24 hour party people
 

Pas gezien in Lantaarn/Venster in Rotterdam. Een nep-documentaire over Tony Wilson. Hij is presentator van een lokaal muziekprogramma, en door hem komen een aantal bands op televisie, The Sex Pistols, Joy Division, New Order, enz.
Dat niet alleen, het is meer een soort reis door de muziek in Engeland rond 1980 en verder.
Tony Wilson huurt een tent, en daar begint Factory. Joy Divison komt daar spelen, tezamen met een aantal andere bands. Ze vinden een gestoorde producer (martin hannett) en nemen een plaat op..
Joy Division word op een gegeven moment New Order (ver na de dood van Ian Curtis). Factory gaat naar een nieuwe lokatie die niet echt wil lopen.. Ze blijven niet bij de new-wave en het stort een beetje in elkaar...

Al met al een mooie film over hoe het toen een beetje was, daar in Manchester.

Nu blijft alleen de vraag in hoeverre het nep was.. Factory Recordings bestaat echt, Martin Hannett ook.. Tony Wilson ook, hij stond op de aftiteling, hij had adviezen gegeven, net zoals de familie van Ian Curtis.
Is het mogelijk dat de feiten grotendeels echt gebeurd zijn, maar dat het een nep-documentaire is omdat het daarop moest lijken?

Maargoed, het is wel een gave film, kijken dus!

Martin Hannett (de "echte") is achteraf wel te spreken over de film al is hij wel van mening dat veel zaken flink zijn aangedikt en hij zelf niet zo positief wordt neergezet. Dat hij desondanks tevreden is over het resultaat is goed te duiden aan de hand van een zin uit de film die ook karakteristiek is voor de echte Hannett. Ik weet hem niet meer exact maar het komt hier ongeveer op neer: "If you can choose between telling the truth or telling the legend, always choose the legend"

Verder stelt zijn filmpersonage halverweg de film dat hij al postmodern was voordat die term bestond. Het leuke is dat de vraag over de fictie/feit vermeninging die jij stelt ook voortkomt uit de postmoderne vormgeving van de film. Misschien niet echt duidelijk maar ik heb nu geen tijd meer om er verder op in te gaan...