Waarom is zelfmedelijden egoïstisch?
 

Iedereen lijkt zelfmedelijden egoïstisch te vinden, en dus kijkt men ook neer op mensen die depressief zijn (en bij depressies speelt zelfmedelijden een grote rol). Zo gaan depressieve mensen zich nog minderwaardiger voelen en gaan ze nog dieper de put in. Een soort vicieuze cirkel dus.

Waarom is dat? Waarom wordt zelfmedelijden als egoïstisch gezien? Ik heb het zelf namelijk nooit als egoïstisch ervaren.

Misschien kan iemand hier er enige opheldering over geven?

Alvast bedankt,

Ripper

Ik denk dat het als egoïstisch gezien wordt omdat je eigenlijk dan alleen aan je eigen lijden denkt. Terwijl er veel meer mensen zijn die het misschien wel erger dan jij hebben. En omdat je door dat zelfmedelijden waarschijnlijk minder tijd doorbrengt met anderen, dus veel tijd met jezelf doorbrengt wat ook weer egoïstisch lijkt...

niet dat ik het hier mee eens ben, maar dit is wat ik kan bedenken...

Ik zou ook niet weten wat er egoistisch aan is (zelfmedelijden heeft toch niet per se met 'tuk op eigen voordeel' (vandale) te maken?)...tenzij het tenkoste gaat van anderen.

Of zelfmedelijden bij depressie een grote rol speelt, weet ik niet...ik denk dat het niet per se hoeft.

ik zie elke daad van een mens als egoistisch...zelfs donatie aan het aids-fonds ofzow

k vind zelfmedelijden niet egoistich, wel word het vaak zo gezien..
k denk dat, dat komt doordat je dan aan jezelf denkt(waar k niks mis mee vind) als je teveel of alleen maar aan je zelf denk is het natuurlijk wel egoitisch..
huh?! :confused: dit vat k ff niet, wat is daar nou egoistisch aan????

kuzzies mir

vaak gaat zelfmedelijden zich niet alleen in jezelf uiten, maar dan kom je ook nog eens bij anderen negatieve aandacht vragen... "ik ben zo depressief *huil*"
en dan krijgen ze weer heel veel aandacht, omdat ze die op een andere manier kennelijk niet krijgen.

Vanuit dat oogpunt is zelfmedelijden alleen een manier om extra aandacht te krijgen, wat egoïstisch is

wat ik niet snap is het argument "er zijn mensen die het erger hebben"...

wie dan? afrikanen die honger lijden? Nee die moeten ook niet zeuren, want in china worden mensen ge-executeerd. Maar moeten doe klagen? Nee, want in iran worden mensen gemarteld. Moeten die klagen? etc etc.

Moeten we onszelf nou perse meten met de ergste vorm die er is? dacht het niet.

k denk dat ook weleens hoor, er zijn mensen die het erger hebben, en dan vind k mezelf een aansteler..
k snap het argument wel...
kuzzies mir

't hoeft niet, maar 't helpt soms wel een beetje te relativeren.

Waarom veel tijd met jezelf doorbrengen egoistisch is...dat snap ik niet. Sommige mensen zijn nou eenmaal graag alleen en op zichzelf, das toch niet egoistisch...? Als je er maar als het nodig is voor (bepaalde) anderen bent oid...

relativeren... Echt relativeren zou ik het niet noemen. Je vergelijkt twee dingen, waar de condities totaal anders zijn (appels met peren vergelijken, zou ik het nog niet willen noemen). Vergelijk jezelf met de mensen om je heen, dan kom je al veel verder (of je dat moet doen is een tweede, maar het is iig een betere vergelijking) en een minder verdraaid beeld, want echt tot proporties terugbrengen (=relativeren) doe je niet door jezelf met een afrikaan te vergelijken, daarvoor zijn beide werelden de verschillend.

het krijgen van een goed gevoel over jezelf als menszijnde, een bepaalde waardigheid hebben, vergroten of juist terugkrijgen, komt voort uit een donatie aan zo'n fonds

Jij kiest voor een donatie, niemand dwingt je, oftewel je maakt een keuze die je hebt beste voor jezelf vind

da's mijn mening dan...

Ik denk dat zelfmedelijden niet zozeer als egoïstisch wordt gezien. Hoe kom je daarbij?

Ik denk alleen wel dat mensen je een aansteller vinden als je heel veel zelfmedelijden hebt. Ik vind 'zelfmedelijden' ook zo klinken als: jij hebt wel medelijden met jezelf, maar anderen niet.

Als anderen de situatie waarin jij zit dus niet zo ernstig lijkt (ze hebben geen medelijden) en jij vind jezelf heel zielig, dan kan het zijn dat ze jou een beetje een aansteller vinden.

Maar wat er egoïstisch aan zou moeten zijn weet ik niet, je doet er toch niemand kwaad mee? Je doet toch niets ten koste van iemand anders?

En ik denk dat je best kunt relativeren door jezelf te vergelijken met hongerende kindertjes in Afrika. Dan bedenk je gewoon hoe goed je het eigenlijk wel niet hebt, op dat ene ding waarover je depressief bent na dan.
Tenminste, ik denk dat het zo kan werken, bij mij helpt dat relativeren meestal voor geen meter.

of het egoistisch is weet ik niet maar het is wel dom want je bevestigd alleen maar je eigen ellende en maakt hem daarmee groter. :)

Ik heb niet gezegd dat ik het had over jezelf met een Afrikaan vergelijken. ;) Ik reageerde op 'jezelf met 'het ergste' vergelijken', wat het ergste is/lijkt, zal per persoon verschillen. Jezelf met iemand die het 'erger' heeft vergelijken (wat dus ook iemand in je directe omgeving kan zijn), kan soms best relativerend werken, zeker wanneer je dingen niet altijd meer helder ziet, kan dat er voor zorgen dat je dingen weer in de juiste proporties gaat zien.

Als je jezelf steeds vergelijkt met iemand die het erger heeft, dan breng je jezelf ook niet echt terug tot zijn juiste proprties is het wel? Je brengt jezelf dan tot een niveau van iemand die het erger heeft, en daaruit blijkt dat jij het (iets) beter hebt.

Je krijgt dan wel een beeld dat je het erger kan hebben, maar of dat nou een tot goede proporties teruggebrachte waarheid is... nee, volgens mij is het juist een verdraaiing. Jezelf omhoog halen door te kijken naar andere die het slechter hebben. Kijk naar jezelf en zie de echte waarheid.

Echter in sommige gevallen is de "ik" zo verdraait dat ze wel moeten vergelijken met anderen (bijv in een negatief zelfbeeld). En dan is het wel goed om te relativeren. In dit topic heb je dus gelijk, mits je de afbakingen gebruikt dat je niet met het ergste moet vergelijken, maar met mensen uit de buurt :) (imo)

Wanneer is iets dan 'de juiste proporties'? Dat is subjectief (of hoe noemen ze dat?). 'Kijk naar jezelf en zie de echte waarheid', hoe weet je nou wat de echte waarheid is? En hoe kun je 'iets' denken door alleen maar naar jezelf te kijken...? Ik kan niet precies uitleggen wat ik bedoel...maar ik vind 'Kijk naar jezelf en zie de echte waarheid' iig niet kloppen.

Ik bedoelde idd oa wanneer de 'ik' zo verdraait is, dat het wel 'moet'. Hoewel ik denk dat het altijd 'moet' of iig vaak, anders heb je ook niks om je mening ed op te relativeren.

Je met iemand uit Afrika vergelijken heeft idd niet zo heel veel zin (sommige gevallen uitgezonderd natuurlijk), maar ja, aan de andere kant, wat voor meer zin heeft het om je met iemand uit de buurt te vergelijken...? Die heeft ook een compleet ander leven... Maar goed, dat laatste zal misschien meer zin hebben.

Ik denk dat het egoïstisch wordt als mensen alléén
nog maar aan hun eigen problemen denken,
de moeite niet nemen om zich op andere mensen
te concentreren, en maar door blijven zagen
over hoe klote hun leven wel niet is.
Ken een meisje wat zwèlgt in zelfmedelijden,
ze doet niets meer, ze luistert niet eens naar anderen
(die 't door de reden voor haar zelfmedelijden ook
best moeilijk hebben), terwijl die anderen wel constant
naar haar gezaag moeten luisteren.
Terwijl ze ook sàmen verdriet kunnen hebben,
en er dus ook sàmen uit kunnen stappen.
Maar of dat egoïstisch is, ik weet het niet,
vind het gewoon niet een omschrijving die er ècht bij past.

Tja, zelfmedelijden vind ik sowieso al een beetje.. raar.
(kan er geen goed woord voor vinden)
Vinden dat je het moeilijk hebt oid kan, is helemaal
niks mis mee, maar zo ver gaan dat het echt
invloed heeft op je leven (en op dat van anderen),
tja, dat is gewoon fout imo.

(raar uitgelegd, never mind)

Maar egoïstisch is geen goede omschrijving denk ik.
(ook al kan ik geen andere vinden :S)

zelfmedelijden... tja, ik weet niet.

soms heb ik dat wel eens hoor ;)
iedereen is lekker vrij, prachtig weer, naar het strand, en dan moet jij met je ouders ergens mee naar toe ofzo :p maja, dat is dan de ligte vorm, en volgens mij heeft iedereen dat wel eens, of zit ik er nou helemaal naast...

zelfmedelijden kan volgens mij ook een positieve uitwerking hebben.
voorbeeld: als je medelijden met iemand anders hebt, dan probeer je vaak te helpen... als je nou een heel groot zelfmedelijden hebt, ga je dan ook niet proberen jezelf te helpen. Zo ja... Dan is dat toch juist heel erg positief. Dan probeer je tenminste uit die problemen te komen, dan doe je er wat mee.

aan de andere kant... blijven mensen soms lang in hun zelfmedelijden hangen en denken ze dat het allemaal zo rampzalig is, dat er niks meer aan te doen is... ze blijven er dus middenin zitten, en als ze dan, behalve hun eigen medelijden, ook niet medelijden van anderen krijgen, die hen probeert te helpen, komen ze daar niet zo makkelijk uit.

eigenlijk is (veel)zelfmedelijden niet egoistisch, maar eerder zielig. (in mijn laastste voorbeeld in iig). maargoed... dat is mijn mening.

liefs, wendy

ik vind zelfmedelijden niet egoistisch... alleen irritant af en toe

van die mensen die hun leven verschrikkelijk vinden en zeuren over hoe erg het allemaal is, maar ondertussen te beroerd zijn om er wat aan te doen, die zinken er dan alleen maar verder in... en daar kan ik dan weer niet tegen. doe er wat aan of hou op met zeuren :)

Zelfmedelijden is niet egoïstisch. Alleen zinloos.

Als er een situatie voorkomt waarbij ze bepaalde dingen niet in de hand hebben vinden ze het zo erg voor zichzelf. Ik baal ook wel eens dat iets niet lukt maar om daar maanden over te zeuren vind ik overdreven.
Natuurlijk is het erg dat je deze keer iets niet voor elkaar kreeg, maar als je er van leert doe je het volgende keer wel goed. Als je in een hoekje gaat zitten huilen, wordt de situatie er niet beter op.

Als je wilt weten hoe JIJ in elkaar zit, wat JIJ bent, wat JIJ doet. Waarom moet je dan naar anderen kijken? Ik zie pas een echte waarheid over mezelf als ik naar mijzelf kijk. Waarom zou je je moeten identificeren met anderen, om jezelf te zien? dan heb je volgens mij wel een erg zwakke persoonlijkheid.

Met die laatste alinea geef je zelf al een gedeelte aan waarom het zogenaamde "relativeren" geen zin heeft. Er zijn zoveel factoren anders tussen mensen. Je kan onmogelijk een eerlijke vergelijking trekken. Alweer een reden om jezelf niet te vergelijken met anderen.

Euhm...volgens mij heeft het vergelijken met anderen zeer weinig te maken met een zwakke persoonlijkheid. Je zelf indentificeren met anderen is toch ook compleet iets anders dan je er mee vergelijken? Ik vergelijk mezelf wel met anderen, maar ik indentificeer me er niet per se mee.

Vergelijkingen zijn nooit 100% eerlijk, maar ik denk dat het zeker wel zin heeft om bepaalde dingen in het juiste of in ieder geval in een ander perspectief te zien.

Ik bedoelde ook niet om te weten hoe ik in elkaar zit, wat ik ben, wat ik doe ed, dat zijn feiten oid. Wat ik wel bedoel kan ik niet uitleggen, sorry.

zwakke persoonlijkheid: Je kunt jezelf pas identificieren na het vergelijken met anderen. Duidelijker kan ik er toch niet over zijn :confused:

Identificeren en vergelijken is iets anders, maar wel met een groot verband. JE vergelijkt jezelf en aan de hand daarvan ga je jezelf identificeren (oh zo slecht heb IK het nog niet, gezien die ANDER).

Hmm, dat snap ik ook wel, maar wie had het over identificeren met anderen? Ik niet...voor zo ver ik weet dan iig, tenminste, ik bedoelde dat niet iig. oid

En sowieso vind ik het nogal weinig met een zwakke persoonlijkheid te maken hebben. Iedereen vormt zich in combinatie met anderen, daar is weinig zwaks aan.

The Grass is always greener on the otherside..

Ik heb het meerdere malen voorbij zien komen op het forum..

Mensen dragen maskers.. ze doen zich anders voor, iemand die het heel slecht lijkt te hebben, kan gelukkig zijn, en v.v.
Goed, er kunnen uitzonderingen zijn, maar je kan en zou je niet al te snel moeten vergelijken met anderen.. wie kan er met zekerheid zeggen hoe het leven van de ander verloopt..

Poe lastig, ten eerste denk ik dat zelfmedelijden wel een rol kan spelen bij depressie, maar dat dat niet de belangrijkste factor is, ik bedoel: als je stopt met zelfmedelijden kom je nog niet uit je depressie, daar is wel wat meer voor nodig. En als je jezelf om een andere reden in zelfmedelijden wentelt, kun je er evt. nog wel uitkomen door een omslag: stoppen met jezelf als een slachtoffer zien dat er niks aan kan doen.
Ik vind zelf egoïstisch niet het juiste woord eigenlijk. Bij egoïsme denk ik meer aan iets wat je alleen maar doet voor jezelf en wat evt anderen benadeelt, zelfmedelijden is allesbehalve goed voor je.
Het is eerder benadelend voor je dan positief. Dus in ieder geval niet egoïstisch. Dat je er geen bal mee opschiet is iets anders.

Dat was weer een vage visie van kaasstaafje :o

Omdat mensen ervan uitgaan dat je om aandacht vraagt. Dat is in jouw eigen belang en dus egoïstisch.