verkeerde dingen zeggen
 

hebben jullie ook wel eens, dat je in een gesprek iets zegt en dat je je achteraf wel voor je hoofd kunt slaan? Terwijl je ook wel weer weet dat het niet zo heel erg is?

dat heb ik nu en het voelt zo kut... ik schiet dan helemaal in de stress... :(

hoe kan ik mezelf nou duidelijk maken dat de wereld niet vergaat ofzo, als zoiets gebeurd?

mjah, heb ik ook wel eens, of dingen zeggen die je eignelijk niet wilde zeggen achteraf, krijg je een tyfusschuldgevoel van.. ik heb geen idee hoe ik je er mee kan helpen, sorry

Tegen diegene waar je het tegen gezedg heb, zeggen dat het niet zo je bedoeling was, opf dat je het verkeerd verwoord heb, ofzo

maar als het niet iemand is die je goed kent, of nog maar net kent. en t is ook niet altijd zo dat het iets lulligs tegenover een ander is, maar meer iets wat je gewoon een fout gevoel geeft. Omdat je het idee hebt dat de ander het heel idioot vind, bijvoorbeeld.

dan zeg je van, (als het bv. in een mail of msn was ofzo) verkeerde scherm....

Mhh tjah, dat heeft iedereen wel eens, iets zeggen uit woede of onmacht terwijl je iets heel anders bedoelt...

Kun je weinig aan doen...
Als het wel kwetsend is zou ik wel je excuses aanbieden, hoe slecht je die persoon ook kent...

Tjah dat gebeurt me regelmatig, en elke keer kan ik me wel voor mn kop slaan, maar ja, wat doe je eraan hè? :)

Dat ken ik wel, toch raar wanneer je bedenkt dat ik nadenk over wat ik ga zeggen en dan alsnog zoiets eruit komt.
Wat je eraan kan doen? Als je net zoals ik ben (denker), dan kun je gewoon niet nog meer nadenken over wat je gaat zeggen.
Dan moet je maar iets met de (mogelijke) gevolgen doen. Kijken hoe diegene het heeft opgevat. Is hij/zij beledigd? Zeg dan dat je t niet zo bedoelde/je excuses aanbieden en daarna proberen te vergeten. Dat laatste is ehm best wel heel moeilijk ja maar verder zou ik het ook niet weten eigenlijk.

als hetgeen wat gezegd is onherroepelijk is, kan je het beste wat afleiding zoeken in een luchtige film, relaxed muziekje of een grote sportieve inspanning. tenminste, dat doe ik altijd, en reken maar dat dat vaak voorkomt:o:(

ja ben ook een 'denker'; denk eerst al heel erg na over wat ik ga zeggen en later ga ik het hele gesprek nog eens na om te kijken wat voor idioots ik gezegd heb...

en het stomme is dat de ander er vaak helemaal geen probleem mee heeft. het valt vaak de ander niet eens op. maar ik maak het voor mezelf veel erger....

@ FEYENOORDvakX : afleiding zoeken helpt ind wel, maar vaak maar even.. als ik dan weer 'niets' doen, ga ik gelijk weer piekeren enzo....

maar wat kan je ander doen:(? ( ik ben recordhouder verkeerde opmerkingen)

dat is dus precies het probleem :D

en ik wil de strijd wel met je aangaan wat dat record betreft...

alhoewel ik vaak heb dat ik dénk dat ik iets verkeerds zeg, terwijl het stiekum niet zo is.

hey sub,

het gebeurd iedereen wel eens.
als jij denkt de ander echt gekwetst te hebben kan je je excuus aan bieden en zeggen dat je het écht niet zo bedoelde. Eerlijk zijn dus... en vertellen wat je er nou net wel mee bedoelde.
lijkt me het beste...

Jah... Ik heb het heel vaak. Bijna altijd zelfs. Meestal kan ik niet eens iets goeds uit mijn mond krijgen. En als het is goed is zie ik altijd nog wel iets slechts aan :o
Dan voel ik me zo'n doos...

Iedereen heeft dat weleens.

Als het echt erge dingen zijn probeer ik het wel recht
te zetten, anders heb ik zoiets van, tja, iederéén
zegt weleens dingen die die beter niet had kunnen zeggen..

Vergeet niet dat anderen 10x minder goed opletten
met wat je zegt ed.. (of iig niet zo kritisch ed ernaar kijken,
en dingen waar jij je druk om maakt soms
alláng vergeten zijn..)

@ ...;) : gelukkig komt het niet vaak voor dat ik echt een lullige opmerking maak, >per ongeluk dus< maar als het gebeurd heb ik aan de ene kant zoiets van ik wil wel sorry zeggen enzo, maar aan de andere kant vind ik dat ook weer heel erg moeilijk... vooral ook omdat ik dus vaak het gevoel heb dat ik iets ergs gezegd heb terwijl de ander daar dan helemaal niet mee zit. Dan zit je je kwetsbaar op te stellen en sorry te zeggen en dat krijg je als reactie "ja dus? maak je je daar druk om?" > dan voel ik me nog doziger :S

@ dromerig elfje : zo gaat t bij mij dus ook precies, dat ik achteraf echt zo iets heb van "stom stom stom! hoe kón ik dat in hemelsnaam zeggen???" dat voelt zo zwaar kut...:(

@ Quiana : ik weet dat je gelijk hebt, maar tis zo moeilijk om die gedachte ook 'vast te houden' als je weer eens in zo'n situatie zit. Ik heb dan echt de neiging heel emotioneel >en dus te overdreven< te reageren, terwijl ik diep van binnen, rationeel, wel weet dat ik de boel zit te overdrijven, dat het best mee valt en dat er ergere dingen zijn...

Het hoeft helemaal geen opmerking te zijn waarbij de ander gekwetst word.

Tijdens het gesprek gaat het gewoon vanzelf wat je allemaal zegt, maar achteraf denk je dan: 'oh nee, eigenlijk had ik dat nooit moeten zeggen!' Het "voelt" gewoon verkeert zeg maar. Het kan gaan over één van je hobbies tot aan jouw manier van denken over het leven. Maar toch zou je willen dat je het nooit gezegt had, of liever nog, iets anders dan dat. Het kan echt om helemaal niks gaan. (De mensen die dit wel eens hebben snappen waarschijnlijk wat ik bedoel).

Ik denk dat de persoon, tegen wie je het verteld hebt, er lang niet altijd verder over zal piekeren. Waarschijnlijk dringt het bij degene niet eens door dat jij eigenlijk iets helemaal niet wou vertellen, (of liever op een andere manier). Ga dan later ook niet het gesprek nog eens terughalen. Waarschijnlijk weet degene niet eens waar je het over hebt.


Is dit wel het geval, dan heeft deze persoon enkelt een beeld van jouw ware 'Ik'. Over de opmerkingen die jij gemaakt hebt, daar is (goed) over nagedacht, en je hebt zelf besloten het aan een ander te vertellen. In eerste instantie is er niets aan de hand, maar, wanneer je er nog eens anders over nadenkt ga je helemaal stressen, 'want wat zal hij of zij nu wel niet denken van me?'!

Zelf zeg je dat je een denker bent sublime, er is dus goed over jouw opmerkingen nagedacht, maar toch "voelt" het even later niet meer helemaal oke. Waarom? Dit komt omdat je jezelf bent geweest tijdens het gesprek, en je heb je vervolgens helemaal laten gaan. Je bent op dat moment in een andere emotionele staat dan gewoonlijks.

Even later krijg je het gevoel van, "dat had ik niet moeten zeggen". (Daar kan men soms heel erg gestrest van raken) En waarschijnlijk omdat je je schaamt of omdat je het eigenlijk nét iets anders had willen zeggen. 'Hij of zij zal nu een verkeert beeld van mij hebben' is volgens de gedachten die in jouw hoofd rond spookt. (Dit komt omdat jouw emotionele staat op dat moment verandert is). Maar integendeel, hij of zij heeft nu een reëel beeld van jouw. Zo ben jij nu eenmaal. En als deze persoon dat negatief opvat, dan denk ik niet dat hij of zij veel respect heeft voor anderen mensen. Je moet anderen nu eenmaal accepteren en respecteren zoals ze zijn.

Ik zou me verder niet veel zorgen meer maken sublime. Ik weet dat je het liefst af en toe de tijd zou willen terugdraaien en vervolgens het gesprek anders aan willen pakken. Maar in hoevere ben je dan nog jezelf? Je probeert dan namelijk jouw gedachten en jouw opmerkingen aan hem of haar aan te passen zodat deze voor hen zo positief mogelijk overkomen, in plaats van gewoon totaal jezelf te zijn. De gedachten dat iemand anders misschien een verkeert beeld over jouw zal hebben is dus te verwaarlozen.

Een verkeerd beeld van jezelf geef je wanneer je opmerkingen maakt die een ander "wil" horen, niet wat jij "bedoelt" te zeggen.


Narrator,

@ narrator: thanks very much... je hebt t probleem precies verwoord enzo... en je hebt ook heel erg gelijk. ik denk dat dit wel helpt er niet zo mee te zitten als ik iets zeg wat ik eigenlijk achteraf zou willen terug draaien :) dank dus...

Jah, dat heb ik wel eens jah, maar ook in positieve zin:D Dat ik de meest stomzinnige zinnen uitkraam op het verkeerde moment, of de meest lompe spelfout maak, best grappig overigens:D

Dat doet iedereen...

ja
en soms gaat dat zover dat ik het later heel knullig probeer te verbeteren :o

van mij izt het anders , nieman begrijot wat ik prober uit te leggen :s:s :rolleyes: lastig zeh

Ik kies werkelijk altijd de verkeerde woorden :( :o

ligt dat ook niet aan degene waarmee je communiceert?

Bepaalde dingen kan ik wel keihard zeggen tegen vriendlief maar als ik dat bij m'n vriendinnen doe, zijn ze beledigd..

Ik denk soms aan dingen die ik beter had kunnen zeggen of had willen zeggen maar denk er niet te lang over na.

heb ik ook hoor. niet zo vaak, maar wel eens stomme opmerkingen. echt ja, kwetsende dingen. daarom vertel ik het zo snel mogelijk tegen die persoon, dat het me ECHT spijt, dat ik het er zomaar uitflapte...

ja gister nog, ondanks da thet een grapje was, en mn vriend het niet al te serieus opvatte kon ik mezelf wel voor mn kop slaan toen ik zei dat ik altijd naar andere jongens kijk...
hij weet dat het niet zo is omdat er in ons buurtje alleen van die 'vieze' mensen zijn, maar toch was ik ervan overtuigd dat ik hem gekwetst had...

Nogmaals, sublime heeft het niet over iemand kwetsen. Het is niet zo dat hij, zoals vele van jullie het omschrijven, iemand beledigd heeft en daarom zo in de stress zit.

Wat veel mensen hier bedoelen is ook te omschrijven als "verkeerde dingen zeggen", maar op een andere manier. Iemand beledigen kun je zo wie zo al opvatten als iets verkeerds. Dat probleem is vaak ook sneller op te lossen door gewoonweg je excuses aan te bieden.

Ik denk (verbeter me maar als ik ernaast zit sublime), dat het hier gaat om een persoonlijke uiting van jouw kant die je deelt met iemand anders. En vervolgens heb je het idee dat die persoon jouw opmerking erg stom (of idioot, zoals je eerder al zei) zal vinden. Wat daarna de gevolgen zijn heb ik in m'n post hierboven al genoemd.

Het is ook iets waarbij je niet eens je excuses aan kán bieden.

Het hoefd dus helemaal geen belediging te zijn. Het kan werkelijk waar om álles gaan.
Ook denk ik dat het vaak gaat om een enkele persoon met wie je die gesprekken hebt. Bij je meeste vriendinnen, heb je dit probleem volgens mij niet, of misschien soms. Is dat juist sublime?

ja pas nog...
ik ging mn vriend naar t station brengen en toen ik t station opliep zat er een gozer die 'hoi' riep. dus ik zeg hoi tegen m en hij begint tegen me te lullen. dus ik vraag best wel lullig :'ehmm. wie BEN JIJ?'

bleek t de vriend van een hele goede vriendin van me te zijn.. die al 2 jaar wat hebben... en ik herkende m gewoon niet meer :o

en ik vroeg t ook niet zo heel aardig moet ik zeggen dus schaam me weer diep..

@narrator: je hebt helemaal gelijk, behalve dan dat ik geen hij ben :p zoals je in de eerste zin zegt...

maar tis ind zoals je zegt, dat je tegen iemand die je (nog) niet (goed) kent, iets persoonlijks zegt, waarvan je achteraf denkt "o my god wat zal hij/zij wel niet denken?"

in die situatie heeft de ander het meestal totaal niet door, maar zelf kun je wel door de grond zakken. En excuses zijn dus ook niet nodig. Je voelt je gewoon kut omdat je jezelf teveel bloot hebt gegeven, ofzo...

@Bikkelvrouw: das ind wel een nare situatie...:S zou ik me ook erg kut voelen, maar soms heb je zelf wel het idee dat je onaardiger overkomt dan je echt doet, zeker als je er later op terugkijkt...

Oh, stom foutje, ik wist het wel hoor. :)

dat heb k ook best vaak.. maar goed, k kan er dan niks meer aan doen, dus probeer k het zo snel mogelijk te vergeten..

kuzz mir

ja.. heb m alweer gesproken en hij vond t wel grappig. maar ja. zn vriendin is een goede vriendin van mij, hij niet.. maar t blijft lullig... zeker omdat we de dag daarvoor anderhalf uur superslap hadden zitten msn-en en dikke lol hadden. hahaa
*kan er al weer om lachen*