'n Gedicht over...KinderLiefde! reageer!?
 

heej! reageer alsjeblieft op dit gedicht, ook al vind je het vreselijk stom! alvast bedankt! alle reacties zijn welkom (hannekeboon@dolfijn.nl)



Kinderliefde

Zonder verharden
Wegdrijven op flarden.
Je laten gaan
Op vleugels van ’t bestaan.

Zweven op d’ aarde
Tussen de vuurhaarden.
Zelfs geen vrezen;
Ergens – Nergens wezen.

Ja, zelfs blind zijn voor
Ja, ook als kind gaan door
Rozenperken,
In woorden en werken.

Rennen aan zijn hand,
’t oninneembare pand.
Hen verhogen
Met gesloten ogen.

Nergens voor vrezen,
In het bij hen wezen.
Boos of zorgen
Zijn bij hen geborgen.

’t Bijvoeg’lijk naamwoord,
Dat de liefde niet stoort,
Voor ’t eerste woord:
Toen ‘mamma’ werd gehoord.

Tot het voorbij is.
Dan pas komt het gemis.
‘k Wil zijn een kind
Die weer opnieuw begint.

'k vind het wat te gerijmd...er is duidelijk gezocht naar rijmwoorden en andere manieren om een AABB-structuur te krijgen (bv '‘k Wil zijn een kind').