Ik kan er niet meer tegen..
 

Het is zo verschrikkelijk frustrerend. De laatste tijd loopt het echt NIET tussen mij en mijn ouders. Ik ben nu net 17 geworden, begin eindelijk in de leeftijd te komen dat ik wat zelfstandiger zou kunnen worden.
Maar wat doen mijn ouders?? Ze willen me maar blijven beschermen!
Voorbeeldje. Ik heb een hele lieve vriend, we hebben zondag 5 maanden verkering en al vanaf de derde maand vraag ik heel normaal aan mijn ouders of hij een keertje mag blijven slapen.. NEE DUS:mad: Zeggen ze dat ik dat later nog zo vaak kan doen, tegen iemand aan in slaap vallen. Maar ik heb het gevoel dat ze gewoon niet begrijpen hoe belangrijk het voor ons is.
Ze hebben ook al een keer gezegd dat ze niet achter me stonden als ik met hem naar bed zou gaan. Dat heb ik nu al lang gedaan en dat weten ze ook maar ze blijven er maar bij dat ik veeel te jong ben om dat soort dingen te doen..

Ik word er langzamerhand zowat depressief van, dit is echt niet leuk meer:( Iemand misschien tips hoe ik ze kan overtuigen?

Thnx.. kiss Dreamz

Het lijkt er op dat je ouders je nog steeds zien als het kleine meisje dat je eerst was, en niet bereid zijn om te accepteren dat je inmiddels een jonge vrouw bent.
Ik neem aan dat je weet wat je wilt. Waar het nu op aan komt is je ouders daarvan zien te overtuigen en hen te laten weten dat je het recht moet hebben om zelfstandig te kunnen zijn. Praat er eens met je vriend en zijn ouders over om te zien hoe zij er over denken.
Ik weet niet wat ik je verder nog kan adviseren, maar hopelijk kun je hier iets mee. Indien je er behoefte aan mocht hebben om er met mij over te praten, dan kun je me bereiken op mijn e-mailadres arno.van.asseldonk@hetnet.nl.

Tsja, over een jaartje heb je nog een extra argument :)

Mijn zusje wordt in Oktober 17 en zij mag zowat niet eens een vriend hebben en officieel ook niet meer uitgaan. Kan je nagaan hoe onze pa is..

Maar ja, het bleek wel dat 'ie bij mij niet meer moeilijk doet, dus de relatie vader-dochter schijnt een stuk problematischer te zijn dan de relatie vader-zoon..

Ik denk dat je gewoon moet doen wat je goed lijkt, wat goed voelt .. het is de weg naar geluk :)

tja sommige ouders zijn gewoon triest.
ja dit klinkt als een puberale opmerking,
ik ben ook een puber.... :rolleyes:
ze bedoelen het wel goed, moet je maar denken.
maargoed.. je moet gewoon uit huis gaan zodra dat kan. dat is waarschijnlijk de enige manier om ze te BEWIJZEN dat je wel degelijk voor jezelf kunt zorgen enzo.
ik ga volgend jaar ook uit huis.
suc1000

Sheesh, als je daar al depressief van moet worden :rolleyes:

De halve wereld heeft zulke ouders hoor. Mijn ouders vinden mij nog steeds te jong voor sex (weten zij veel :rolleyes:)

het is niet dat ik er letterlijk depressief van word oid, maar het is gewoon heel erg vervelend en als ik al zó vaak geprobeerd heb met ze te praten en het heeft nog geen nut.. Dan begin ik gewoon te denken dat ze het me niet gunnen ofzo. Heel raar maar dat gevoel krijg ik heel sterk.:(

"Zeggen ze dat ik dat later nog zo vaak kan doen, tegen iemand aan in slaap vallen. Maar ik heb het gevoel dat ze gewoon niet begrijpen hoe belangrijk het voor ons is."

Belangrijk? Waarom is dat nou belangrijk?!

Gewoon het is iets extra's en ik vind het persoonlijk nogal k*t als we net lekker hebben liggen knuffelen ennuhh "jeweetwel" en dat hij daarna gelijk naar huis moet. Kan aan mij liggen maar ik vind dat dus echt niet leuk.