Wanneer ben je, of wat is, een goed mens?
 

topic titel spreekt voor zich, lijkt me: Wanneer ben je, of wat is, een goed mens?

daarbij kun je dan nog kijken of de mens van nature goed of slecht is, of er oorspronkelijk wel iets als goed of slecht bestaat en wie er eigenlijk bepaald wat goed en slecht is.

Om alleen op de laatste vraag antwoord te geven: de mens is de maat van alle dingen. Ook van goed en slecht, dus. Al kun je je afvragen in hoeverre dat goed of slecht is. :P

Wat is een goed mens? Wat is een slecht mens?

Maar om op de laatste vraag te antwoorden: ik denk wel dat de mens van nature geneigd is tot destructie en egoïsme.

@ *burning water* je bedoeld dat wat goed en slecht is door de mens bepaald wordt? maar bestaat het dan eigenlijk wel, of is het slechts een 'verzinsel' van de mens om een bepaalde 'orde' in het leven/de wereld te creeren?

@ nare man : dat vraag ik dus :)

Je slaat de spijker op zijn kop.

maar dat zou betekenen dat goed en kwaad niet bestaat; waarop baseert men dan wat goed en slecht is?

Mensen spreken onderling af wat zij goed en wat zij slecht vinden. Mensen hebben vaak zelf al wel een vage opvatting van wat goed en kwaad is. Zo zullen er maar weinig mensen zijn die het willekeurig doodmaken van medemensen goed zullen keuren en zullen er maar weinig zijn die naastenliefde en tolerantie af zullen keuren.

Na onderling overleg komt men zo tot bepaalde collectieve waarden. Dat zou je het geweten van een samenleving kunnen noemen. De wetten, het recht, is de praktische uitwerking van ons collectieve normen- en waardenstelsel.

Maar terug naar het begin, niemand kan objectief vaststellen wat goed en wat slecht is. Het is allemaal een 'verzinsel'.

Waarom denk je dat? Ik denk juist dat de mens in principe goedaardig is, maar externe factoren de mate van het slechte in de mens kunnen aanwakkeren.

Empirisme.

Dat is slechts de lichamelijke natuur van de mens.

Ja,de mens is in wezen goed.

Ik denk dat mensen 'neutraal' geboren worden. Je ziet het al bij baby's, peurters en kleuters. Als de ene een stuk speelgoed heeft en de ander wil het, kan die dat met geweld in beslag nemen. Het is dan aan de ouders om dat te corrigeren. Maar aan de andere kant zie je dat ze ook heel lief met elkaar kunnen spelen. En dat gedrag moet bevorderd worden door de ouders.

De vraag van de topicstarter is te ruim om een goed antwoord op te kunnen geven - sterker nog, al duizenden jaren, van Aristoteles tot Levinas, wordt er gepoogd een antwoord te geven op deze vraag. Je kan het daarom ook beter specificeren in deelvragen zoals 'wat vind je van de deontologische waardenethiek, het act- en regelutilitarisme etc.

Als ik dan toch een beknopt antwoord moet geven, neig ik - net als velen waarschijnlijk - naar de categorische imperatief van Kant; "Handel zo, dat de stelregel van uw wil als beginsel van een algemene wetgeving zou kunnen gelden."

Een lichaam heeft geen eigen wil. Als de mens geneigd is naar destructie en machtswellust dan komt dat door zijn geestelijke gesteldheid.

Ik ben ervan overtuigd dat de mens, zowel in ratio als in gevoel, geneigd is tot kwaad. Of bedoel jij iets anders met geestelijk?

Het is een beetje vreemd om te zeggen dat dieren van nature behept zijn met drang naar het kwade. Want wat is het kwade? In ieder geval komt veel van het menselijke kwaad voort uit het feit dat veel mensen eigenlijk net dieren zijn en een heel primitief gevoelsleven hebben.

Mensen die enkel in een lichaam geloven zijn geheel gerechtvaardigd, ook in mijn opinie, geneigd naar egoïsme, lichamelijkheid en eventueel destructie van hetgeen hen bedreigd. Dat lijkt me ook de enige logische manier van leven, als je enkel in een lichaam gelooft. Geloof je enkel in een ziel, dan geloof je ook dat je lichamelijk met die dingen misschien iets opschiet, maar qua ziel dus niet. Qua ziel is het gunstig liefde te uiten en anderen met respect te behandelen, omdat wij allemaal met elkaar verbonden zijn in ons bewustzijn. In principe zijn de mensen die daar tussenin bungelen vrij hypocriet bezig. (Gelukkig maar, anders hadden we miljarden die enkel aan henzelf dachten).

Wat ik met geestelijk bedoel, is lastig te zeggen. Als je zegt geestelijk en het dan hebt over een "psychologische" toestand, dan zeg ik idd dat dat iets lichamelijks is. Als we echter die dingen uitschakelen en daarmee het lijden en onze ziel de emoties laten bepalen door liefde te hebben en goed te doen, kunnen we ons geestelijk onvoorwaardelijk liefdevol voelen. :)

Als je kijkt naar het basisgegeven, DNA, is de mens van nature goed. Roeit namelijk het liefst vreemd DNA uit en probeert het eigen DNA te verbreiden. Probleempje is nu alleen dat de hele aarde vol is en het niet zo bijster veel zin meer heeft alle anderen uit te roeien. Logisch zou zijn een andere planeet te coloniseren, kunnen we weer even vooruit.

vertel:

vertel:

dus jij vindt dat je een goed mens bent als je je soort probeert uit te breiden?

Als de meerderheid der toonaangevende biologen van mening is dat DNA, bij alle organismen, erop gericht is zich voort te planten, maar dat niet voor de mens mag gelden, noem ik het leven hypocrisie.

Wat een antropocentrische standpunten hier en daar. Tsk.

Oh, wellicht wil onze Romeinse auteur toelichten hoe uitroeien en goedheid met elkaar in overeenstemming gebracht kunnen worden. Ga uw gang.

Romeinse auteur of Romeinse geschiedschrijver met een tikfout? Nouja, ik ben al blij dat ik een keer ten dele herkend word :)

Om culturele grenzen te overschreiden keek ik even naar wat alle organismen gemeen hebben, meer niet. Ik vulde in plaats van het wat vage 'goed' succesvol in. Succesvol definieer ik vervolgens als 'veelvoorkomend DNA'. Op een beperkte ruimtelijke schaal en tijdsschaal is DNA succesvol als het zich in stand houdt op een planeet, door de concurrentie uit te schakelen. Evolutionair is er weinig verschil tussen een oorlog en betere voortplanting door beter aangepast zijn.


Daar planeten voor de mens 'op' raken, stelde ik dat we maar een andere planeet moesten coloniseren, als laaste :)

Ik denk niet dat de mens van nature goed is. Mocht dat wel het geval zijn, waren vele misdaden, oorlogen, vernietigingen (van natuur en dier) er nooit geweest.
De mens is intelligent. En is in staat tot veel maar zoals iemand al vertelde, dit op een destructieve manier.
We weten weinig van wat slecht is voor deze wereld maar de mens vernietigt de wereld, zonder realiteitsbesef.
Dieren en planten sterven uit, dat komt door ons. De ozon gaat kapot, dat komt door ons.

En niet alleen op deze manier. Ik bekijk het in het algemeen maar als ik even de feiten van dichterbij bekijk en rondom mij, dan weet ik al genoeg.
De mensheid zit vol van egoisme. Ieder denkt eerst aan zichzelf en wat geeft het als een kind van armoede sterft in een land oh toch zo verweg van ons.
Kijk maar naar het idiote spelprogramma op tv: 'euro-miljonair'. Daar geven ze miljoenen geld uit aan mensen die enkele vragen juist beantwoorden.
Er moet verandering komen in dit leven want op deze manier zijn we niet goed bezig.
Zeggen dat de mensheid goed is is totale onzin. Wie dat beweert, is naief en heeft de realiteit langs geen kanten leren kennen.

Wille zur Macht!

De goedheid van de mens getoetst aan zijn televisiespelprogramma's :)

Ach, iets is goed wanneer het zich goed voortplant.

:confused:

De goedheid van een idee (of gen, maakt weinig uit) hangt niet van een god die het zo genoemd heeft af. Een idee is goed wanneer het zich snel voortplant: met een reden. Sociaal zijn is 'goed' omdat de wezens die het niet doen vaak sneller uitsterven, asociaal is dus slecht.

gewoon een voorbeeld

Tjaslon, dat is een mogelijke uitleg van het woord goed, die evenwel, gezien de context, onjuist is. We hebben het immers over de morele kwalificatie, niet over een de mate van voorspoed en voortvarendheid indicerend woord. D'accord? :)

Gezien de context, is het, in mijn mening, geheel juist. Een grote kans dat het idee of gen zich kan voortplanten is bijna noodzakelijk om iets als "goed" te bestempelen, wanneer iemand dit namelijk doet met iets wat zich niet goed voortplant: dan sterft het idee of gen die die "slechte" eigenschap vormen, samen met het nageslacht van de, in onze ogen, "foute" persoon uit.

In ieder geval evolutionair succesvol.

- 'Everything that is alive today is succesful.'

- 'Biologically speaking.'

- Boy on a Stick and Slither

Jup en dat wat dat niet is, is meestal automatisch slecht. Want, nu wel evolutionair gezien, wat kan er goed zijn aan bijvoorbeeld verkrachting, moorden en stelen in een maatschappij voor een maatschappij??

Als je nog een baby bent (en dus vrijwel geen ego hebt) daarna (zodra je ego zich begint te vormen) gaat het alleen nog maar bergafwaars met je goedheid.

Ik denk dat er verschil zit tussen 'goed' voor jezelf zijn en 'goed' voor anderen. Je zult een balans moeten vinden tussen goed voor jezelf, en goed voor de rest(zoals Tjaslon zegt, de mens als totale soort).

Wat goed is voor jezelf wordt gevormd door je gevoelens denk ik. Iets dat prettig voelt, wordt niet snel als slecht bestempelt.

Wat goed is voor de totale soort, dat zijn de dingen die Tjaslon al noemde. Maar ik denk(ik vind) dat het behoorlijk moeilijk is, zoniet onmogelijk, om je hier altijd maar aan te houden.

Daarom denk ik dat een goed mens een mens is die een juiste balans weet te vinden tussen het goed voor jezelf en het goed voor een ander.

Maar goed is maar een mening, en dit was de mijne.

die voortplanting van je want dat is goed volgens jou :P

De mens is van nature egoistisch, want gericht op zelfbehoud en overleven

De mens is ook een groepswezen, voor zijn overleving is hij afhankelijk van de groep.

Soms is het dus nuttiger op de lange termijn om je eigen driften opzij tezetten en het groepsbelang boven je eigen belang te laten prevaleren. Dit is namelijk op de wat langere termijn goed voor je overlevingskansen.

Nou zijn er ook mensen die zich bewust niet op conformatie aan de groep richten, maar op overheersing ervan. Op de langere termijn hebben zij een destructieve invloed op de groep, en de groep zal daarom de overheersing niet langer accepteren.

Het is een delicaat evenwicht tussen korte en lange termijn denken, en tussen goed voor jezelf en goed voor de groep.

Maar overleven is het achterliggende doel voor alle wezens.

Mag ik de mensen die de zin van het leven niet inzien en totaal niet in een God geloven evenmin als in een leven na de dood, vragen waarom je nog je best zou doen een goed mens te zijn??? Waarom zou je nog enig belang hechten aan al die normen en waarden en verwachtingen? Als je alleen maar in jezelf gelooft en geen waarde hecht aan de rest van de schepping, wat motiveert je dan om je niet meteen volledig als een barbaar te gaan gedragen?

je hoeft toch niet in god te geloven om normen en waarden te hebben :rolleyes: en als je niet een bepaalde zin toekent aan het leven, hpeft dat ook niet direct te betekenen dat je niet goed wilt leven.
ik geloof niet echt in god, maar ik stel hoge eisen aan gedrag van mezelf en de mensen met wie ik omga, wil dat mijn leven, al is het onbetekenend en onbelangrijk en zonder zin voor het groter geheel wel enigzins nuttig maken voor mezelf. > er zijn gelovigen die eerder naar het 'barbaarisme' neigen dan de gemiddelde atheist.

maar voordat dit wéér een god-topic wordt, dit is niet echt het punt van mijn vraag.

Dat zeg ik toch ook allemaal niet, ik stel enkel de vraag WAT je dan drijft je te gedragen? van de gelovigen is het antwoord meestal wel te raden...Vandaar de vraag aan de ongelovigen.

Iqra, aan jou kan gevraagd worden of je geloof het enige is waaruit voor jou de bindendheid van bepaalde normen en de overtuiging van de juistheid van bepaalde waarden voortvloeit. Je zult toch een negatief antwoord geven omdat, in het andere geval, hieruit zou volgen dat je, ware je niet-gelovig, zonder de geringste terughoudendheid onbetamelijk, in welke mate dan ook, zou handelen. Dit bedenkende heb je in feite het object van je vraag, zij het slechts gevoelsmatig, zelf beantwoord. Voor de helderheid lijkt mij een meer diepgaande uiteenzetting van de inhoud van datgene wat het gevoel zelf duidt niet strikt noodwendig.

Dus jij bent alleen maar lief voor je medemens omdat je god dat zegt :-|

Ten eerste heeft het te maken met het geloof. De religie is meestal de basis voor de mens. Daarop kan men gaan filosoferen en kan men uizoeken wat een goed mens is. Dus je moet -volgens mij - eerst weten welk geloof je beoefent.

Natuurlijk mag je dat vragen, Iqra. Sommige dingen die wij niet willen doen zijn genetisch* bepaalt, trouw zijn aan je partner als (waarschijnlijk slecht) voorbeeld. Aan de andere kant heb je eigenschappen die wij goed noemen die cultureel gebonden zijn, aangezien wij allemaal in onze eigen cultuur* opgegroeit zijn, zullen we nooit zo ver afwijken van dat moraal. Maar Iqra, als er geen 'straf' is op je daden: waarom zal jij je volgens jou nog moeten gedragen? Of je nu denkt dat je in de hel of in een gevangenis komt: het zijn beide straffen.
*ik zelf denk overigens dat het altijd een combinatie van beide is.
Je hebt niet echt alles goed gelezen hè?? :)

Peace, waarom??

Een mens is goed als hij in zijn omgeving past. Een mens is goed als de waarde die hij aan zichzelf toekent gelijk is aan de waarde die zijn omgeving aan hem toekent. En hij is slecht in de mate waarin die twee waarden van elkaar verschillen.

Sociologisch gezien dan.

Uit verkrachting voortkomende kinderen zijn nou niet de meest ideale manier om de soort voort te zetten :)



Da's vrij simpel: pragmatisme. Ik accepteer dat ik hier zonder reden ben en dat het leven zoal wij dat kennen een speling der natuur is. Sterker nog, de hele natuur is een speling, in extremo bekeken. Ik richt mijn leven in naar de waarden die ikzelf waardevol vind. Dat zijn mijn drijfveren. Ik probeer in elke situatie zoveel mogelijk mensen zo tevreden mogelijk te stellen, inclusief mezelf. Het leven is vol afwegingen, wat in welke situatie het beste is (lees: het meeste geluk oplevert voor het grootste aantal mensen). Ik vertrek niet vanuit het uitgangspunt dat het leven draait om God, maar dat het leven draait om de mens. Dat is het leuke: je kunt aan je leven elk doel geven wat je zelf wilt.

Ben jij een akt- of regelutilitarist?

wat is dat nou weer? (n) "Mensen spreken onderling af wat zij goed en wat zij slecht vinden" het is gewoon een universele waarheid dat het bewust en opzettelijk pijn doen van organismen Slecht is. en aan de andere kant het bewust en opzettelijk een gunst (without strings attached) verlenen aan levende wezens Goed is. KLAAR

zoals je misschien al eerder in een quote van me hebt gelezen, ben je een slecht mens als je bewust en opzettelijk (dus er zelf voor gekozen hebbende ptc) levende wezens pijn doet (lees: benadeelt in een opzicht), en als je levende wezens bewust en opzettelijk een gunst verleent (without string attached) een goed mens.....zo is het gewoon wether you like or not...

Nee niet klaar. Beesje, je negeert niet alleen oorlogen, moorden en doodstraffen. Maar ook nog eens dat niet iedereen een vegetariër is, niet iedereen dat ooit zal worden en al helemaal: dat niet iedereen dat van nature is.

Wat minder grappig is, is dat beesje`s reactie toch wel getuigt van grootheidswaanzin: jouw moraal is universeel?

ik snap het ook niet zo, wordt in het begin van de discussie mooi snel vastgesteld dat goed en slecht gewoon door mensen verzonnen termen zijn en dat er dus nooit een universele definitie van te geven is, wordt er daarna oeverloos gediscussieerd over wat goed en wat slecht (gedrag) is.

hallo, wat is er goed aan voortplanting?? wat is er uberhaupt goed aan ons hele bestaan op aarde?? tenzij je religieus bent, is daar dus geen sluitend antwoord op te geven.