Dieren
 

Hoe verschillen dieren van mensen,
waarom zijn dieren hier,
en hoe reflecteert hoe wij dieren behandelen de kwaliteit en groei van onze samenleving?

1.een materieler niveau om op te leven. dat zie je door te proberen een te worden met dieren.
2.ask allah.
3.hoe juister hoe beter het de samenleving zal vergaan.

3. en wat is juist in dit geval?

Een beetje compassie en respect zou al een hoop schelen. Maar die kunnen de meeste mensen niet eens voor andere mensen opbrengen, laat staan voor beesten, die de meeste mensen toch als een minderwaardige levensvorm betitelen.

Ach, we zijn al een eind gekomen: nog maar honderd jaar geleden werden niet-blanke mensen als minderwaardig beschouwd. En dat was een absoluut salonfähig standpunt.

Dieren waren echt wegwerpdingen, totaal zonder eigen rechten of waardigheid.

Het gaat de goeie kant op, maar heel langzaam.

Ha ha, het gaat de goede kant op!
Not, dieren werder vroeger wel met wat meer respect behandeld hoor! In wat grotere hokken leefden ze, niet met duizenden opeengepakt. De hele wereld draait nu om geld.
Ik geloof niet dat mensen meer over dieren nadenken dan vroeger. Alles alles alles draait om geld in de wereld.
Dat moeten we eerst veranderen.
Daarna komt respect voor dieren, mensen enzo.

Mens: cultuur
Dier: natuur

Uhm wij mensen zijn ook dieren. En elk dier verschilt van elkaar. Daarom lijkt een leeuw niet op een mus. En lijken wij niet op paarden (er zijn uitzonderingen he Ankie...)

Hoe verschillen dieren van mensen?

- Ik ben geen bioloog, maar als leek zou ik zeggen dat mensen een actiever bewustzijn hebben. Mensen hebben ook een compleet andere manier van communiceren, iets wat we taal noemen. Dat hebben dieren niet.

Waarom zijn dieren hier?

- Om dezelfde redenen als mensen. Zonder reden dus.

Hoe reflecteert hoe wij dieren behandelen de kwaliteit en groei van onze samenleving?

- Over de kwaliteit kan ik niets zeggen. Het enige wat je empirisch zou kunnen afleiden uit die manier is dat op een gegeven moment meer mensen het idee delen dat dieren op eenzelfde manier als mensen moeten worden behandeld, met respect, aandacht voor lichamelijk welzijn, en dergelijke.

Deze gelegenheid MOET Mickey wel te baat nemen. Maar Mickey heeft er nu de inspiratie niet voor waardoor gevreesd moet worden dat Mickey in de herhaling valt. Gezegd kan wel worden, met betrekking tot de laatste vraag, zijnde "hoe reflecteert....etc" dat toch niets de innerlijke perversiteit en rotheid van een mens meer bloot legt dan wreedheid, of onverschilligheid te dien aanzien, jegens dieren, nu dit toch aan hen straffeloos begaan kan worden; jegens medemensen immers kan zulks niet. Hieruit volgt dat degene die slechts ten aanzien van mensen een ethisch systeem hanteert en tav dieren niet of in aanmerkelijk mindere mate zich zeer receptief opstelt voor de verdenking dat hij weldaden ten opzichte van medemensen slechts met het oog op remuneratie wrocht, atrociteiten met mensen als slachtoffer afkeurt vanuit sociaal opportunisme. A contrario geldt dat niets de verheven ethiek van een mens meer exponeert dan tegenovergesteld te handelen, vermits toch aan zulk handelen, contrair aan het geval dat zo jegens medemensen wordt gehandeld, geenszins het remuneratoire oogmerk toegedicht kan worden: eerst hij is werkelijk een goed mens.

Derhalve geldt maar al te zeer: dieren beschermen is mensen beschaven. Bovenstaande schraagt evenzeer de idee dat, poesie, de zaak niet omgekeerd moet worden door te zeggen dat je bij mensen moet beginnen. Als die bereidheid er immers tav dieren niet is, is er geen fundament waarop het bouwwerk van compassie kan worden opgetrokken. Dan blijft het fundament derzelve het al te broze, vluchtige, opportunisme.

(dat laatste klonk trouwens wel een tikje....weeïg. Maar ik geloof niettemin dat de portee zo duidelijk is)

!TYPEFOUT!

Mensen zijn waardeloze slechte opportunisten, Mickey. Beesten met een vernisje beschaving, opgelegd door controle en verwachte wederkerigheid.

In noodsituaties komt de ware aard van de mens boven. Erger dan beesten zijn we.

Goed zo, poesie. Zo mag ik het horen. Ik geloof dat Willem Frederik Hermans ook iets van die strekking beweerde, maar dan in het kader van WW II. Maar uit bepaalde verhaaltjes van hem merk ik toch een duidelijke afkeer van hoe mensen met dieren omgaan. Een prachtige, cynische kerel. Ah.

Zijn verzameld oeuvre staat hier ingebonden in de kast. Welke kn je me aanraden? ( Heb net alle Elsschotjes uit)

Oooh, titels. Hmm. Slecht geheugen begrijp je. Even denken. De Laatste Roker (verzameling verhalen), Onder Professoren, en drie erg goede boeken waarvan ik de titel vergeten ben. Een over een studente in Parijs, een ander over een OvJ tijdens de oorlog (lichtelijk vaag, erg goed) en nog een over een afgestudeerde filosoof die, bij gebreke aan werk, voldoening vindt in het werken als klokkenopwinder in een groot klokkenmuseum.

Maar Vestdijk vind ik ook erg leuk, en Elsschot ook. Niettemin heb ik sinds de laatste zomervakantie geen Nederlandse literatuur meer gelezen, afgezien dan van Rosenboom's De Laatste Man (overige Rosenboom boeken ook erg goed) :)

(verbetering van "slechts" naar "slecht". Foei toch, Mickey)

De donkere kamer van Damocles moet je ook lezen. (Ik zal je echter niet de laatste mooie zin citeren die wederom getuigt van Hermans cynisme, anders verklap ik je het einde.)

Man, lul niet zo. Je perverteert taal man. Communicatie is belangrijker dan je sociale status die je probeert op te vrolijken met dat huilende geblaat, dat verheven gelul.

Die van de OvJ in de oorlog ken ik al. Hij rijdt een kind dood, toch?

Genau.

Dieren hebben geen bewustzijn zoals de mens maar volgen hun instinct.Zij hebben een groepsziel en incarneren niet.

Hoe wij dieren behandelen is belangrijk,alle pijn en leed die wij dieren aandoen,komt terug naar ons.
Hier een stuk wat ik las:

"We weten dat de mens in de loop van zijn ontwikkeling de dieren leed heeft toegebracht, dat hij dieren gedood heeft. Wie inzicht verkrijgt in het karma in het leven van de mens, vindt het vaak zeer onrechtvaardig dat het dier -dat niet kan reïncarneren- toch pijn moet verdragen en zelfs, in het geval van de hogere diersoorten, met een bepaald bewustzijn naar de dood gaat. Daar zou toch eigenlijk een karmische vereffening moeten zijn ! De mens heeft natuurlijk een karmische vereffening in het kamaloka voor de pijn die hij bij het dier veroorzaakt heeft, maar daarover ga ik nu niet spreken, ik spreek van de vereffening van de kant van het dier. We moeten ons een gedachte klaar voor de geest stellen. Wanneer we de mensheidsontwikkeling beschouwen, dan zien we hoeveel leed de mens over het dierenrijk heeft uitgestrooid en hoeveel dieren hij heeft gedood. Wat betekenen deze pijnen, deze dood in de loop van de evolutie ? De occulte studie toont ons dat iedere pijn die aan een pijnvoelend wezen buiten de mens veroorzaakt wordt, dat iedere dood een kiem voor de toekomst is. Zoals de dieren gewild zijn door de voortschrijdende goddelijke ontwikkeling, zijn ze niet bestemd om incarnaties door te maken zoals de mens. Maar wanneer een wijziging intreedt in dit wijsheidsvol wereldplan, wanneer de mens ingrijpt en de evolutie van de dieren niet laat verlopen zoals ze zonder de aanwezigheid van de mens had geweest, wat gebeurt er dan? Welnu, het occult onderzoek leert ons dat ieder leed, iedere dood die de mens het dier aandoet, dat die toch allemaal terugkeren en wederopstaan, niet door incarnatie, maar omdat de dieren pijn en leed aangedaan werd. Dit leed, deze pijn roepen de dieren weer terug. De dieren die pijn geleden hebben komen evenwel niet in dezelfde vorm terug, maar datgene in hen wat de pijn gevoeld heeft, dat komt terug. Het komt terug op dusdanige wijze dat de pijnen der dieren vereffend worden, zodanig dat iedere pijn het tegenovergestelde gevoel oproept. De pijn, het lijden, de dood, dat zijn de kiemen die de mens uitgezaaid heeft; ze komen zodanig terug dat elke pijn in de toekomst zijn tegendeel meebrengt. Om een concreet voorbeeld te gebruiken:
Wanneer de Aarde overgaat naar de Jupitertoestand, dan gaan de dieren daar niet meer zijn in hun huidige toestand, maar hun pijnen en lijden zullen heropwekken de gevoelskrachten van de pijnen. Die zullen leven in de mensen en zich in de mensen belichamen als parasitaire dieren. Uit de gewaarwordingen en gevoelens van de mensen die er last van hebben zal de vereffening geschapen worden voor die pijnen uit het verleden. Dat is de occulte waarheid die men objectief en ongeschminkt kan uitspreken, ook al hoort de tegenwoordige mensheid die niet graag. De mens zal er eens onder lijden, en het dier zal een vereffening voor zijn lijden krijgen door een bepaald goed gevoel, een aangename gewaarwording. Dat gebeurt ook nu al stilaan in de loop van dit aardeleven, hoe zonderling het ook schijnt. Want waarom worden de mensen geplaagd door wezens die eigenlijk noch dier, noch plant zijn, maar die tussen de twee staan, bacillen en dergelijke, die er een goed gevoel bij hebben wanneer de mens door hun aanwezigheid lijdt ? Dit lot hebben die mensen zichzelf bereid door in vorige incarnaties dieren te pijnigen en ter dood te brengen. Hoewel het dier niet meer in dezelfde vorm verschijnt, toch neemt het zijn gevoel mee door de tijd en ervaart een vereffening van zijn lijden in het leed dat de mens dan moet doormaken. Aldus is al wat er bestaat aan lijden en pijn nooit zonder gevolg. Het is een kiem waaruit ontspruit hetgeen door smart en leed en dood veroorzaakt werd. Er kan geen leed, geen pijn, geen dood bestaan zonder dat daardoor niet iets bewerkstelligd wordt dat later vrucht draagt."

R.Steiner

1: Nouja, mensen verschillen volgens mij niet zozeer van dieren, maar meer van de andere dieren. Ik denk gewoon dat de mensen dieren zijn, die andere functies hebben ontwikkeld dan de andere dieren. Die functies zijn wel bekend denk ik.

2: Omdat hier op aarde toevallig de situatie zo was, dat deze leven toestond.

3: Dat hangt er maar vanaf wat je kwaliteit vind. Als je het goed vind dat iets wat leeft respect toont voor iets wat leeft, kun je de kwaliteit aflezen aan hoe men dieren behandeld (daar ben ik ook weo voor eigelijk). Maar er zijn genoeg mensen die aan de kwaliteit meer de welvaart van mensen verbinden, en dan kun je hoogstens kijken naar hoeveel mensen zich een huisdier kunnen permiteren.

Ben ik het helemaal mee eens.

ik maar half

het gaat langzaam beter met bedreigde- en huisdieren, maar met de bio-industrie gaat het steeds slechetr.

Ja, het kan natuurlijk altijd beter. Niettemin geloof ik dat poesie een stijgende trend indicerende toegenomen begaanheid met dierenwelzijn probeerde aan te duiden. Immers, een eeuw geleden maakte nauwelijks iemand zich er druk om. Ik weet niet exact sinds wanneer organisaties zoals PETA en het Wereld Natuurfonds bestaan, maar ze zullen toch van vrij recente datum zijn.

het gaat langzaam beter met bedreigde- en huisdieren, maar met de bio-industrie gaat het steeds slechetr. [/B][/QUOTE]

Ja, dat bedoel ik nou ook, niemand leest wat ik schreef!