stelling: Emoties verwoorden = onmogelijk
 

Iedereen is het er over een dat emoties voor ieder mens anders zijn. Er zijn wel een paar algemene kenmerken te onderscheiden, maar ieder mens, in iedere situaties ervaart een andere emotie.

Nu willen dichters al vanaf het begin der tijden deze gevoelens onder woorden brengen. maar woorden zijn niet uniek. Ieder woord is wel een keer gebruikt, in feite citeer je dus anderen. Je kunt een emotie niet onder woorden brengen omdat een woord ook nog eens niet een duidelijke consitente betekenis heeft.

een voorbeeld van ' ik hou van je' hoeveel keer is dit al gezegd tegen een geliefde. maar zeg het tegen je vader, of tegen je partner, en weet dat het niet overeenkomt. Nu is dit een heel simpel voorbeeld. Maar als je jouw ' ik hou van je' vergelijkt met het ' i love you' dat romeo tegen julia zei, dan verschrompeld de intentie van jouw ervaring bij zoiets ' goddelijks' .

het maakt niet uit hoe 'toegespits' je je ook uitlaat. Al zeg je ' ik houd ontzettend vreselijk immens veel van je' het blijft een citaat en noit een duidelijke weergave van je emoties.

Een dichter kan zoveel door zijn spel met woorden. Ik denk dat emoties meer op elkaar lijken dan je denkt. Ze zijn in ieder geval logisch en biologisch verklaarbaar. Ook een dichter kan zoveel mogelijke gedichten maken, en juist daardoor zijn emoties beschrijven. Misschien on[be]grijpbaar voor anderen, maar hij zal zijn eigen emotie terugzien in zijn gedichten.

Je moet emoties ook niet kunnen verwoorden. Maar als een dichter iets neerzet, dan kun je wel denken: O zo voelt die man zich...

Je leest de boeken en de gedichten en je denkt: pff, wat een cliches. Totdat het je overkomt en je je precies zo voelt als door een wildvreemde man vierhonderd jaar geleden beschreven. Origineel is het niet meer nee, maar het klopt wel. Nog steeds.

Ovidius was geweldig. Maar hij beschreef zijn emoties niet. Hij nam zijn emoties en overdreef geweldig. Maar zijn gedichten zijn des te mooier (y)

Jaja, licet sim extremum, sicut sum, missus in orbem. Meesterlijke woordvolgorde, waarmee hij echt een effect nastreefde, en....effectueerde. :)

wat ik denk:

je moet emoties niet verwoorden, je moet ze kunnen herkennen in woorden

(in de trend van dichters)

Licht die wartaal maar eens gauw toe.

ik ben ervan overtuigd dat emotie en stemming en vanalles gehoord kan worden in de stem, echter wij mensen horen dat niet.
net zoals wij ook niet 100% begaafd zijn in gezichtinterpretatie, zo kunnen wij ook niet altijd feilloos werkelijke bedoelingen en gevoelens van emnsen in een stem horen.
:)

maar dan zijn het niet zozeer de woorden maar dat heeft meer te maken met intonatie e.d. :)

oke...ik denk dat jullie m'n punt gemist hebben, maargoed, ik kan het nu niet beter uitleggen dan dat

woorden schieten me, zogezegd, te kort.

Emoties verwoorden is ook niet mogelijk, het enige haalbare is datgene dat de taal ons toelaat - en dat is met ontzettend veel beperkingen.

Perhaps dienen emoties wel helemaal niet verwoord te worden, althans, niet op de manier waarop ze worden ervaart.

Ervaren :eek:

Oeps. It's been a while, he.

Wat, dat je nederlands schreef?

Ja, we moeten nodig weer eens...

De meeste Engelse termen die ik gebruik zijn cursief weergegeven, niet zonder reden. Maar ja, dat valt natuurlijk niet iedereen op.

Les, trouwens.