Daar sta ik dan.
 

Daar sta ik dan.
Daar sta je dan.
Zo onverwacht....

Daar zwaai je dan.
Daar zwaai ik dan.
Ik lach, jij lacht...

Daar droom je dan.
Daar droom ik van.
En als ik dan snel doei zeg...

Daar ga je dan.
Daar ga ik dan.
Ieder onze eigen weg...

Kort
krachtig
:)

Vaste vorm en herhalingen maar niet in storende vorm, eerder gebruikt om het simpele hier te bekrachtigen. Met weinig woorden sprek je massa's gevoel uit.

Enkel je derde strofe, laatste regel zou denk ik mooier zijn als je het zonder de 'en' kon doen.


:)

Jah, de en kan weg, maar kan ook blijven staan hoor:)
Erg mooi!

Alleen die hoofdletters vind ik niet zo leuk. ;) Maar verder is het een sterk gedicht! (y)

Met een vinger hou je een eerste seconde van een gevoel vast, ogen die elkaar kruisen, maar dan minder clichématig uitgedrukt in het wit (of hier natuurlijk geel, dat doet er nu niet toe ;)) tussen de woorden. Knap, inderdaad met heel weinig woorden heel veel gezegd. Knap detail dat me opvalt. Alle zinnen zijn kort, net als de ontmoetingen, maar het sleutelmoment, de 'doei', blijft langer doorwerken, is langer. Poëzie heeft alles te maken met details.

Groetjes, Dreampoet

Zo mooi.
In haar eenvoud, maar zo krachtig, echt goed.

X

Het einde is super.
En het waar wat dreampoet zegt,
je hebt echt het beeld van een ontmoeting.
Kort, simpel, veelzeggend ;)
xxxx

ik vind het erg mooi

kvind hem super (y)