Kan een mens ooit volledig zichzelf zijn?
 

Lijkt me duidelijk:
Denken jullie dat een mens ooit volledig (dus echt voor de volle 100 procent) zichzelf kan zijn of worden?
Waarom?

Zelf denk ik dat dit als mens heel moeilijk is. Je wordt constant beïnvloed door je omgeving. De mensen om je heen, de manier waarop je leeft, wat er met je gebeurt...
Ik denk dat iedereen elkaar steeds beïnvloed, waardoor je (te) veel dingen van anderen overneemt. Zo kan (of durf?) je jezelf minder snel te zijn.

HUH!?!?!?!?!? Zijn we dat dan niet? Wat bedoel je er mee..... :confused:

Denk je dat de mens dusdanig beïnvloed wordt door zijn omgeving dat hij geen kans meer heeft om te voelen dat hij zichzelf is?

Eigenlijk: in hoeverre wordt de mens beïnvloed door anderen?

(stel je eens voor dat je helemaal alleen leeft. Wie zou je dan zijn? Zou je dan precies dezelfde Rawsteel zijn als nu?)

Hmm wel een goeie vraag

Volgens mij ben je alleen jezelf als je alleen bent.
Want kijk, als je een vriendin hebt, je past je aan, dat is gewoon zo want bij je vrienden ben je anders.
En ik heb meerdere vrienden en bij de ene vriend ben je anders dan bij de andere vriend. Maar je een beetje aanpassen kan geen kwaad, zolang je maar niet te veel aanpast en je vertrouwt bij die persoon. Zoals mijn vriendin, zij houd van mij zoals ik ben, ik hoef mij gelukkig niet anders voor te doen als ik ben.

Een tijdje geleden dachten ze dat het grootste gedeelte van een mens psyche word gevormt door omgeving, om de zoveel jaar word het weer bij gesteld en denken ze toch dat het wat meer heeft te maken met erfelijkheid. Niemand weet echt dus hoe groot die invloed van anderen is, die invloed is er simpel weg altijd en is op de eerder genoemde ervelijkheid na de grootste (de enige) factor in hoe een mens word. In die zin is een mens voor een groot gedeelte zo geworden door de mensen die hun beinvloeden. Zonder dat iemand je beinvloed zal je maar een erg erg leeg wezen worden.

Ik denk het niet.

Neem 'reclame' bijvoorbeeld. Wij worden er constant door beinvloed. Iedereen is letterlijk het slachtoffer van reclame. Zelfs als je er helemaal geen aandacht aan besteed, hoewel je dan misschien JUIST het slachoffer bent. Want wanneer jij je niks van de dingen om jouw heen aantrekt (reclame en andere mensen bijvoorbeeld), val je meteen op, en val je ook meteen uit de groep.

Je koopt bijvoorbeeld slippers in plaats van Nike's omdat je ze lekkerder vind lopen, je laat als jongen je haar lang groeien, en je geeft verder niks om je uiterlijk. Ik weet zeker dat niet veel mensen je zullen accepteren als je niet voldoet aan hun eisen. Daarom passen veel mensen zich aan. Ook jij past je aan om voor andere beter uit de kast te komen. Waarom sta je anders elke dag zolang voor de spiegel? En vooral wanneer je uit ga ben je die badkamer niet uit te krijgen.

Al die aanpassingen doe je niet voor je zelf, maar voor anderen. Jezelf zijn kun je alleen als er zich totaal geen andere mensen om je heen bevinden. Één individu is al genoeg om genoeg invloed op jouw te hebben zodat je jezelf al niet meer bent.

Even een ander voorbeeld.
Ik weet zeker dat sommige van jullie nog nooit een klassiek nummer ooit helemaal beluisterd hebben. Klassieke muziek is voor ouderen en niet voor jonge mensen zoals wij. 'Ik hoor, net als mijn leeftijdgenoten, naar pop, rap en trance te luisteren'. Naar klassieke muziek luisteren "hoort niet".
En dat is dus eigenlijk gewoon gelul. Misschien dat je het wel heel mooi vind, maar je durf niet en je mag er niet naar luisteren.

Jongeren doen dingen die andere jongeren doen zonder zelf hun eigen 'Ik' te ontdekken. Men gaat met de groep mee. Een groep die is beinvloed door weer een andere factor zoals reclame.

Iemand die op school bijvoorbeeld gepest word, is anders dan de groep van die persoon verwacht. Deze persoon kan proberen zichzelf te zijn, maar word daar direct op afgerekent. Het is daarom ook heel moeilijk om jezelf niet te laten beinvloeden.

Men kan dus niet beweren dat ze helemaal zichzelf zijn. Dat is gewoon onmogelijk, helemaal in deze tijd.

Ik zou dan niet eens zindelijk zijn. Veel neem je over, sterker nog, je interioriseert veel waarden en normen van ander en beschouwt ze als iets van jezelf. Dat zijn dus ook de grenzen en doelen die je jezelf oplegt. Je bepaalt je eigen identiteit niet en je afkomst, je geslacht maken je keuzes kleiner. Daarnaast moet hetgene wat je wilt uitdragen binnen de mogelijkheden liggen. Mischien kunnen sommige mensen zich het best ontplooien als Middeleeuwse leenheer terwijl ze geboren worden als rijkeluiskindje.
Hoe dan ook, je levensweg en je gedrag lijkt me eerder de resultante van allerlei invloeden op je. Je bent nu eenmaal geboren om aangezet te worden tot van alles, of dit nu zelf tanden poetsen is of stemmen voor de NCPN, dat doet er niet toe. Het gaat erom dat de mens niet als een visje uit een eitje komt om uiteindelijk enkel voor zich zelf te zorgen, maar dat je deel uit gaat maken van de cultuur in de ruimste zin van het woord.

Ik denk dat je altijd jezelf bent. Of je nou iets overneemt van een ander of niet. Als je toch iets overneemt van een ander dan zit dat ook in jou. Verder zit het ook nog in jezelf dat je dingen overneemt.
Wat is verder het nut van jezelf zijn, wordt imho veel te vaak gezegd de laatste tijd :S. Je ben altijd jezelf, jij ben jij.

ik denk dat het de vraag is hoe iemand zou zijn als er niemand was die hem/haar zou beinvloeden, maar goed ik vind dat ik meestal wel mezelf ben, en ik laat me alleen beinvloeden door mensen waar ik me door wil laten beinvloeden

Al levend: Nee.

ik denk dat je vanaf het begin van je leven al beinvloed word door je omgeving en dat je daardoor later in je leven een persoonlijkheid krijgt. En in de loop der tijd wordt je meer beinvloed door je vrienden en familie, want iedereen heeft wel eens trekjes die je van vrienden hebt overgenomen, tenminste de mensen die ik ken wel. dus waar het op neer komt is dat je volgens mij 'gemaakt' wordt door je omgeving, natuurlijk heb je ook aangeboren karaktereigenschappen, maar je neemt ook veel over.

De vraag is dan, of je niet jezelf bent als je constand wordt beinvloed door anderen, want dat lijkt me toch ook deels "jezelf zijn", leren en aanpassen etc

Is de mate en de manier waarop je beinvloed wordt niet een eigenschap van jezelf? In andere woorden, ben je jezelf als je imuum bent voor invloeden voor buitenaf?

dat zei ik net voor je ;) :p

En ik weer ver voor jou, je punt? ;)

Nee,in het fysieke leven kan de mens niet zichzelf zijn. Wel kan de mens een poging wagen om zoveel mogelijk schillen van zich af te werpen om zo heel dicht bij zijn ware kern te komen.

Hoe kan ik ooit iemand anders dan mezelf zijn? Als ik beinvloed wordt door anderen, kies ik daar dan niet op een bepaalde manier zelf voor? Laat de mezelf die aanpassingen aan de omgeving niet toe, ben ik niet die aanpassingen? Volgens mij wel.

Ik ben mezelf omdat ik simpelweg geen idee heb hoe ik iemand anders kan zijn.

oh shit hehe neit gezien :D

Ranonkel, ik heb dit eerder gevraagt maar goed: hoe weet je dat? Normaal gesproken vind ik het vragen naar bronnen erg flauw, maar nu ben ik wel erg nieuwsgierig: hoe kom je daarbij?

Een pas geboren kind is trouwens dichter bij zijn "ware ik" dan een wijze oude man??

wel grappig, dit is weer typisch zo'n geval van _we hebben geen goede definitie van hetgeen we over discussieren, maar we discussieren toch_...oftewel hoop om elakar heen gelul, terwijl je elkaar misloopt :o

Ik denk dat je jezelf bent als je niet (onbewust) iets of iemand probeert na te doen.

Ik ben bij iedereen wel een beetje anders. Wat ik wel logisch vind want je past je aan.

Ik denk dat je pas niet meer jezelf bent wanneer je je er niet meer prettig bij voelt, als je voelt dat je je zo Moet gedragen. helaas is het weleens zo dat je dat pas na een tijd door krijgt dat je 'vrienden'niet de mensen zijn waar je graag mee om gaat en je gedrag niet het jouwe is. Maar ik denk toch dat je best jezelf kunt zijn bij mensen die bij je passen.

Dat is dus mijn definitie van jezelf zijn. Volgens andere definities moet je helemaal alleen zijn om jezelf te zijn, al denk ik niet dat dan al jou kanten naar boven komen.

(en ik heb het nou dus even niet over een ziel etc, want nouja.. ik vind dat het daar nu niet over gaat :p )

Natuurlijk niet! Niemand is zichzelf. Je kunt hooguit spreken van: je wordt jezelf, je bent jezelf aan het worden. En daar ben je nooit mee klaar. En wanneer je sowieso spreekt over jezelf dan is dat altijd ten opzichte van de ander!

Sorry,ik heb niet eerder gezien dat jij me deze vraag stelde.
De bron van wat ik zeg ,zit in mijzelf. Ik meen dat,het is gewoon herinneren wie je werkelijk bent.Doordat je daar steeds dichterbij komt,verdwijnen de sluiers die het helder denken mistig maken. Natuurlijk lees ik ook veel maar ik voel heel intuitief aan wat waar is of niet.

Een pasgeboren kind is 'in dit leven' nog een onbeschreven blad,daarna komen alle invloeden van opvoeding en school die het verder weg brengen van wie het werkelijk is. De oude wijze man heeft beinvloeding van een lang leven al in zich dus is minder zichzelf dan de pasgeborene.

ik ben altijd wel redelijk mezelf hoor, ik láát me niet beïnvloeden door de buitenwereld, ik doe gewoon lekker wat ik zelf wil, en ja, dan vinden ze me maar raar, maakt me niets uit, ik ben gewoon mezelf *voor de grootste tijd*

Eerst beweer je dat je steeds dichter bij je ware ik komt, en direct daarna zeg je dat een oude man er verder van af zit dan een jong kind? Als het waar is wat je zegt, dat de omgeving je zo beinvloed dat je steeds verder van je ware ik komt (noem het 'erfelijkheid', noem het 'ware kern' of noem het een 'inbeschreven blad'), dan kom jij op de dag verder weg te liggen van jouw ware ik: waar ligt de fout in mijn redenering?

Je redenering gaat op voor de meeste mensen.Er zijn ook mensen die op zoek gaan naar hun ware 'ik'. Dat is een proces waarbij je steeds meer inzicht krijgt in jezelf. Natuurlijk heeft iedereen zijn opgelegde invloeden en ik zeg ook niet dat dat slecht is.De vraag van de topic was' kan een mens ooit volledig zichzelf zijn'? Dat is dus in een mensenleven vrijwel onmogelijk.

Hoe? Hoe stel je dat zoeken naar je ware ik voor? Wat ziet zo`n ware ik er uit in praktijk?

Slechts met geestelijke ogen zichtbaar...

de ware ik is niet te beschrijven maar de manier waarop een ware ik zich uit en manifesteert in deze wereld wel. De ware ik is vol van liefde, heeft mededogen en vergeeft zonder na te denken. De ware ik is rustig en kalm en kent geen last van lichamelijke lusten.

Het is bewustwording.

De ware ik kan de werkelijke essentie uiten.Onvoorwaardelijke liefde.
Begeerten op fysiek niveau zullen steeds meer verdwijnen.

Een kind die net is geboren met een neurologisch probleem, heeft die een ziel?? Als die geen liefde kan voelen (wat die ware ik volgens jullie wel kan) dan ligt die ver van zijn 'ware kern' af, en dat voor een pas geboren baby?

Fijn, maar op welke vraag is dat het nu antwoord?

Op de vraag'hoe stel je dat zoeken voor' De rest van het antwoord gaf Rico al.

Iedereen heeft een ziel. Juist die ziel kan liefde voelen,de onvoorwaardelijke liefde. Wij verwarren vaak die liefde met de gehechte,fysieke liefde die veel voorwaarden heeft.

Zal je daar je aanstaande wel voor waarschuwen? De arme jongen komt anders van zo'n koude kermis thuis. Je houdt onvoorwaardelijk van zijn ziel, maar moet er niet aan denken om dat fysiek te laten voelen. Zoiets stel ik me daarbij voor.


Wat is er in vredesnaam toch mis met fysieke begeerten/behoeften? Die zijn net zozeer geestelijk van aard, hebben als doel jou je fijn te laten voelen. Vind jij sex erg ofzo? Zondig misschien? Teken van zwakte? Wat is er zwak aan?

Je bent misschien wel een ziel, maar je hebt gekozen voor nog een rondje in dit lichaam. Wees er dan een beetje aardig voor. Van ascese worden alleen masochisten gelukkig.

Ik heb het niet alleen over sex uit begeerte maar ook over eten,drinken,roken enz uit begeerte of verslaving.
Sex uit liefde is prachtig,eten en drinken omdat je lichaam het nodig heeft om in leven te blijven ook.

Dat is natuurlijk een beetje kort door de bocht. Alsof ranonkel een relatie met iemand zou aangaan die op het op dat punt niet volledig met haar eens is...hoe kun je ooit een relatie hebben als je filosofieën niet overeenkomen? Ik zag gisteren een reportage over een vrouw die met een Maria-bus tegen abortus en euthanasie door België toert. Ze heeft ook een man, een verstokte communist, die het absoluut niet met zijn vrouw eens is en bang is om een kerk van binnen te zien. Ik vraag mij af hoe die mensen ooit redelijk samen kunnen leven...ze hebben toch beide een andere ontwikkeling doorgemaakt

Mensen zijn verslaafd aan fysieke behoeften en zijn er van afhankelijk.Ik wil liever niet op die manier afhankelijk van iets zijn en dat werkt heel bevrijdend.

Ik vraag me af hoeveel mensen sex hebben uit liefde??of is het begeerte,lustbevrediging??

Ik kan wel op een positieve manier genieten van lekker eten, maar dan bijvoorbeeld omdat ik gezonde soja-melk drink of tofu eet, al is het misschien voor de tong niet zo lekker als ander eten. Ik geniet ervan niet meer op die manier naar dingen te verlangen en ik geniet ervan mijzelf op een positieve manier op te bouwen en te onderhouden, liever dan dat ik ervan geniet, zoals vroeger, om zoete en voor de tong lekkere dingen te eten.

Ik denk dat het wel moeilijk is om, als je eenmaal seks hebt uit liefde, tijdens de seks de lust ook nog onder controle te houden.

Het is beide. Ik kan het alleen met iemand waar ik van hou, maar daarmee gaan ook alle lustremmen los. Het is voor ons allebei een bijzonder opbouwende, relatiebestendigende en bevredigende ervaring. Ik kan het je aanraden. Echt.

Ja, maar ik kwam ook wel eens op het seksualiteit-forum en daaruit blijkt toch dat je wel probeert de lichamelijke ervaring zo intens mogelijk te maken...

Dan hoort het erbij maar het is niet een ervaring puur uit lust.
Je mag er ook van genieten net zoals je kan genieten van eten.
Ik geniet er ook van maar ik wil er niet afhankelijk van zijn.

Wat denk je toch zwart wit! Alles met mate meid. Nee, niet meer kunnen stoppen met roken of drinken is heel erg slecht voor je. Net als gokverslaving of de verslaving aan gevaar. ( je hebt achtbaanjunkies)

Verslavingen zijn fout, maar noem niet iedere prettige lichamelijke gewaarwording die je graag nog wel eens wilt hebben meteen een slechte verslaving.

Meestal zijn dingen die goed voor je zijn prettig, en dingen die slecht voor je zijn, niet. Een hete kachel, dat doet pijn, want je brandt je eraan en dat beschadigt je weefsel. Dus kijk je voortaan beter uit. Buiten zonder jas in november, dat is brr en naar en dus doe je voortaan een jas aan, anders krijg je een vliegende longontsteking en dat is ongezond.

Sex is dus helemaal niet slecht. Het is goed voor de instandhouding van de soort. Zwanger zijn en bevallen is allesbehalve een pretje, dus heeft de natuur een lokmiddel bedacht. Lust! Orgasme! ( ben je er nog, of heb je het vaantje gestreken?) Het voelt lekker, dus je doet het graag en vaak en dus is er meer kans op een succesvolle bevruchting.

Het is goed om gevarieerd te eten, om zo alle benofigde voedingsstoffen binnen te krijgen. Daarom hebben wij smaakpapillen. Met goede dingen worden die aangenaam gestreeld, maar dingen die slecht voor ons zijn smaklen vies en die ten we dus niet meer. Een kat zal geen bedorven vlees eten. Daar wordt hij ziek van, namelijk. Wij zullen geen giftige knollen eten, want die zijn vies. En daar worden wij ziek van.

Alles wat jij noemt, roken en drinken, dat zijn acquired tastes. Alle kinderen vinden wijn en sigaretten vies smaken. Je wordt er misselijk van. Logisch, het vergiftigt je lever en is slecht voor je longen.

Ik vind het dus prima als je dat onder de verkeerde lichamelijke begeertne rangschikt, maar scheer niet de goede en nuttige begeerten ermee over een kam.

Het is alemaal zo rechtlijnig niet.

Het is pas een verslaving indien de nadelen van de verslaving groter zijn dan de voordelen die je er mee bereikt.

Lekker eten is geen zonde, maar als je er suikerziekte of hartkwalen door krijgt, ben je een grens gepasseerd. Maar het is niet erg om af en toe te genieten van een chocoladereep!

Eet gevarieerd en matig, dus dat dieet van water en brood is niet aan te raden, als is het misschien nog zo'n overwinning op jezelf. Pff, waarom zou je je zelf pesten? Dat is pas minachting voor je lichaam.

Alles waar te TE voor staat is verkeerd. ( behalve bij tevreden, zou mijn opa zaliger zeggen))

De lust onder controle houden?? Wat is dat voor ziekelijk idee?

Maar Poesiefox,waarom blaas je alles zo op? Wie zegt dat ik leef op water en brood,wie zegt dat ik niet geniet van sex? Ik heb die woorden niet opgeschreven.
Ik heb het ook niet over overmatig drankgebruik...

Ik heb het over AFHANKLIJKHEID van veel dingen op fysiek/materiel vlak waar ik liever los van kom.

Zo komt het niet over. Over het algemeen ontberen jouw stellingen nuances.

Ja natuurlijk gek! Hoe intenser de lichamelijke gewaarwording, hoe indringender de ervaring en hoe dichter het partners bij elkaar brengt.

Volgens mij brengt dat je alleen dichter bij je eigen lichaam, en omdat je dat waardeert, ben je je partner extra dankbaar.

Nope, zo werkt het niet. Het is een ander gevoel dan alleen iets lichamelijks. Het is een bepaalde sfeer waar we ons dan allebei van bewust zijn. We beseffen dan opeens weer heel goed hoe dicht we bij elkaar zijn, hoeveel we van elkaar houden. Dat is de kick. Het is een heel warm en vol gevoel.

En het gekke is dat ik meer voldoening haal uit zijn lichamelijke gewaarwording en dan vooral uit het feit dat ik hem dat geef, dan uit mijn eigen genot, en dat ik ook meer geniet van het feit dat hij me dat geeft.

Masturbatie is ook best lekker hoor, maar het mist wat. Dat gevoel dus.