een gesprek met hem
 

Vroeg hij aan haar
Met gesloten mond
Om de vogel van stilte
Haastig te verjagen

Kwam zij rennend
Met haar ogen blauw,
Struikelend over de
woorden die hij legde

Zwom de zee in
Verdwaalde tussen
De koralen, die alleen
Uiterlijk bestonden

Door bos en woud
Zich aan elke vrije tak
Vergrijpend, zoekend
Naar zijn mond.

aaaaaaaaaah perfect....

Ik stoor me alleen aan de hoofdletters, maar ik zit nu in een kleine-letter-fase, dus dat ligt niet aan jou. ;)
Goed geschreven, mooi gedicht.

<applaus>