Rustiger aandoen in een relatie als je een keer echt gekwetst bent?
 

Hebben jullie dat ook? Je hebt een lange relatie achter de rug en je komt aardig op de koffie met je gevoelens. Als je er dan overheen bent en je waagt de stap om een nieuwe relatie aan te gaan; doe jij dan ook kalmer aan?

Het lijkt in mijn geval wel een automatisme te zijn. Ik ben heel erg gelukkig en verliefd, maar ik kan er op de een of andere manier veel gezonder mee omgaan. Ik verlies mezelf niet meer, maar ik word aangevuld en ik vul aan. Het gevoel an sich lijkt ook veel gegronder te zijn en ik zou het niet meer anders willen.

Ik denk ook dat dit alles komt door dat ik wat ouder ben en heel veel geluk heb met mijn vriend en hoe hij met mij omgaat. Maar toch.

in t begin ben ik altijd rustiger dan een paar maanden later.

Maar als ik echt gekwetst ben, dan leer ik daar alleen maar van en krijgt de ander, jammer genoeg, t wel voor zijn kiezen.

Ik stink er elke keer weer even hard in. (y)

Ik zou eerder zeggen bij een intense relatie, ipv van lang want je hoort ook zo vaak over van " ik heb nou een jaar met m" , terwijl ze er meestal niet bij vermelden, hoe vaak ze elkaar zien...

Ik heb een vrij intense relatie achter de rug die op een nogal vervelende manier tot een einde is gekomen, daarom had ik een tijd lang ook geen zin in weer vastigheid. Maar toen ontmoette ik mijn huidige vriendje (nog maar net aan) en die vond ik toch net iets te leuk om te laten lopen... maar we hebben van tevoren 'afgesproken' (voor zover je zoiets kan afspreken) dat we het niet al te serieus gaan aanpakken, ik ben nu sowieso neit in staat mezelf opnieuw emotioneel helemaal te geven aan wie dan ook. Over een tijdje zal ik het wel weer kunnen, nu gewoon nog ff niet.

Tsja. 't Leek mij wel duidelijk. Maar goed, niet iedereen gaat sec intense relaties aan.

ja, dat heb ik ook.
maar ik heb aantrekkingskracht op mensen die me alleen maar willen gebruiken blijkbaar. dus ik word steeds moeilijker.
elke keer dat het fout gaat, wordt mn wantrouwen tegenover anderen groter. vastigheid hoef ik voorlopig niet meer. en ik denk niet dat er nog iemand in zal slagen mn vertrouwen te winnen behalve die ene persoon die niet meer terug komt.

Dit herken ik ook volkomen en dat is zeer shit voor de "nieuwe" partij, helaas is het een gevoel wat je niet uit kan zetten maar wat wel voorkomen wordt in een nieuwe situatie, dus zie er ook het positieve van dan komt het wel goed (y)

Ik heb inderdaad met vallen en opstaan geleerd met niet helemaal te verliezen in een relatie (het was bij mij echt zo erg dat ik niet gelijkwaardig meer was aan mijn partner), en doe in het begin wat kalmer aan.
Ik wil eerst weten hoe het precies klikt in die nieuwe relatie en wat voor boter ik in de kuip heb. Als het een tijd goed gaat en het steeds vertrouwder wordt, wordt ik ook veel opener. Wel is het nu inderdaad zoals jij zegt, dat het in mijn nieuwe relatie gaat om aanvullen, in plaats van in de relatie te verdrinken.

Ik denk inderdaad ook dat wijsheid met de jaren komt en als je ouder wordt je ook beter leert functioneren in een relatie. Ik weet nog dat ik met vroegere verkeringen altijd heel onzeker was en alles deed om diegene bij me te houden. Nu ben ik ouder, rustiger en zekerder van mezelf en kan ik meer mezelf zijn doordat ik minder bang ben iets fout te doen.

Precies. Goed gezegd.

Kalmer aan... ja, klopt. Maar in mijn geval werd het zo drastisch dat hij me gekwetst vertelde me 'koel' te vinden. Zo'n muur bouwde ik dus om me heen, zonder dat ik het echt door had. Inmiddels weten we van beide kanten dat het echt heel erg goed zit... en mijn "ijs-tijdperk" is gelukkig verleden tijd. :)

Ja.... ik denk ook dat het volstrekt logisch is....

Een relatie is toch een belans van geven en nemen dat moeilijk in één keer gevonden kan worden...

17810 (129.06 posts per dag)

w00h000w :D

Maarja, op een gegeven moment leer je daar dan toch ook van?