Heb je ook wel is dat je zomaar om een goeie vriend(in) gaat huilen
 

Was echt zo erg vandaag op mijn werk. Ik moest effe wat in mijn eentje doen, dus ik begon zo een beetje liedjes te zingen.
Ging ik ook 'dat is mijn wens' van de kleine zeemeermin zingen. Jah, is een lang verhaal maar mijn nichtje (wat een hele goeie vriendin voor mij is) en ik hebben wat speciaals met dat liedje en we hebben daar vaak erg om gelachen.

Maar nu moest ik opeens zo erg huilen toen ik dat liedje ging zingen. Al die herineringen kwamen opeens naar boven enzow. Ik snap het echt niet, want het is niet zo dat mijn nichtje overleden is ofzo, waardoor ik haar mis en daarom zo moest huilen. Ik denk gewoon omdat ik blij ben met haar :confused:

Worden jullie ook wel is zo emotioneel om zoiets? Volgens mij zal mijn nichtje het wel leuk vinden als ze dit hoort :)

Kan. Emoties kunnen er soms gewoon voor zorgen dat je moet huilen, dat is dan een uitlaatklep. Het hoeft niet per se een uiting van angst of woede te zijn, dus verdriet in de gebruikelijke zin van het woord, het kan ook best zijn omdat je gewoon ineens veel herinneringen bovenhaalt, ja.

Ja :) Soms kan ik zomaar gaan tranen als ik me voorstel hoe het zou zijn als ik een broer/zus, vriend(in) kwijt zou raken. Gewoon een teken van liefde lijkt me :)

Ik voel me dommer als ik bij een tv programma als spoorloos begin te huilen :o Soms ben je gewoon gevoelig voor sentiment.

Ik ben daar erg gevoelig voor als ik ziek ben... de laatste keer dat ik ziek was hing ik voor de tv, kwam dat nummer van Pink erop, hoe heet het, ehm, family portrait, en ik was binnen een halve minuut totaal in tranen omdat ik 't zo'n zielig liedje en zielige clip vond...:confused: :)

Maargoed. Echt zomaar heb ik dat niet; wel als ik er aan denk hoe het zou zijn een vriend(in) te moeten missen of ruzie met een vriend(in) te hebben, of als ik bijvoorbeeld op vakantie ben.

ja

Nooit..

Tis al makkelijk een 3/4 jaar geleden dat ik om echt iets ergs heb moeten huilen :o

Als reactie op de post van Sarah: De zin "it's not easy, growing up in World War Three" vonnik nogal pijnlijk.
Ik heb het namelijk zelf meegemaakt
G.T.C: Volges mij betekent dat alleen maar dat je veel om je nichtje geeft, daar kun je heel blij mee zijn.
Ikzelf heb het één keer meegemaakt, of ja bijna dan. Ik was een keer aan het denken aan kort gezegd de liefde van mn leven, en de leuke dingen die ik met haar heb meegemaakt, ik was die avond ook naar hele mooie muziek aan het luisteren (van Michael Giacchino, maar dat hoort in een ander subforum) en toen kreeg ik het wel heel erg moeilijk.
We hadden toen namelijk iets met elkaar, alleen we durfden het allebei nie toe te geven omdat het anders te werkelijk zou worden, en het alles zou verpesten. En nu heb ik haar al twee jaar nie meer gezien.
Hoe dan ook, zulke verhalen kom je meestal tegen als de persoon die het verteld, erg veel om die ander geeft.
Nog meer ontopic: om die muziek waar ik het net over had kan ik ook erg emotioneel worden. Nie da ik ga huilen, want ik wil/kan da gewoon nie, maar als ik dan begin te denken aan wat er zich ammel in mn leven afspeelt, dan krijg ik het tog wel moeilijk.
Oja 's avonds ben ik vaak veel emotioneler dan normaal, maar da komt omdat mn ik dan nie zo goed na kan denken over mn antwoord.
Dit zal wel een hele domme post van mij zijn, maar ik wilde het gewoon ff kwijt, en hier was het toevallig on-topic.

Tiemen