je voor jezelf schamen
 

ik heb de laatste tijd steeds vaker er last van. Het is alsof ik 2 stemmen in mn hoofd heb zitten.. Aan de ene kant wil je mensen dolgraag spreken, aan de andere kant vraag je je steeds af hoe je het in je hoofd haalt zomaar mensen lastig te vallen.. Vroeger ging het wel maar de laatste tijd lijkt die 2e stem bijna altijd te winnen..,
Echte stemmen zijn het niet, meer gedachtegangen.
Ik heb er overal last van, irl, maar ook op internet enzo.. Ik probeer soms wel door te zetten, en als ik eenmaal heb doorgezet gaat t wel soms..

Hmmm, ik hoop dat iemand beetje snapt wat ik bedoel...

Mja ik heb ook wel een beetje zoiets. Maar ik hou dan bij hoe vaak (niet precies natuurlijk!) zei mij ook aanspreken. Als ik altijd degene ben die hen aanspreekt of belt, of mee afspreekt. Dan stop ik daar gewoon mee.

Ja.. dat doe ik ookwel (in mn hoofd dan). Maar ook bij mensen die mij wel altijd aanspreken enzo.. Het lukt gewoon niet meer.. Iedere keer als ik gewoon met ze wil praten enzo, komen die gedachten weer en dan durf ik uiteindelijk toch niet.

Mja, ik herken het ook. als ik dan met iemand wat heb afgesproken, dan hoop ik altijd dat ze niet, als ik onderweg ben, van gedachten zijn veranderd, en ga ik me af zitten vragen of ze echt nog wel op me zitten te wachten. en das altijd zo. ik zorg er altijd voor precies op tijd te komen. niet te vroeg, want dan moeten ze langer met me doorbrengen, en stel dat ze dat nou niet willen, en nooit te laat, want dan staan ze op je te wachten, en das vervelend. tsja, t is soms erg lastig. maar ik herken wat je zegt

Ja dit herken ook wel. Ik kan me heel slecht voorstellen dat anderen werkelijk prijs stellen op mijn aanwezigheid en maak zelden afspraken. Op dat soort momenten houd ik mezelf voor de gek en bedenk allemaal geniale andere goed beargumenteerde redenen om niks af te spreken. Ik weet dat dit vrij zinloos is, dat ik mezelf op z'n minst een kans zou kunnen geven ,maar dat is zo verschrikkelijk moeilijk.

Ik doe mijn best mijn zelfbeeld wat op te krikken: door sociale gebeurtenissen zo objectief mogelijk te analyseren , er gewoon even bij te gaan zitten en mijn eigen gedachtengang wat te verbreden; ik heb sterk de neiging tot zwart wit denken en zo zelf in te zien dat ik het waard ben. Ik heb totaal geen sociaal leven meer ,maar stap voor stap probeer ik weer wat dichter bij mijn medemens te komen. En ik zal er komen! (slaakt strijdkreet)

Ik heb het heel vaak gehad, maar nu ben ik er een beetje vanaf.
Als ik ook maar het vaagste signaal krijg dat iemand me niet moet kan ik me er nog best zorgen om maken, maar ik ga zonder die signalen niet meer zelf zitten piekeren (meestal). Nu leer ik wat nieuwe mensen kennen, doe ik soms zelfs mijn best om contact te maken en ga ik nog eens de deur uit. Ik sta er steeds minder bij stil. Dat komt doordat ik zelf wat meer ontwikkeld ben, maar ook doordat ik van anderen redelijk positieve signalen krijg.

hmm dus jullie denken dat het helpt als je gewoon meer contact enzo maakt??? en meer positieve dingen binnenkrijgt..

hmm nu komt het vreemde... heb lange tijd neutrale dingen teruggehad,enzo, en toen was dr niks aan de hand

en nu iedere keer als ik mezelf toch zo ver krijg krijg ik heel positieve dingen terug , en nu krijg ik steeds die 2e gedachte.. steeds vaker.

Ik heb er ook heel erg last van. Meestal kan ik me niet voorstellen dat mensen graag zouden willen dat ik bij hun ben. Het liefst zou ik me helemaal afzonderen zodat niemand me zou zien, maar dat gaat helaas niet...

Maar ik laat me steeds meer door dat gevoel leiden, eerst kon ik nog wel goed tegen mezelf zeggen dat dat gevoel verkeerd is...
Ik fiets altijd met twee vriendinnen van school, maar omdat ik eerst het gevoel had dat ze liever wouden dat ik er niet bij was, ben ik alleen zonder op hun te wachten naar huis gefietst. Ze vonden het heel raar natuurlijk dat ik dat deed. Ik heb het toen een beetje uit proberen te leggen, maar mijn gevoel bleek dus helemaal verkeerd te zijn.
verwarrend verhaal geloof ik :o

Wat volgens mij het beste helpt is jezelf vertellen dat die mensen niet voor niks een afspraak met jou maken dus dat ze je graag willen zien. En over het aanspreken, als mensen daar niet van gediend zijn dan merk je dat snel genoeg.

Ik heb dat zelf vaak met mensen die ik niet zo goed ken maar wel ken of ik ze dan wel of niet gedag moet zeggen, of zelfs een praatje moet maken enz. Maar ik heb ook geleerd dat als jij gewoon vriendelijk doet anderen dat ook doen, terwijl jij met je neus in de lucht langs deze mensen loopt omdat je niet weet of je ze wel gedag moet zeggen zullen ze dat minder snel accepteren.

Hmz misschien een beetje onduidelijk ...

weet ik ookwel.. weet ookwel dat ze het menen maar hoe vertuig je jezelf.. ik blijf steeds denken dat ze me als liefdadigheidsproject zien, ok dat nog niet.. maar gewoon dat ze maar aardig doen. en niet omdat ze het zelf nou zo graag willen

ik weet dat je dat aanspreken wel merkt.. maar iedere keer als ik het dan wil doen komt die gedachte weer.. heb dr wel vaker last van gehad maar die gedachte komt steeds vaker en sterker terug.. en dan wil ik wel gewoon aanpreken maar dan bedenk ik me dat die persoon wel wat beters te doen heeft.. en dat hij wel wat leukers kan doen met zn tijd, ipv dat ik tegen hem aanpraat

nee hoor. ik snap het precies:)

Het heeft helemaal geen zin om van tevoren al te denken dat ze het niet willen. En als mensen wel met je praten terwijl ze liever iets anders doen is dat egt superhypocriet. Nee hoor, meeste mensen (jongens) laten het gewoon merken dat ze liever niet met iemand praten.
Ja meisjes, dat zijn gewoon gemene sloeries die dat niet doen en daar moet je misschien wat voorzichtiger mee zijn. Maar aan de andere kant, het is onzin om jezelf zo weg te cijferen omdat iemand misschien wel eens zou kunnen denken dat hij liver wat anders doet dan met jou praten.

ja dat weet ik allemaal wel. maar het lukt me gewoon niet die gedachtes te negeren..

Misschien is de meeting wel goed voor jou, om eens anders over jezelf te gaan denken. Ik kom toch ook vanuit Goes naar Rotterdam omdat ik jou en de anderen wil zien? Bekijk het eens anders. Ik heb het er voor over en wil je graag zien. Ik ken je dan wel verder niet maar zo hier op het forum en via msn kom je over op mij als een leuke meid, daarom heb ik het er voor over.

Liefs, Dana

Jup, ik snap t... Heb t zelf ook (gehad), heel erg zelfs... ik heb het r vd week wel met je over op msn, ok? Moet nu gaan, en spreek je toch snel (en JA, ik wil met je praten, en NEE, je valt me niet lastig...)

*grinnik* Kijk dat soort vrienden moet je hebben!

offtopic: Waar kan ik info over die psych meeting vinden?/offtopic

http://forum.scholieren.com/meeting/...ing.php?id=101

http://forum.scholieren.com/showthre...hreadid=501226

ja misschien maar bij jou heb ik dr ook niet zo heel veel last van.. heb ik je geloof ik ookal gezegd.. heb dr minder last van bij mensen die ook wat 'hebben' zegmaar.. dan bij mensen die gewoon normaal zijn. ok normaal is ook relatief.. ik weet het maar je snapt denk ik wel wat ik bedoel

Ja, ik snap het wel. Maar bekijk het dan zo: je kan gewoon beter opschieten met mensen die ook wat 'hebben' en dat is dan toch alleen maar knap? (of zie ik het nou verkeerd?)

ik kan misschien iets beter met hun opschieten maar ook bij hun heb ik die 2e stem.. gewoon wel minder maar nogsteeds wel..

en ik kan het opzich ook prima vinden met normale mensen.. alleen bij hun heb ik veel sneller het idee dat ik ze lastigval, hun tijd verspil.

Dan is er maar een oplossing, gewoon doen. zonder ja maar.

(:p zegt de schijnheilige :) :/)

eeey
Ik herken me zeker hierin. heb het zelf ook. kan ze ook niet uitzette...weet niet hoe ik er mee om moet gaan heb het vooral ook bij me beste vrienden. dat ze me haten ofzo. hoor ik een stem zeggen.al iz het meer een gedachte gang. me beste vriend weet dat ik dit heb en probeerd me vaak gerust te stellen, maar gek wordt ik er zeker van...
zou hier wel over willen mailen met ju...alz jij dat ook wilt..

kuzzie
Joey

Ik denk dat dat komt doordat echt positieve dingen veel leuker zijn om te horen maar daardoor ook veel enger, wanneer jij daar echt in gelooft en het is niet zo heb je kans erg gekwetst te worden. Bij neutrale dingen maakt het minder uit want die zijn bij waarheid minder speciaal dan heel positieve dingen.

Heb je enig idee waar het door komt dat je je zo onzeker voelt? Is het wel eens gebeurd dat mensen heel positief deden maar je alleen als last zagen?

Je moet je wel bedenken dat het verder het probleem van die mensen is mochten zij jouw als last zien. Jij doet het met de informatie die je krijgt, wanneer die informatie positief is reageer jij daar ook weer op door contact te zoeken. Op het moment dat iemand het eigenlijk niet meent of jou als last zou zien, is dat het probleem van diegene. Dan had diegene maar eerlijk moeten zijn tegen je en anders moeten ze dat alsnog maar doen. Ik denk dat je het wat minder bij jezelf moet leggen, laat mensen de verantwoordelijkheid voor hun eigen daden hebben en hou je slechts bezig met de informatie die je hebt en die is positief.