Until Forever Ends.
 

There it comes already, the shivering that hauls in the winter. In all its weight it seems unmoveable, though i can but only forsee its coming is near. Why I will most likely never know. All my life reaching out to try and feel. To touch. Knowning the embrace was already a snatch done by some nameless face. No. Everchanchingness dazes me as my arms drop down in numbness and i can hardly tilt my head up. But I don't care, I left the caring somewhere on my bathroom floor along the mass hysteria and the water i used to call tears. Down the sinkpipes, through the sewers, into the oceans. Forever I drown, until forever ends.

Beetje cliché. Done, zeg maar.
Prettig om zo je gedachte op papier te zetten, kan ik me voorstellen maar een kunststuk is het niet.

Misschien is het ook omdat ik zoiets niet goed helemaal serieus kan nemen uit jouw 'mond', gebasseerd op hoe ik je ken uit je posts op andere deelfora. Niks persoonlijks hoor. Ik kan het alleen helaas niet helpen er een beetje bang voor te zijn dat je me dadelijk uitlacht omdat ik dit serieus heb genomen.

Titel is trouwens een dooddoener, sorry. Danwel bravo.

Achja, what is niet al done? En of het nou echt uit mijn gevoel voortkomt, kun je dat niet beter buiten beschouwing laten?

Kon ook wat kunstzinniger ja ...

dank voor je reactie.

Probeer wat met de vorm te doen, t leest zo wat irritant.
Ik vind het best aardig verwoord, wel een interessant stukje werk. Verder kan ik mij er niet over uitlaten, mijn engels is niet te best.;)

Ik heb je óók mijn mening gegeven los daarvan, toch.
"Kunstzinnigheid" is niet zo belangrijk imho, als het maar een doel dient, wat het voor jou ongetwijfeld doet. Het zou alleen wat prikkelender kunnen voor de lezer.