schuldig...
 

of aanstellen...

voel jij je wel eens schuldig, of vind je dat jij jezelf aanstelt als je met een probleem oid kampt?!...

Je wilt het liefst alles kwijt, maar zodra je de kans hebt denk je bijv; sommigen zijn er veel erger aan toe, ik heb hier toch te eten?!, je weet wel, dat soort dingen...

En wat ik me ook afvraag is; Hoe krijgen jullie het voor elkaar om je verhaal op I-net kwijt te kunnen?!...

ik denk wel vaak als er iets gebeurd met me dat ik t dan zelf heb uitgelokt oid.

en echt een verhaal op internet doe ik, omdat ook mensen komen die mijn namen kennen, en die t niet hoeven te lezen,als ik wil dat die mensen t weten vertel ik t zelf

Mensen op het i-net staan verder van je af...Kunnen niet dichterbij komen, iets wat veel mensen ook niet willen die hun verhaal doen...


Ik heb me een tijd echt heel kut gevoelt, maar nu voelt het alsof dat er nooit toe heeft gedaan, omdat ik nu gelukkig ben...
Heel raar is dat! :S
Niet dat ik me al die tijd heb aangesteld, helemaal niet, maar nu denk ik idd dat er ergere dingen zijn!

Ja, ik heb hier gisteren dat "ik kan thuis niks kwijt" topic geopend maar eigenlijk vind ik dat ik dat niet had moeten doen en stel ik me misschien wel een beetje aan. maar ktwijfel (zoals altijd).

Ik voel me over alles schuldig. Ik stel me geregeld aan. Ik heb vannacht tot twee uur zitten tobben over een msn gesprek waarin ik misschien wel dingen heb gezegd die ik anders had willen zeggen of een mening heb gegeven over een onderwerp waarover ik maar geen mening heb te geven omdat het me niets aangaat.

Ja, ik pieker veel te veel over bepaalde dingen en dat is helemaal niet nodig. Daar voel ik me soms schuldig om, maar vervolgens ga ik vrolijk weer door. Ik geef er te veel om wat anderen van mij denken en daar ben ik dagenlang in mijn hoofd mee bezig.

Ik verontschuldig me voor alles wat ik doe. Heel irritant misschien maar goed. Ik zou er misschien iets aan kunnen doen, maar ik ben te bang voor wat anderen van mij vinden...

Ik ben echt zoooooooo'n muts... :rolleyes:

ja.
soms zit ik wel eens in een situatie, en dan voel ik me echt rot enzo. maar dan denk ik idd ook wel van, komop er zijn mensen die het slechter hebben.
natuurlijk heb ik dat wel eens, en ik denk dat er heel veel mensen zijn.

aan de andere kant denk ik ook wel, ondanks dat er mensen zijn die het erger hebben, je ook wel de minder ergere dingen aan kan pakken, ja toch?! niet alleen de ergste dingen hoeven verholpen te worden.

mn verhaal hier op internet zetten.
ja, dat doe ik wel eens. vooral mijn laatste topic is enigzins een zeurtopic, maar ik vind van mezelf dat ik niet alleen maar zeurtopics heb... nee toch?

wat blueeyez al zegt, de mensen op internet staan en stuk verder van je af, kennen je niet en verder staan voor je open en hebben verder geen oordelen over je. dat is wel handig vind ik.

-xxx-

Regelmatig schuldig voelen komt mij bekend voor.

Maar hoe ik mijn verhaal op i-net kwijt kan, misschien omdat ik toch beter mezelf kan verwoorden en het minder eng is omdat mensen je niet kennen... Dat vind ik ook echt het enige voordeel van msn , dat mensen op een andere manier luisteren naar wat je verteld en dat het stukken makkelijker is

dat heb k heel erg k denk al heel snel en vaak dat k me ontzettend loop aan te stellen..
hoe k het op I net kwijt kan,nou gwoon k moest het kwijt dus deed k het maar.. en k ken die mensen toch niet, dus vond k het wel makkelijk..

kuzz mir

Ik voel me redelijk vaak schuldig om dingen die ik doe en die ik bij nader inzien anders had moeten/kunnen doen... Wat dat betreft ben ik echt een enorme perfectionist, TE perfectionistisch voor mezelf, ik wil alles beter en mooier dan ik het werkelijk doe.
Je aanstellerig voelen als je met een probleem kampt? Neuh, nooit... ahum... Goh... ik had dit bericht kunnen schrijven, echt... Ik kan me van het ene op het andere moment ontzettend rot voelen, zo van ontzettend vrolijk naar ontzettend chagrijnig, terwijl er maar iets heel kleins gebeurd is. Dan kan ik dat gevoel absoluut niet van me af zetten, en op een gegeven moment komt zoiets eruit, met een enorme jankbui die ik dan op dat moment niet kan verklaren, want een directe aanleiding is er dan niet... Dat huilen lucht wel op, maar dan voel ik me daarna ontzettend aanstellerig... Ik bedoel: wie huilt er nou om niks? Ja, ikke...

Hoe krijg ik het voor elkaar om mijn verhaal op internet kwijt te kunnen? Nou, punt 1: niemand (op 1 persoon na) weet wie 'ik' ben, ik vertel niemand dat ik op dit forum zit, zodat ik er ook niet persoonlijk over aangesproken kan worden. Bovendien doe ik mijn best geen namen te noemen, zodat het vrij abstract blijft. Ook vertel ik geen TE persoonlijke dingen op internet... Zodat ALS uitkomt dat ik Hawahaai ben, niet 100% van mij bekend is... Sommige dingen hou je voor jezelf... terwijl je andere dingen wel kwijt 'wilt', maar liever niet aan mensen die je persoonlijk kent, omdat je dan weer bijvoorbeeld het idee krijgt dat je je aanstelt...

ik stel me nooit of nauwelijks aan, dus... dat gaat niet op. Schuldig, sja soms. Komt meestal omdat ik iets snel of onder druk heb beslist, terwijl ik beter ff had kunnen wachten, maargoed...

Snel daarna realiseer ik me dat schuldig voelen geen zin heeft en dan ga ik weer vrolijk haribo beertjes eten :)

Ik voel me erg snel schuldig. te snel volgens sommigen..echt bij de stomste dingen..Laatst struikelde ik over iemand heen, en die had een juodwedstrijd, en hij moest nog vechten, en toen was zn duim gekneusd..mn hele dag was meteen verpest door schuld :(
En als ik me een x rot voel, en ik dan naar anderen kijk..denk ik dan wel eens dat ik me aanstel jah..het kan altijd erger.

Ik heb dan nog maar 1 of 2 x hier een topic gepost op psychologie, maar het voelt gewoon goed, als je je verhaal kwijt kunt, als je je super rot voelt, aan iemand die je gewoon niet kent..en die jou dan advies geeft...geeft me gewoon beter gevoel soms, dan wanneer ik met iemand praat die ik heel goed ken, zoals met mn ouders of met mn beste vriendin. :)

Ik had hetzelfde kunnen schrijven... :o
Maar alleen ga ik niet vrolijk weer door, maar blijf er heel lang mee zitten.

INternet is onpersoonlijk en anoniem (toch wel)
En ja ik voel me soms wel schuldig, dan heb ik zoiets van "wat moet jij nu met mijn gezeik er zijn ergere dingen" je-weet-wel

Ja, ik ook wel. Maar ik bedoel: waar ik mee zit doe ik de volgende keer rustig weer. Meestal doe ik dan ook eigenlijk niets fout, maar zo voel ik het dan...

Ja. Denk altijd aan mensen die het erger hebben ed,
of dat ik gewoon van een mug tien olifanten maak. :|
Mwoah, op 't forum vind ik het moeilijk(er),
kom dan slecht uit m'n woorden en ben soms best
bang voor negatieve kritiek ed.

mjah, ik voel me soms best schuldig wanneer k iemand iets verteld heb bijvoorbeeld. Ik wilde dan dat ik het niej had gedaan omdat die persoon dan echt onwijs ongerust word ofzo.. ik vind ook regelmatig dat ik me aanstel, en dat pepert mijn vader er dan ook nog eens even lekker in, word ik helemaal niet goed van.. maargoed, ik leef nog...

mjah idd, dan heb je het gevoel dat je het jezelf teveel aantrekt enzo...en andere mensen die bepaalde dingen meemaken gaan toch ook gewoon lachend door?...


kweet neij, opt forum idd negatieve kritiek, maar ook bang dat iemand erachter komt dat ik het ben oid...

ja, vooral dat ik denk dat ik me aanstel enzo..
en anderen die er erger aan toe zijn.
ik voel me wel ns schuldig als ik met iets zit van een ander en dan moet ik t kwijt en dan vertel ik t toch aan iemand omdat ik t gewoon kwijt MOET.. en dan voel ik me wel ns schuldig dat ik t toch niet voor me heb gehouden..

en op internet? er zit hier vanalles in mn hoofd en mn gevoel is zo overweldigend, en ik probeer het wel eens onder woorden te brengen, pratend of schrijvend, maar alles wat ik zeg of schrijf komt nog geen eens een heel klein beetje bij hoe ik me voel, terwijl t voor anderen juist lijkt alsof ik alles heel goed van me af kan schrijven enzo en er goed over kan praten..

Zo irritant...daar heb ik ook onwijs last van...en als ik dan bijvoorbeeld het eindelijk van me af heb gezet ben ik nog geen minuut verder weer aan het denken over iets compleet anders waar ik me dan weer schuldig over voel...