vreemd?
 

Het is nu bijna een jaar geleden dat mijn vader is overleden. Nou is gisteren de vader van de vriendin van m'n broer overleden (ze zijn al een jaar samen, dus ik ken haar ook best goed). Ik heb het hier ontzettend moeilijk mee, is dat raar? Ik was al best verdrietig omdat dit de maand is waarin m'n vader is overleden, maar dit erbij wordt gewoon erg veel. Herkent iemand dit?

mnee, das niet raar, je trekt het je aan, omdat alle herinneringen weer omhoog komen, ik herken het op zich wel, ik trek me dingen ook altijd heel erg aan..

*srry voor de nutteloze replay*

Heb het niet meegemaakt, maar kan het me heel goed voorstellen. Als nu de moeder van een vriendin
zou overlijden, zou ik de afgelopen tijd weer
opnieuw beleven denk ik. Niet omdat ik zo'n goede
band heb met haar moeder, maar omdat het me
er weeraan herinnert, er van alles boven komt etc.
Zou het nòg moeilijker vinden als het in de maand
was waarin mijn moeder was overleden,
omdat het dan zoveel dichterbij komt..

Denk dat het sowieso wel te maken heeft met
nog niet helemaal verwerkte gevoelens ed,
maar ook omdat het gewoon weer hartstikke dichtbij komt..

Het lijkt me erg moeilijk iig.. Heel veel sterkte ermee..!

Excuseer jezelf niet voor je reply's.... Want ik denk dat wat je zegt misschien wel heel nuttig is.. Zo weet zij dat zij niet de enige is!

Nee dit kan echt heel goed, hier heb ik het ook laatst over gehad in een topic over het feit dat de opa van een goede vriend van mij overleden was.

Ik was toen ook best 'down', terwijl ik die man 1 keer gezien had. Je bent dus zeker niet de enige.

bedankt voor jullie reacties. Ben idd blij om te horen dat ik niet de enige ben die zich het "leed" van anderen erg aantrekt.

Nee, is zeker niet vreemd, vooral ook omdat je weet wat zij doormaakt. En je wordt nu natuurlijk ook aan je eigen verdriet herinnerd.

je leeft denk ik erg met diegene mee, je weet hoe het is om zoiets mee te maken. Daardoor komt denk ik ook alles weer boven waardoor het bij jou ook hard aankomt.
zelf had ik ook zoiets, mijn vader heeft een tijd geleden een zware hartaanval gehad, als de ambulance een kwartier later had geweest had ik geen vader meer gehad, een jaar later gebeurde hetzelfde iets bij de vader van een vriend van me, alleen heeft hij het jammer genoeg niet gehaald, dit kwam bij mij ook hard aan en zette me aan het denken hoe het had geweest als het zover bij mijn vader had gekomen...... denk dat dit een soortgelijk iets is?

kan zijn dat dit nergens op slaat naar ik doe mijn best :)
sorry in ieder geval als je er niks aan heb...

waarom zegt iedereen dat toch?! Ik ben echt blij met elke reactie (m.u.v. dingen als : "stel je niet aan", daar heb ik niets aan), en ik ben gewoon blij dat mensen de moeite nemen te reageren. Behalve dat heb je ook nog gewoon gelijk. Het is idd een soortgelijk verhaal, dus... bedankt voor je reactie! ;)

Idd mensen moeten zichzelf niet altijd zo excuseren.. Ze is blij dat ze reacties krijgt.. Ze eeft er wat aan!

graag gedaan ! :)
ben blij dat je toch nog iets aan me gehad hebt :) (y)

meisje ik had je al gesproken op msn..
en wou nog even extra zeggen dat t absoluut niet vreemd is.
het verwerken van je verdriet duurt heel lang. en nu is dit weer heel erg dichtbij en confronterend.
steun elkaar en wees er voor elkaar.. en jij weet als geen ander wat zij doormaakt dus laat haar ook weten dat ze altijd naar je toe kan komen als er wat is en ze even haar ei kwijt moet..
dingen die jij ervaren hebt in het rouwproces (zoals mensen die de eerste maand vragen hoe t met je gaat en dat t dan nog wel goed gaat, omdat je t nog niet allemaal beseft en dan na drie maanden gaat t kut en niemand vraagt meer, zoals wij merkten) kan jij dan positief draaien en juist er haar op zo'n moment naar vragen.

Meis, je weet t heah, als er wat is dan moet je t laten weten.
Mail me anders maar voor mn telefoonnummer als je wilt.
Kusje en sterkte meisje.
Ik denk aan je!

sorry, maar k moet t nog even zeggen. Straks is de begrafenis en ik zie er zo tegenop! Heeft iemand misschien nog tips? Ik wil niet teveel huilen, het gaat tenslotte om hen! Maar aan de andere kant wil ik ook m'n huilen niet tegenhouden, dat doe ik al veel te vaak, dus... wat moet ik doen?

't lijkt mij dat je op een begrafenis best mag huilen, je zult niet de enige zijn. En het is een teken dat het je wat doet (ook al is het ook een beetje om je eigen vader) en dat kan ook juist fijn zijn voor mensen.