Van jou en toen voor mij
 

de grond gleed langzaam
onder mijn voeten weg
ik huiverde, huilde bijna

toen ik merkte hoe mijn leven
steeds verder leefde
zonder mij

toen ik gilde om de vrijheid
en ik soms dan ook vergat
dat jij leefde

de grond was hard en donker
jouw handen waren zacht
je vond mij in de diepte
toen je mij zocht in de nacht

en ik merkte dat mijn leven
niet meer verder leefde
zonder mij

en ik merkte dat jouw liefde
verder groeide tot een leven
van jou en toen voor mij

Het idee van 'en ik merkte dat mijn leven / niet meer verder leefde / zonder mij' is goed gebruikt.
De structuur van het gedicht is erg vrij, ik hou daar zelf niet zo van, raak een beetje de weg kwijt. Maar de geweldige woordkeuze maakt dat weer (bijna ;)) helemaal goed. (y)

Mooi verwoord, leest lekker weg... zoals gewoonlijk bij jou!

Bij het stukje met zacht/nacht vind ik dat je het rijmende nacht wel weg had mogen laten; verder vind ik hem leuk. :)

Groetjes
Johan