Ben ik de enige??
 

Hebben jullie dat ook wel eens, dat je dingen doet wat je eigenlijk niet wilt. Maar het toch doet omdat je denkt dat je er sterker van wordt.. (sterker in de zin van qua je gevoel, dat je zo'n moeilijke stap toch hebt genomen)

Ik heb het net nog gedaan. Op msn iemand waarmee ik een hele goede band heb (al 2 jaar) gewoon geblokt en verwijdert.
Waarom?
Nou voor mijn gevoel ging het niet meer. Elke avond janken om dingen. Als ik zo eens terug kijk naar mijn 2 jaar echt intensief msn-en heeft het veel kapot gemaakt.

Maar zo heb ik er vandaag dus nog wat verwijdert. Gewoon omdat het niet gaat/ging...
Zometeen ga ik naar me bed en dan kan ik mezelf wel voor me kop slaan!!

But than again i think; Ik heb nooit lol in me leven, en met hun in mijn lijst zou het ook nooit gebeuren.
Zo lopen er ook al maanden lang ruzie's zelfs 1 van kerst '01 (tot nu) met iemand die ik nu al 12 jaar ken...

In het weekend naar een concert geweest echt super leuk, alleen nu denk ik daar al niet meer aan, ik denk gewoon; het is verleden tijd het is al geschiedenis...

Niks is leuk meer in me leven.. Ik heb met moeite mijn examen gehaalt en ga nu ook weer met moeite aan een opleiding beginnen...

Maar ik dwaal van het onderwerp af.

Nouja als het allemaal niet mag wat ik heb gepost zet er dan maar een slot op.. Ik moest ook gewoon even wat kwijt.

Maar jullie reacties zijn welkom!!

ja, ik doe mezelf soms pijn terwijl ik het helemaal niet wil, maar aan de andere kant ook weer niet..
maarja.. ik ken t dus wel..

mwja dat mensen verwijderen doe ik ook wel eens, maarjah de laatste jongen die ik verwijderd heb had me aangerand en was nog steeds een hele goede vriend. [ toen klopte er iets niet helemaal bij mij]

Maar ik heb soms ook het gevoel dat mensen teveel mijn verleden naar boven halen. ["o, je bent zwaar mishandeld in groep 7, daar voel je je waarschijnlijk zo rot door, ach denk er niet zoveel aan!"] en dan denk ik er juist aan :(

*weet niet meer zoveel nuttigs te zeggen!*
Maar ik herken het eigenlijk wel dus :)

Gegroet

:cool: Eva :cool:

Misschien ben je die oude vrienden gewoon aan t ontgroeien, omdat je zelf aan t veranderen bent. En zul je wat later wel nieuwe vrienden tegenkomen. Maar meestal zit daar een tijdje tussen, je moet eigenlijk eerst van binnen afscheid genomen hebben van de oude, dat duurt meestal een tijdje. Pas als je van binnen "leeg" bent van ze, kunnen er weer nieuwe bij.

Tijden van verandering zijn altijd moeilijker dan tijden dat alles t zelfde blijft. Maar zonder verandering groei je vast, zoals zoveel mensen hun leven lang alles hetzelfde houden. Lijkt me ook niet alles.

peter.

tja ik heb t zelf niet.. ik verwijder wel eens mensen uti mn lijst maar dat is alleen als ik ze ontgroeid ben, niks zinnigs meer te zeggen weet, of als ze me wat kwaad hebben gedaan..als ik door zou krijgen dat ze me kapot maken zou ik ze meteen verwijderen denk ik .. maar ik heb zulke mensen gewoon niet in mn lijst zitten... ja wel mensne die mij als liefdadigheid beschouwen, die verwijder ik ook meteen,m en blokken ook..

hmm ik weet ook niet echt wat ik nu moet zeggen hierop:o

Als eerste bedankt voor jullie reacties tot nu toe!!

Mee ik was die ene persoon na 2 jaar niet aan het ontgroeien. We groeide steeds mee rnaar elkaar toe. Maar ik krijg dan weer een soort van angst, terwijl ik het van hem helemaal niet erg vond. Deze beslissing wilde ik 6 maanden geleden al maken maar toen was het nog te moeilijk. Nu nog kan mezelf nog voor me kop rammen.

Maar zosnel maak ik geen vrienden. Ik hous z eop afstand wat zij dan weer vervelend vinden, omdat ik dus minder snel dingen ga doen dan. Ook gewonen mensen van school ofzo. Als ze zeggen ga je mee naar de stad denk ik ook eerst 10 x goed na en daarna is het nog nee. Ik heb ook vaak mee gemaakt dat ik in een groep zat met school o.i.d en dan was het een oneven aantal en iedereen had zijn of haar maatje en ik zat daar weer alleen.

En ik groei ook met verandering vast. Ik sta steeds stil. Elke keer weer kom ik op een dood spoor te recht..

Ik probeer zoveel mogelijk te doen wat mn gevoel me ingeeft maar het komt ook voor dat mn ratio en mn gevoel in dubio zijn en dat ik niet meer weet welke ik moet volgen, dan lig ik gigantisch met mezelf overhoop.

Ja ik doe dat wel eens. Ik heb gisteren bijvoorbeeld besloten een bepaald persoon uit mijn leven te 'verbannen'. Dat is het laatste wat ik wil, want ik ben gewoon megaverliefd op hem. Toch weet ik dat ik er uiteindelijk niet gelukkiger van zal worden. Ik word altijd ongelukkig van verliefd zijn en zeker als de jongen in kwestie ze vreemd doet, dus is het beter hem niet meer te spreken/zien.

:eek: Dat heb ik dus ook met 1 persoon... Precies het zelfde..
Maar ik heb hem er nog niet uit gegooid. Want een vriendin heeft met hem gesproken en hij vond het hartstikke leuk dat ik zo positief om hem bleef praten etc... Maar met hem gaat het al ongeveer ander halve maand niet goed... Dus contact heb ik niet met hem. Maar verliefd ben ik op hem nog steeds...

ik heb begin mei een topic geopend over of er iemand hetzelfde zou voelen als ik, ik kreeg een reactie *kweenie meer precies van wie* maar ze zei:
Je bent nooit de enige in dingen, tussen die 6 miljard
mensen op aarde zijn er een hoop die hetzelfde
voelen/denken/meemaken als jij.
je bent dus nooit de enige die iets heeft.. echt niet...