Nooit meer de jouwe
 

Een rotzooi is het hier
de kamer gevuld met troep
stapels kleren
en er is niets meer te vinden

Opgeruimd
zal het moeten zijn, maar
ik weet niet waar
met schoonheid te beginnen

Een handvol scherven
jouw woorden op de muur
Ik kan jou niet vergeten
en jij deed nog nooit de moeite
om mij echt te leren kennen

Alleen, met jouw verrotte kijk en woede op het leven
leef ik

Totdat hij verschijnt
de zoete geur van appels in de lente
op zijn lippen

en de zon verdampt jouw adem
jouw speeksel, jouw haat

en ik,
ik wil nooit meer de jouwe zijn

:) Mooi, goed gedaan!

valt niets aan toe te voegen! (y)

dank jullie:)

Ik had een boek gelezen en ik was er een beetje door aangegrepen, toen kwam dit naar boven borrellen...
Ik vind zelf dat het niet goed loopt, maar des te leuker is het dan om dit soort reacties te krijgen:)

:D Rupsje