Hallucineer Mij
 

HALLUCINEER ME DOOR DE WOESTIJN

In mijn rugzak kruipen brokken herinnering
Stilletjes gleden ze tussen de naden door
Van mijn stoffen weerstand om te snellen
Over het pad dat me naar de put brengt
Waar ik het water, leven, zin kan halen
Nee, ik wil verdorsten doorheen zelfs modder
Met open ogen naar het in tijd verborgen zand
Tot ik de hallucinatie naar jou gevonden heb

Groetjes, Dreampoet

tataaaaa
weldra
ik lees
en geniet
liggen
goede dichters
in verschiet
:D:D

Hmmm ik vind je vergelijkingen en metamorfoses in dit gedicht erg ver gaan, zo ver dat je eigenlijk bijna de clue niet vind...

Ach, jammer... maar overkomelijk hoor. De clue is nochthans simpel: ik wil zelfs met volle wil doorheen de hel kruipen, als het nodig is om tot bij haar te komen. Ik denk dat ik ergens inspiratie vond in 'What Dreams May Come', waarin Robin Williams op zoek gaat naar zijn vrouw, verloren in de hel. Maar ik wil vooral alles doorstaan om aan haar zijde te zijn. En waar is ze dan? Wel, alvast in mijn droom: die ik zie in een hallucinatie, de hallucinatie die de poort naar haar hart, haar wereld.

Groetjes, Dreampoet

:)

ik heb de film nooit afgezien, vond hem vreselijk saai...zeker toen hij in dat schilderij zat..*zucht* mij te langdradig:)

hmmm ik gok zo dat ik met metamorfoses metamoforen bedoelde...ik ben er niet echt goed bij met mijn hoofd vandaag...

Hoe dan ook, ik begreep het gedicht op zich wel, maar het is zo vergezocht...

mooi Tom, het zweeft en droomt nog altijd he :)
liefde is toch maar iets moois...