Het meisje met de vlecht..
 

In de zon stond bij het water
Een meisje met een vlecht
Ze leek zo lief, onschuldig
En ik dacht het lijkt me dan
Geweldig om hier later
Terug te zijn als ‘t kan
Om dan dezelfde onschuld
Te voelen in mijn hart
Dezelfde vrijheid in ‘t echt
Die ik zojuist toedacht
Aan het meisje met de vlecht

Maar toen ik daar ’s avonds laat
Terug kwam met een traan
Toen zag ik haar nog steeds
Daar bij ’t water staan
En ze vroeg me
Wat er loos was
Omdat ik naar haar keek
Wel, ik dacht dat ze wellicht nadacht
Omdat het daarop leek
En toen vertelde ze me die nacht
Met goudeerlijke ogen
Dat haar vader haar de nacht
Ervoor al had verkracht

En ik schrok toen van haar onschuld
Omdat ’t niet was wat ik dacht
Wat in haar hoofdje om zou gaan
Omdat ’t niet was wat ik dacht
Waaruit haar onschuld zou bestaan
Omdat het van een afstand
Zo vrees’lijk duid’lijk leek
Neem ik ’t mezelf niet kwalijk
Dat ik niet verder keek

En ergens in mijn hart wist ik
Al was het nog maar pas
Dat ik heel diep in mijzelf
Eigenlijk dezelfde was..


(c) Genesis

Super! Ondanks soms wat 'metrum-foutjes' leest het heel goed weg en de inhoud is nog beter! (

Offtopic: * wanhopig inmiddels * (wil ook reacties :D)

Zekers. Heel puur verhalend en beeldend, ik kan het goed visualiseren:)

Zie je nou...je kan het wel ;)

Genesis, wat gebruik jij woorden krachtig. Waren er meer gedichten als deze, dan hield ik zo veel meer van de dichtkunst.

*slik* prachtig.. 1 van de eerste gedichten die me echt zo diep raakt..
Heerlijk geschreven met inderdaad krachtige woorden..