Oud gedichtje van mij zelf........ Reacties zou ik op prijs stellen.
 

Eenzaam

Soms,als ik een zaam ben
En staar in de duisternis
Is het alsof jou mond
Zo heel dichtbij mij is
Zo zacht oneindig teer
Zo heel veel liefs tegen mij zegt
En op mijn mond die zucht
Veel zachte kussen legt
Maar als ik mijn armen strek
Om jou dan te ontvangen
Dan tast ik in het niets
En blijf alleen....... verlangen

Erg mooi gedicht, vol gevoel... Sterk einde ook...

Liefig, zit best wel aardig in elkaar. Ik denk alleen niet dat ik er heel veel meer achter moet zoeken dan er staat (ofwel?)

Die laatste regel vind ik iig erg sterk: en blijf ik alleen......verlangen. Het zou mooi zijn, als je het gevoel van eenzaamheid, wat meer in de eerste regels van het gedicht zou laten komen, IMO. Dan zijn die eenzaamheid en het verlangen, wat meer met elkaar verbonden.

geen diepgang hoef je te zoeken, want het staat er al:)

Ik vind het laatste woord...Verlangen...Het geheel geweldig afmaken.
Gedichtje op zich is niet bijzonder, wel lief.