Klein gedichtje
 

Nog niet zo lang geleden,
Begon mijn hond spontaan te praten,
Geen grapjes, geen roddels of gebeden,
Maar verhalen over kaas met gaten.
Iedereen vond hem heel gek,
Lachte hem uit in zijn gezicht,
Maar wat had hij nog meer in het verstek ?
Dat kwam niet aan het licht.

Mijn hondje noemde zichzelf Max,
Origineler kon het haast niet,
Hij kon zelfs overweg met een fax,
Maar dat geloofden de mensen niet.

Ik kon goed met Max spreken,
Ik vroeg en hij reageerde,
Hij had niet zo veel gebreken,
Zoals sommige mensen beweerden,

Vandaag is Max zoals een gewone huisgezel,
Hij is geen hond meer,
Maar een rebel !
En altijd is hij druk in de weer.

Hij doet mee de afwas,
Dekt het bed mee op,
Hij gaat zelfs mee naar de klas !
En hij heeft een goeie vriend : BOB !

Ja van Max kan je alles verwachten,
Hij blijft al bij al toch mijn dierbare hond,
Ik weet nog toen we lachten,
Toen we een andere hond zagen met een band rond z'n mond ...

Waar is het einde?:)

hmz

niet slecht, voor een kind van 5

kvin m wel leuk...
jammer dat t einde niet egt een eide is...

Groot humor, einde is, naar mijn nederige mening, goed.

'k vind hem LOL :)