Maak een gedicht na aanleiding van......
 

dit plaatje:

www.fantasya.net/galeries/584/city_of_light.jpg

Ben benieuwd:)

Eindhoven!!!!!!

De stad van het licht,
Het leek zo mooi,
Op vleugels zwevend,
Snel vooruitstrevend,

Maar de tijd staat stil,
Ontwikkeling blijft uit,
Geen jolijt, geen nieuws,
Niks te horen vanuit de kajuit,

Hoorde je maar,
Wij willen nu gaan,
Start de tijd,
Ik wil gaan en ik pleit,

Voor mooiere straten,
Geen lafheid viert hoogtij,
Voor authentiek en gezellig,
Eindhoven,

De recessie is snel voorbij
Als het ligt aan mij...

Groeten.. de vogel

Hoog aan donk're hemel, slaan vogels op de vlucht
Kijkt een gezicht mij aan, "bent u gevormd door lucht?"
Rode vlammen verlichten mijn virtueel panorama
Wolken kabbelen voorbij, als in een levend stilstaand drama

We spelen toneel en nog altijd zijn vogels uitgeweken
Nog steeds ben ik alleen aan het kijken, en wordt er teruggekeken
Als God het was, dan zou Hij weten
Dat ook ik ooit word vergeten





ofzo..

Wat ik denk
weet weer eens niet te sporen
met de kleuren in de lucht

Het omgekeerde toeval
laat een sterrenregen horen
als zij naar het licht van morgen vlucht

Herinnering ik kan je niet herkennen,
je evenbeeld met rood omlijnd
Maar ik zie je naast het verre liggen
als om jouw verschijning wolken zijn.

--

zoiets? Niet helemaal tevreden, ik kan dit eigenlijk niet. Beetje voorspelbare lauwe drap komt eruit. Het einde van een gedicht hierover vind ik helemaal rottig om te doen.

Ja:). Ik vind het mooi en helemaal niet zo voorspelbaar, orgineel!.
De anderen ook (y)

Tof om te lezen. Leuk dat jullie het hebben aangedurft!

Liefs,
Mar

Bescherming,

Ik voel me veilig,
Jij beschermt me,
Je let op me,
Met jou ben ik niet alleen,
Je bent altijd bij me
Ook al woon je in apeldoorn,
Ik voel je naast me,
Ik voel je kijken,
Ik voel je beschermen,
Ik voel jou!


mijn (n) (n) (n) (n) gedicht

Vleugels verslaan hun kleuren
achter het donker van mijn licht
enkel de wolken zijn te troosten,
ik verkeer ver boven hun zicht
__________________
Dit was het enige dat in me op wilde komen ,
na het bekijken van dit plaatje......

Vanuit de hemel kijkt ze
niet op ons neer, maar anders
dan koningen staat ze hoger,
en blijft toch gelijk
aan ons eigen land.

de kleuren gloeien
het donker ontspringt
uit een vurende zee
van warmte en hitte

Haar wangen glimmen.
Haar ogen huilen en ik,
op de vogel kom naderbij.
Haar tranen verlichten
de vleugels, nu nat.

de sterren doven
door dit grootse wezen
en wolken wijken
voor haar aangezicht

Vanuit de hemel is zij een liefde
voor hen, die haar nodig heeft.
"Kom dichter, kom bij me,
ik zal je troosten." Zegt zij,
die het leven weer waarde geeft.

Brandend zoals het felste licht,
zijn jouw ogen in mijn gedachten.
Wanneer ik over je schrijf of dicht,
niet wetende wat te verwachten.

Het is alsof je op me neer kijkt,
denkende aan alles wat eens was.
Maar wanneer ik omhoog kijk blijkt,
dat ik hier alleen lig in het gras.

Waar je was en bent geweest.
Waar we samen hebben gelopen.
Daar in dat gras lijkt het het meest,
alsof ik nog op je kan hopen.

Brandend als alleen de zon kan,
zijn sterren stralend als jouw ogen.
en hier lig ik dan tot de zonsopgang.
Bedenkend waarom je hebt gelogen.




(Mjah erg flauw, weet ff niks beters, snel geschreven)

So, there you are
flying high above
I feel the wind flowing true your hair
finding a place to love

I think you're not proud
proud of our world
You would crying loud
Watching the girls

the birds flying high
sending you love
cause you never coming back
you just stay there.. above

I can see it in your eyes
you want to cry every day
sees that everything's a lie
and find your own way

It is hard to believe
in something you've never met
cause you're the one that's thinking
what you see is what you get

I think you can smell
the fear and the dark
when you walking only
in a dirty weakness park

So look at the sky
it's burning in your eyes
and stare at the colors
of beautiful northerlight.



(me Engels zuigt, het gedicht ook maar ik verveeld me :p)

Leuk hoe in alle gedichten worden geopend met één of andere uitspraak over 'hemel', 'lucht' of 'licht'. Logisch te verklaren natuurlijk maar wel grappig dat we allemaal gedichten schrijven die niet alleen naar aanleiding van zijn geschreven, maar ook min of meer over dat plaatje gáán.

Lang zagen mijn ogen niets anders
als, donkere wolken, het lichtpuntje
dat schitterde in verre verlangens,
gevangen in het nu, en mijn voeten
konden geen stap vooruit vinden


- Toe, pak mijn handen, voor even,
lijm mijn vleugels, eerder van papier,
en maak ze tot één stevig geheel


Zal ik vliegen, steeds verder op reis
naar mijn toekomst, waar het licht
steeds scherper mijn ogen binnenvalt,
gevangen in mijn gevecht, en mijn voeten
die rennen in vrijheid, heb ik bijna gewonnen