed hebt je weer iets nieuws ziet waar je aan wilt werken. Het is de kunst om een tijdje tevreden te zijn over iets dat je hebt bereikt.

Ergens naar streven: iets willen. Een strevertje: Iemand die iets wil. Een perfectionist: Iemand die wil dat alles perfect is.

Lijkt mij dat ze het bedoelt zoals ze 't zegt. :)

aargh ik heb een hekel als ik met zulke mensen moet samenwerken in een groepsproject...het is nooit goed genoeg o_0

nee, ik zou het beter wel wat meer hebben :o

Volgens mij snapt ie dat wel, maar volgens mij heet zo iemand ook een strebertje en geen strevertje...'t klinkt raar, maar volgens mij is het wel waar. 'Strever' staat ook niet in de Van Dale, 'streber' (iem. die alle middelen wil gebruiken om in de wereld vooruit te komen => arrivist) wel...maar of dat dan weer klopt...? Ach, ik weet het ook niet.

[edit] jullie hebben gelijk, het is streBertje[/edit]

:)

*Hier een Perfectionist van de bovenste plank*

<alleen wat betreft mezelf.

Kwa uiterlijk wel, want ik ben toch lelijk. Andere dingen soms ook wel, maar meestal geef ik de strijd erg nsel op

Zo moet je niet over jezelf praten. Iedereen is mooi op zijn manier. Ik heb niet bepaald weinig puistjes en ik noem me ook niet lelijk, en zelfs mensen met brandwonden in hun gezicht ed hoeven niet per se lelijk te zijn.

Ja maar niet als strijd maar gewoon een streven.

uhuh.
voor mij is het wel een strijd geweest, want ik ging er zowat onderdoor. dat heb ik wel afgeleerd (tot snachts 4 uur leren, om halfzeven weer opstaan om een 8 ipv een 6 te halen (ik leer niet makkelijk nee)). Dat doe ik dus niet meer...

ik streef er naar zo te zijn als mijn zus...
-slank
-slim
-mooi
- ik weet niet hoe je dat in 1 woord moet zegge....ma altijd de goede opmerkinge make komt het dichts in de buurt.....

tsjah...ik wil graag een vwo kindje zijn...dan kunne mense zien da k WEL nadenk.....ma ja havo is ook nie slech...toch?

Het ligt er heel erg aan. Bij bijv werkstukken en verslagen enzow is t heel erg. Ik moet het gewoon perfect hebben, nix met de pen ofzow dr bij. Alles helemaal in orde. Ik print t wel 60x uit, maar dat boeit nie. Kleur altijd en keurig netjes in mapje en soms ook nog plastic hoesjes. Daarentegen ben ik bij andere dingen soms super ernstig het tegenovergesteld:D

ik doe zelf Havo... enne, het klinkt egoistisch hoor, maar het meerendeel van Nederland (op dit forum niet schijnbaar maargoed) doet VMBO (of mavo, hoe je het ook wil noemen..) dus, dan is het niet slecht. Bovendien, als je naar de naam kijkt

Hoger
Aalgemeen
Voorbereidend
Onderwijs

zie je er HOGER in staan, dus het is niet slecht nee, dacht ik zo.
en je zus is misschien mooi en slim zoals jij dat noemt. Maar wie zegt dat jij niet mooi bent?! Jij bent vast mooi op je eigen manier. En jij kan vast andere dingen die je zus niet kan?!
komop meissie!

-xxx-

nee tuurlijk niet, zolang je maar eruit haalt wat in je zit. :)

Een hoge opleiding hoeft geen voorwaarde voor nadenken te zijn.

Zeker niet. Overigens is het altijd nog mogelijk om na het behalen van je h.a.v.o.-diploma de laatste 2 jaar van het v.w.o. te doen als je alsnog het v.w.o.-diploma zou willen halen. Ik heb zelf eerst m.a.v.o. en daarna de laatste 2 jaar h.a.v.o. gedaan, aangezien ik voor mijn vervolgopleiding (de lerarenopleiding wiskunde in Tilburg) minimaal h.a.v.o. nodig had. Hoewel het niet tot een leraarschap is gekomen is het me inmiddels wel gelukt om grotendeels door middel van zelfstudie een wiskundekennis op universitair niveau te verwerven. Als je een bepaald doel niet rechtstreeks kunt bereiken kun je altijd nog proberen om het dan maar stapsgewijs te doen.

juist! (y)

hangt er helemaal vanaf waarmee ik bezig ben. voor school ben ik altijd vrij snel klaar, maar muziek of iets anders wat ik leuk vind om te doen, streef ik wel naar perfectie.

Ontzettend... Ik kan alles 20x overdenken of ik juist gehandeld heb, en hoe ik het beter had kunnen doen.
Van anderen eis ik ook wel wat, maar een stuk minder. Ik ben er op de een of andere manier ook nog vrij goed in om anderen te laten inzien dat het niet erg is als niet alles lukt, maar bij mezelf lukt dit dan weer niet...

Mja.. het stomme is dat ik weet dat het me nooit zal lukken. En daarom begin ik er soms liever niet aan dan dat ik het zie mislukken.

Voorbeeld: ik ging dit jaar scheikunde studeren en het leek me ontzettend leuk om allemaal 10-en te gaan halen.. :|
Het slaat natuurlijk nergens op, maar het leek me gewoon leuk. Dan zouden mensen me eindelijk intelligent vinden enzo.

Maargoed, voordat er een tentamen aankwam had ik zoiets van "het zal me toch niet lukken". Dus wou ik er niet hard voor gaan leren, want als ik dan uiteindelijk geen 10 zou halen zou ik me dom voelen.

Dus wat deed ik? De dag vantevoren pas beginnen met leren. Want als ik dan een slecht cijfer haal "is het niet erg", dan is het te verklaren en ligt het niet aan "dom zijn".
Nou ja, als ik alle colleges volgde en begreep dan haalde ik door een dag vantevoren te beginnen met leren alsnog een 7 of 8.

Zo ging dat ook altijd op de middelbare school. En zo gaat het ook met piano spelen enzo.. ik wil er niet echt voor oefenen, want ik zou er niet tegen kunnen als ik dan niet ontzettend goed zou worden. Dus oefen ik maar een beetje en kan ik het ook maar een beetje.

@ Alicia Silverstone..
niemand kan in één keer iets helemaal goed doen.
mensen zullen je niet stom vinden als je 2 / 3 of 4 dagen voor iets leert en dan een 5 haalt oid. Ze zullen je respecteren om je wilskracht en het feit dat je er iets voor doet. Ik heb meer respect voor iemand die een week ploeterd voor een 6 dan iemand die een halve dag leert voor een 9. Begrijp je wat ik bedoel?!
-xxx-

ja daar heb ik ook last van. Ik wil alles echt super goed doen en ik stop niet voordat het ook goed is. En dat is best wel vervelend, want daardoor schieten een heleboel andere zaken erbij in. Of ik heb gewoon geen tijd voor mezelf.
Eigenlijk ben ik ook gewoon heel de tijd bezig met leren, want ja anders haal ik het niet :eek: nou veel stress, lang bezig zijn, te weinig tijd.
Leuk is anders, maar ik heb er mee leren leven

Mja dat is ook zo. Ik heb zelf ook veel meer bewondering voor mensen met doorzettingsvermogen.. maar ik heb zelf juist totaal geen doorzettingsvermogen.. :o :S Als ik iets probeer en het lukt niet meteen, dan hoeft het voor mij al niet meer.

Wat ik wel vaak had op de middelbare school: als ik dan een keer iets goed wou leren, dan deed ik er ook echt alles voor. Dan ging ik helemaal samenvattingen maken enzo, hele schriften volschrijven.. Maar wanneer ik niet de kans heb om het echt GOED te leren, vind ik het ook helemaal niet leuk meer om het een beetje te leren.
Dat had ik bijvoorbeeld vlak voor m'n eindexamen. Ik liep zo ontzettend veel achter, ik had hele boeken nog nooit aangeraakt :o

Ik had wel het idee om alles helemaal door te gaan lezen en al die samenvattingen te maken enzo, maar ik wist gewoon dat het niet kon, daar had ik de tijd niet meer voor. Dus leerde ik het helemaal niet.

nope.
Perfectie is onmogelijk te bereiken. Hierom streef ik naar uitmuntendheid daar waar dat gewenst is. Daar waar dat niet nodig is ben ik tevreden met datgene wat volstaat.

niet echt strijd tot perfectie, want niemand is perfect en dat zal ook nooit iemand worden... dat kan gwoon niet...
maar ik stel wel hoge eisen aan mezelf...

Bla bla bla bla.
Gelul er zijn gewoon paar mensen lelijk in deze wereld.
En dan bedoel ik extreem lelijk.
IK bijvoorbeeld

Perfectie is een groot woord: niemand is perfect, en zo hoort het ook vind ik. Juist de punten waarop je niet perfect bent, maken je uniek, maar dat betekent niet dat je daar tevreden mee moet zijn... ik ben op bepaalde vlakken erg perfectionistisch, maar op andere weer veel minder. Och, misschien heb je wel de perfectie bereikt als je leert leven met je minder perfecte kanten.

Eigenlijk denk ik nogal vaak aan zelfmoord omwille van perfectie...Echte problemen heb ik eigenlijk niet, als je me vergelijkt met sommige andere mensen op het forum...Ik wil gewoon in een perfecte wereld leven waar alles meezit zoals mij dat goed uitkomt, wat eigenlijk zo goed als onmogelijk is...

Ik ben anderszijds nalatig en vergeetachtig...wat me geen barst kan schelen :)

Streven naar perfectie hoeft geen negatieve gevolgen te hebben, als je maar beseft dat 100% perfectie nooit bereikt zal kunnen worden. Je moet tevreden zijn met de bereikte mate van perfect-zijn.

Ik vind het helaas heel erg moeilijk om mijn 'beperkte' mate van perfect-zijn te relativeren... Bij anderen zie ik goed in dat niemand echt helemaal perfect kan zijn en dat het op een bepaald punt nu eenmaal ophoudt, maar van mezelf eis ik op ontzettend veel vlakken 99,9% perfectie, zo niet 100%. Dit is natuurlijk nooit haalbaar en dan krijg ik alleen maar een grotere hekel aan mezelf, 'want ik kan toch niks'.

En zo krijg je een neerwaartse spiraal van negatieve gedachten.

ik kan er niets aan doen hoe ik er uit zie.. hoe ik me voel en wat ik denk...

Mijn kamer is een zooitje... ik heb niets optijd af en ben tevreden met een 6...

Nee ik ben geen perfectionist..

jaa echt rampzalig!!! ik ga niet de deur uit voordat mijn haren zitten zoals ik wil dat ze zitten, en niet voordat ik eyeliner, mascara, lipgloss en muh rose oogschaduw op heb.

qua kleren ben ik iets minder, maar ik wil wel met een gave outfit de deur uit het liefst..

inderdaan, ik ben een perfectionist en dat zit mij vaak tegen. Ik wil hoge cijfers, ik wil een goed uiterlijk, maar ook zo veel mogelijk vrienden. Ik wil dat het goed gaat op mijn werk, in het gezin met mijn vriend, met zijn ouders en ga zo maar door. Daar word je moe van, heel erg.............

wel kijk , ik persoonlijk , wil wel de perfectie maar ik streef er (gelukkig vind ik) niet naar . dat zou voor mij alleen maar leiden tot ergernis en complexen omdat ik die niet bereiken kan . , ik vind het niet erg dat ik geen zo'n snel meiske ben , en dat ik niet super slim ben en dat ik vaak domme opmerkingen maak . het is nou maar menselijk dus

Ik ben al perfect.

Ik wel heel erg. Ik nooit iets goed genoeg doen. Als ik iets voor school moet leren blijf ik het overkijken tot midden in de nacht. Ik vind mezelf ook lelijk en honger mezelf regelmatig uit. Ik gun mezelf gewoon geen rust en ben heel streng voor mezelf.

@Alicia Silverstone

Bij mij is het ook zo. Ik ben nu bezig met mijn examens en ik leer dan eerst mijn vakken waarin ik goed ben (want als ik opeens slechte punten zou hebben voor een zogenaamd talent--) 'mijn trots', zou ik toch wel heel achterlijk moeten zijn...).
Morgen heb ik ook weer 2 vakken, 1 kan ik goed en het andere niet...denk maar niet dat ik veel zin heb om het tweede (slechte vak) te leren. Want dan ga ik daar zo mijn best voor gedaan hebben en toch geen goede punten halen.

Aan de andere kant ben ik wel nogal lui eigenlijk. Ik bereken (maar niet deze keer, andere jaren...) dan hoeveel procent ik nog moet halen om erdoor te zijn en hoeveel procent ik reeds had..en eigenlijk heb ik meer zitten rekenen tijdens die examens dan echt eens te leren...:)

Ik ben zo perfectionistisch dat ik er lui van wordt.

(Voor degenen die het niet vatten: ik span me zo in om iets perfect te doen dat ik er moe van wordt en het niet meer zie zitten om mijn volgende perfectie na te streven en het dan maar helemaal niet doe....)

ik ben ook heel erg perfectionistisch... en ook ik wordt er idd moe van... niets is zeg maar goed genoeg, en daar ga je je dan ook cker niet beter door voelen.
Maar nu ben ik een keer naar iemand geweest, die dus 'zag' dat ik perfectionistisch was, en hij zei dat ik niet naar perfect moest streven, maar naar optimaal... en daar ben ik nu dan zo ongeveer mee bezig, en ik moet zeggen ik ben wel rustiger geworden, eerst was ik altijd op tijd en dacht ik overal aan en was ik altijd degene die zei en dit moet nog en dit moet nog, en nu merk ik dat ik ook dingen vergeet, en ik kan je zeggen dat het een fijn gevoel is.. het klinkt raar, maar zo is het wel.
dus mijn tip: het hoeft niet perfect als het maar goed is (optimaal)

groetjes hopefully

Niets en niemand is perfect!

klopt wel ja.
dat kan ook niet, want iedereens prioriteiten liggen anders.
maar je zou deze topic denk moeten opvatten als 'jouw perfectie'
dus, hoe het volgens jou goed moet.
en met bijvoorbeeld toetsen is er geen twijfel mogelijk. als je alles goed hebt, is het dus perfect (in wat voor'n toets dan ook).
maar als het bijvoorbeeld om gedrag gaat kán je niet perfect zijn, omdat iedereen wat anders goed vind. Dan streef je naar wat je zelf perfect vind (of vaak ook, naar wat de grote massa perfect vind... de mode dus)

-xxx-