Zomeravond
 

Zomeravond


zachtjes leg je me neer
en bedek je me als een deken
jouw hemelsblauwe ogen boven de mijne
en ik verdrink

het gouden kruisje om je nek
schittert in het licht van de avondzon
de wind zingt zachtjes haar lied
en omringt ons, spelend met onze haren

liefdevol kijk je me aan
en buig je je naar me toe
teder ontmoeten onze lippen elkaar
in een innige omhelzing

twee werelden worden één
niets bestaat meer


Wat vinden jullie ervan? Dit is mijn allereerste gedicht en ik heb het zojuist spontaan geschreven (ik ben een beetje in een romantische, mysterieuze en dichterlijke bui). Klinkt het erg cliché, of belachelijk zelfs? Of gaat 't wel en kan het nog wat beter?

Groetjes,

Ripper

Zeker voor een eerste spontane actie vind ik het een redelijk goed gedicht. De laatste twee zinnen vind ik het alleen niet echt afmaken maar een nuttige suggestie heb ik eigenlijk ook niet.

Het onderwerp is natuurlijk redelijk cliché en een superorigineel gedicht is het niet, maar ik vind hem wel okee lopen en klinken.

Ik zou zeggen, ga ermee door :)

Het klinkt lief... *smelt*...
Aleen de ketting is net iets te letterlijk vind ik, maar voor de rest...Lief!!

Het is inderdaad van onderwerp 'cliché', maar ik denk niet dat er veel mensen zijn die iets hebben tegen een 'cliché' onderwerp. Wat ik echter wel zou veranderen zijn de laatste 2 zinnen, want die zijn wel heel erg cliché.
Het 'kruisje' vind ik iets liefs en origineels hebben. Houden!
Een mooi gedicht.

Anne-Laure