Extremen
 

Ik vroeg me af of er mensen zijn hier net als ik die alles in het extreme (om-het-zo-maar-te-noemen) beleven...dus je voelt je of heel goed, of heel kut.......of alles gaat heel goed, of heel kut.....ooof...je bent een periode alleen maar aan het eten en andere periodes weer totaal niet....en het is dan ook met álles....verzin het maar...

ik heb er verder geen last van, zo ben ik gewoon, maar vroeg me gewoon af of nog meer mensen dit hebben en hoe die het ervaren....

jah dat heb ik ook wel, maar vooral qua gevoel.

Een paar dagen lang voelde ik me geweldig, het kon niet stuk. En nu, gaat alles weer (n), maak ik me druk over van alles enz. enz.

Ik ken dat ook wel ja, ik heb echt last van overdreven ups en downs, soms lijkt het of alles goed gaat en soms mislukt ineens alles. Vooral omdat je zulke extreme buien hebt kan je de downs niet goed verwerken, althans bij mij omdat je vlak daarvoor nog in een up zat en dan val je ineens terug. Echt zo'n terugslag dan ineens.

mjah en op de één of andere manier lijkt het altijd of de downs langer duren dan de ups.....

Dat geldt ook voor mij. Over het algemeen heb ik er idd niet zo'n last van, op een gegeven moment leer je er redelijk mee leven (sommige momenten daar gelaten natuurlijk). Ik denk dat anderen er op dit moment meer 'last' van hebben dan ikzelf. Enige waar ik wel eens last van heb, is dat mijn lichaam ook veel dingen in het extreme doet.

willen alle mensen met borderline zich in dit topic even melden

grappig

Extreem grappig. ;)

aargh, zeggen ze iets over mij....


een symptoom van borderline is wel extreme wisselvalligheid ja

sjezus, doe anders zelf ook eens normaal wil je...

Dat wist ik nog niet. :eek: (Dat wist ik dus al lang. ;))

Maar:
1. Extreme wisselvalligheid is niet per se het zelfde als alles in extremen beleven.
2. Extreme wisselvalligheid en alles in extremen bleven is van veel meer dingen een 'symptoom'.

En wie doet er abnormaal? We reageren alleen op jouw 'normale' post.

enigzins, borderline'patienten' schijnen (meen ik gelezen te hebben) alles ook erg zwart-wit te zien, wat wel duidt op "in extreme beleven".

het cynisme droop er van af. Aangezien ik het niet grappig bedoelde en de mogelijke humor er niet echt van in zag/zie

Ik vind dingen zwart-wit zien en dingen in extremen beleven niet hetzelfde... :o Bij dingen zwart-wit zien is iets bv. of goed of slecht, er zit niks tussen in, bij dingen in extremen beleven kan je bv ook denken aan een hele goede dag of een hele slechte dag, maar je kunt dan best dingen gewoon 'normaal' zien (niet zwart-wit)...dat heb ik iig min of meer...op zich snap ik wel wat je bedoeld. Verder is borderline wel iets meer dan alleen dingen zwart-wit zien en extreme wisselvalligheid...

Normaal zijn dat soort reacties vaak sarcastisch bedoeld...echt zo'n reactie van 'laat ik eens grappig zijn', maar als jij zegt dat je het niet zo bedoelde, dan niet. ;) :)

uhm, ja idd, daar sluit ik me toch wel bij aan. Al denk ik dat er toch wel een aardig verband is, tussen dingen zwart wit zien en beleven.

ok

Ik heb ook niet dat ik alles zwart-wit zie...sommige dingen wel, maar dat is me karakter, denk ik...bv. ik heb heel snel dat ik iemand mag of niet mag, klaar...

Maar ik doelde meer op gevoelens en dingen die je meemaakt die wisselvallig/extreem/up-en-down zijn...

wat ik al zei:

goed óf slecht voelen
school gaat goed óf slecht
of ik voetbal een geweldige wedstrijd óf het gaat heel klote
of heel moe en sloom of stikken van de energie...
of ik verveel me of ik heb te veel dingen die ik wil doen

dat soort dingen...

:D Ik snap precies wat je bedoeld...en je zegt ook precies wat ik ook heb (ik kan het alleen zelden verwoorden ;)).

Dit herken ik wel een beetje. Heb nogal extreme moodswings , kan nadat ik me een paar maanden tamelijk depressief heb gevoeld op eens helemaal omslaan en het idee hebben de hele wereld aan te kunnen. Er zijn periodes dat ik dagen door kom op een blaadje sla , maar ook tijden dat ik het dieet van een olifant nodig lijk te hebben. Mijn resultaten op school wisselen heel sterk , ik kan 3en en 4en halen , omdat vervolgens op goede dagen weer allemaal te compenseren.

Ik weet niet of dit bij mijn karakter hoort , zolang ik me kan herinneren heb ik dit in een bepaalde mate gehad. Alleen begint het de laatste jaren erger te worden en begin ik er steeds meer last van te krijgen. Dips worden depressies en verhinderen mij goed te functioneren en tijdens betere periodes ben ik helemaal hyper en doe ik soms dingen die achteraf gezien onverstandig vind.

Enerzijds vind ik dit verschrikkelijk vervelend , maar aan de andere kant zou ik het niet anders willen . Het geeft de dingen een andere betekenis , diepe dalen maken hoge bergen .

Zoals Mat Herben zei: Ik gun het iedereen een goede crisis te overwinnen.

jep ik heb het heel erg

tja wat doe je draan.. ik probeer mezelf naar de buitenwereld te relativeren.. Dus als ik me kutvoel zeg ik dat het niet zo erg is.. En als ik me goed voel zeg ik dat ik gewoon een beetje vrolijk ben.. Inhouden kan ik wel een klein beetje.. Maar van binnen blijft het gevoel zitten.

ja dat doe ik ook wel, er zijn alleen één of twee mensen waartegen ik echt zeg hoe ik me voel.

bij mij si dat niet genoeg.

ook bij zulke mensen hou ik me in.. wel wat minder maar nogsteeds hou ik me in

Heb ik ook gedaan, maar de laatste maanden 'kom ik echt los'. En ik kan je vertellen, het lucht echt op. Het is misschien moeilijk om er mee te beginnen, maar het is zeker het proberen waard.

Je moet overigens wel mensnen hebben die je echt totaal kunt vertrouwen.

ja zal best maar ik schaam me gewoon dood voor zulke momenten..

op antwoord op je vraag te geven.
ja, die mensen zitten die dat zo hebben ja.
ik ben er geeneen van, dus kan er niks zinnigs over zeggen.
liefs, wendy

mjah ik blijf tegen ze zeggen "sorry voor mn gezeik" maar ik ga dr gewoon mee door.....ik heb het gewoon nodig denk ik.

ja ik weet dat het heerlijk voor mij is maar kijk

de kutte momenten maken het voor hun heel moeilijk omdat ze dan denken dat het echt zo erg met me gesteld is

de goede momenten zijn zo goed dat zij denken dat ik gelukkig ben en niet meer ziek enzo.. en dan moet ik achteraf weer normaal doen en dan denken ze dat ik me aanstelq

ik denk dat als je juist uitlegt dat je die extreme gevoelens hebt, ze dat dan wel kunnen begrijpen en dan daarna niet gaan denken dat je je aanstelt?

maarja, ik ben jij niet natuurlijk......;)

ja ok.. dat kan ik opzich wel proberen

maar ik voel me ook achteraf heel schuldig over wat ik heb gedaan tijdens zo n bui

en zelfs als ik het zeg.. diep van binnen kunnen ze het wel denken..

als het echt goede vrienden zijn, doen ze dat niet. En trouwens ze kunnen dat best vinden, in hun achterhoofd, zo lang dat maar niet jullie band beïnvloedt.

Kan, maar is die kans net zo groot als wanneer ze het niet weten?

Toen ik de driefasen pil slikte was ik afwisselend top en geil, of snauwerig en verdrietig, en soms normaal. Wat een opluchting toen ik na drie jaar ruzie thuis aan de combinatiepil ging: ik was mezelf weer.

Hoe weet je dat nou. Misschien bracht die driefasen pil juist wel de echte 'ik' in jou boven. :D :D

Ik had dat eerst heeeeel erg (niet eten, teveel eten: heel gelukkig, heel ongelukkig: me kapot leren, helemaal niet leren: Ergens vol voor gaan: Totaal niets doen:) Nu kan ik het gelukkig heel wat meer relativeren en de balans zoeken. Ik heb het alleen nog met leren, maar juist vooral het 'kapot leren' doe ik meer, dus das dan niet zo heel erg.

Ik heb mezelf ook een aantal extremen opgelegd in de zin van geen vlees, alcohol, roken en drugs. Ik denk zelf ook wel dat dit principe voortkomt uit de angst om geen maat te kunnen houden en er dan dus bij voorbaat maar niet aan te beginnen. (Met uitzondering van vlees, das een principekwestie)

Alleen de witte pilletjes, waar ik top en g**l van werd Rico. Alleen de witte pilletjes. En dat waren er maar 5.( maar goed ook, was een erg uitputtende periode voor mijn vriend) :D


Maar waar het mij om ging hier was duidelijk maken dat het een lichamelijke oorzaak kan hebben. Wij mensen zijn een slaaf van onze hormonale gesteldheid. Zwangere vrouwen bijvoorbeeld lopen de halve dag te huilen. Van al die emoties.

Zijn alle emoties anders dan liefde niet gewoon hormonen en lichamelijke reacties?...

trouwens
wat is 'top'?

Het leven zit vol ups and downs...is volgens vrij normaal dat je hier last van hebt. Het ene mens is er gevoeliger voor dan de ander. Het is iig. een teken dat je leeft. Het kan niet altijd 100% goed gaan in je leven. Er zijn gewoon periodes bij dat alles goed gaat, en periodes dat alles fout loopt. Maar je moet altijd blijven denken: Na regen komt zonneschijn. Niet direct in de put raken, je moet de positieve kanten van het leven bekijken. Er zijn zoveel leuke dingen om te doen.

Het nadeel is dat je soms een midden weg moet zien te vinden. En dat is een compromis zoeken tussen ups and downs. Vaak erg moeilijk....

Sitting on top of the world. Je heel goed voelen, energiek, vrolijk.

Die witte pilletjes simuleren de periode rondom ovulatie, maar die heb ik liever naturel. De dip erna was met die pillen veel erger, en dan liep ik ook nog eens te katten en te snauwen. Da's niks voor mij. Ik ben natuurlijk wat minder Pienig (term is van mijn nichtje), als ik ongesteld moet worden. Dat is normaal, heeft iedereen last van.

ja ik ken dat wel, vooral van zon jaar- 2 jaar geleden. vooral met eten ja, maar ook met gevoel. dan was ik superdruk, was ik op het schoolplein aan het dansen en zingen en schreeuwen dat iedereen me raar aankeek en nog geen uur later kon ik zo depressief zijn dat ik het liefst niet meer bestond. ik zag ook alles extreem zwart-wit. nu gaat dat allemaal wel weer iets beter. ja die stemmingswisselingen zijn er nog steeds wel hoor maar toch nie tmeer zo extreem geloof ik.

Ja, ik heb zo af en toe weleens periodes dat alles of heel slecht gaat of heel goed. Die periodes duren soms dagen maar kunnen in elkaar over gaan in een minuut. Zo ben ik eens drie dagen chagerijnig geweest vanwege lullige reacties van een paar.. ahum... personen, maar toen iemand zei dat hij begreep hoe ik me voelde en dat hij wel wilde praten als ik wilde was ik opeens weer een week vrolijk.

Meestal zit ik gewoon ergens tussenin. Ik ben dan niet 24/7 vrolijk of chagerijnig, maar gewoon in buien en soms is er helemaal geen duidelijke stemming aanwezig. Gewoon normaal zou ik zeggen.