Afhankelijk van partner?
 

Ja , ik weet het. Fout, fout, fout.

Ik ben echt veel te bezitterig. Ik ben afhankelijk van mijn vriend. Mijn ouders blijven zeggen dat ik hem minder moet gaan zien, en een keertje een dagje overslaan. Okay, doe ik dat vandaag eens. Ik bel mn vriend net op en vertel dat ik hem vandaag niet wil zien. Hij reageerde alsof het hem toch niks boeiden, en ik voel me klote. Ik wil hem zien, ik kan niet zonder hem. Hij doet alsof het hem niets uitmaakt en gooit de telefoon erop. Ik heb tentamens, maar leren lukt niet. Ik moet hem zien gewoon. Het lijkt wel een obsessie..Soms denk ik, dat het alleen maar gemakkelijker wordt als het uit is..ik weet het niet hoor..
Denken jullie dat dit de beste manier is, om minder afhankelijk van hem te worden, of weet iemand een betere manier?

Ik denk dat je daar het beste samen met hem uit kunt komen. Praat met hem en zeg dat je er erg mee zit. Misschien kunnen jullie het contact in ieder geval in je tentamenperiode wat minder intensief maken. Leg hem ook uit dat het voor jou pure zelfbescherming is, dat je het niet doet om hem te kwetsen. Dat kweekt begrip.

Ik ken het wel. Het is verdrietig en je komt gewoon nergens meer aan toe. En als hij er dan ook nog eens zo lullig over doet, ga jij alleen nog maar meer in deze rol kruipen.

Het beste is sterker worden. Dit klinkt dom, maar het is de enige oplossing. Hoe doe je dat? Heel langzaam. Dingen doen die je leuk vindt. Zingen, schrijven, poetsen voor mijn part. Leuke liedjes downloaden, met vriendinnen weggaan, schrijven met een gedetineerde, wat maakt het uit. Jezelf bezighouden, afstand nemen en kijken hoe het dan gaat. Waarschijnlijk maakt hij het dan uit, of ziet hij in dat je groeit.

Vooral veel andere leuke dingen doen bijvoorbeeld met vrienden...Zorg voor een beetje afleiding, zodat je niet alleen maar voor je uit zit te staren en aan hem kan denken, zoals wanneer je aant leren bent

Ik moet leren. Dat kan niet anders. En tuurlijk zou ik vanavond lekker naar de bios ofzo met vrienden willen, maar dat kan niet. En mag bovendien niet van mijn ouders..

Wel vaag dat hij zo reageerde.. :confused:

Hoe zit het eigenlijk bij hem? Heeft hij er ook zoveel behoefte aan om jou te zien? Wie is steeds degene die zegt "ik wil je zien"?

Als jullie het allebei willen en hij dus ook vaak het initiatief neemt om af te spreken dan zitten jullie in ieder geval op 1 lijn wat dat betreft. Ook dan is het beter voor je dat je wat afstand neemt hoor.

Maar als jij steeds degene bent die af wil spreken, als jij steeds met het idee komt zeg maar, dan moet je daar iets aan veranderen.
Ga een tijdje dingen voor jezelf doen en wacht eens af tot hij het initiatief neemt om af te spreken. Want het moet natuurlijk wel van 2 kanten komen. :)

Ik heb het ook gehad hoor, dat ik veel te vaak met m'n vriendje afsprak. Dat was dan niet iedere dag, maar wel heel vaak. Dat was vorig jaar trouwens, toen ik in de eindexamenklas zat. Ik kon me toen ook niet concentreren op het leren en ik bleef soms 4 dagen bij hem slapen, gewoon doordeweeks. Ik ging toen ook niet meer naar school.
Uiteindelijk heb ik wel gewoon m'n eindexamen gehaald, maar ik heb er wel spijt van. Het is zonde om je leven negatief door iemand te laten beinvloeden.

Het is in ieder geval goed dat je doorhebt dat je nogal afhankelijk van hem geworden bent en dat daar iets aan moet veranderen. :)
Je kunt proberen vaak met andere mensen af te spreken. Dan heb je die afspraak in ieder geval staan voor een bepaalde dag en zou het raar zijn om die af te zeggen om je vriendje te zien.

Zo "verplicht" je jezelf een beetje om een dag iets anders te doen. :)

succes :)

xx