heb jij jezelf al volledig gevonden?
 

ik kan er wel inkomen dat je jezelf nooit volledig kent maar denk jij dat je jezelf al een vaste plaats in t leven hebt gegeven of ben je nog op weg jezelf te worden?

Verschiet je wel eens van jezelf, waarbij je zegt 'ben ik dat nu...?'

x

Ik ben eigenlijk overal altijd helemaal mezelf, behalve op orkest, de mensen daar zijn zó anders dan ik ben dat ik uit zelfbescherming me - bewust - anders ga gedragen. Houd in dat ik het over andere onderwerpen enzo heb maar voorderest doek dat nooit.

ja ik verbaas me heel vaak over mezelf , dat ik zoiets kon zeggen doen etc.
Als ik mezelf bekijk ben ik ook echt niet hoe ik in het echt zou moeten zijn, maar ik ben zoals veel dingen in het leven gewoon schijn.

Ik heb mezelf nog lang niet gevonden, jezelf 'vinden' is een kwestie van JAREN

Nee, ik heb mezelf nog lang niet 'gevonden', maar ik ben ook pas 15.
Het is echter niet zo dat ik iets doe waarna ik denk 'ben ik dat nou?', maar het is bij mij meer dat ik eerst ergens dagen over moet nadenken over wat ik nou echt wil doen.

Nee. Ik heb nog veel te veel voor de boeg. Ik ga nog studeren, een baan vinden, een eigen huis en zelfstandigheid... Er is nog zo veel dat ik moet meemaken, ik kan gewoon nog niet 'af' zijn.

Nee. Maar ik vraag me ook af of je jezelf op deze leeftijd al helemáál gevonden kan hebben. Je groeit steeds, je verandert ook steeds, ik denk dat je pas op latere leeftijd, als je al heel veel hebt meegemaakt, kan zeggen of je jezelf wel of niet gevonden hebt. Al heb ik mijzelf meer gevonden dan een paar jaar geleden.

Nee tuurlijk niet, en dat zal ik ook nooit doen denk k..
Ik denk dat ik mezelf altijd wel blijf verrassen..
Door bijv, een totaal andere richting in te slaan.. Iets te doen wat ik absoluut niet durf.. met andere mensen opgaan trekken..
Ik heb altijd andere periodes.. En dat zal ik ook houden..
En ik wil mezelf ook niet volledig vinden.. ik zie wel wat erop me afkomt.. en dan kijk ik wel weer hoe ik dan reageer.. het is tenminste wel de echte ik die dan reageert.. Maar ik reageer altijd verschillend... ligt aan alles..

Mjah kan niet zo goed uitleggen :o

Ik heb mezelf nog lang niet gevonden.. ben pas net begonnen met zoeken :)

Ik ken mezelf al wel vrij goed, maar ik zal nog veel meer moeten meemaken om te weten hoe ik werkelijk in elkaar zit.

Totaal niet.
Ik heb geen idee hoe ik ben. Maar ik ga binnenkort in therapie en ik hoop dat ik wat meer inzicht of wat dan ook in mezelf krijg..

Nu ik erover nadenk denk ik dat je nooit jezelf zal vinden, omdat je toch blijft veranderen en heel complex in elkaar zit. Of zit ik nou fout?

Denk dat je gelijk hebt.

ya, ik denk het ook...
dat wilde ik zeggen... maar toen toch maar weer niet. ik twijfelfde. maar ik denk idd dat je gelijk hebt. er zijn altijd dingen die je misschien niet zál ontdekken maar die wel bij je horen.
je hebt ook altijd eigenschappen die anderen wel van je merken maar jezelf niet merkt.

aan de andere kant. je interesses veranderen... maar wil dat dan zeggen dat die 'vorige' interesses niet een deel van jou zijn. het verleden hoort ook bij je, vergeet dat niet.?! kijk, zo blijf ik dus twijfelen.... :S

Ik ben nog bezig, maar druk op weg. Ik denk dat ik mezelf al wel aardig ken, dat ik best eerlijk naar mezelf toe ben en dat ik al zekerrr meer van the real me heb gevonden dan enige jaren/maanden geleden. Maar natuurlijk ben ik er nog lang niet. Het zal altijd een proces blijven, en niemand zal ooit het einddoel bereiken...

ik heb pas een tijdje gehad dat ik echt mezelf niet was, en niks kon hebben enz. dat ik echt dacht, wie ben ik nou?


Iedereen krijgt weleens zo'n periode denk ik, en dat is maar goed ook,want zo leer je jezelf alleen maar goed kennen, en kun je ook eigenschappen die je niet graag hebt proberen te veranderen.

Ik ga er vanuit dat ik er nooit "zal zijn" dat ik altijd onderweg ben naar mezelf.

Daar ben ik al een tijd mee bezig en ik denk dat ik al heel ver ben. Maar ik zal altijd daarmee bezig blijven, omdat je altijd weer veranderd door omstandigheden en gebeurtenissen.
Toch vind ik dat ik mezelf wel goed ken en kan mezelf ook wel goed analyseren denk ik..
Heb wel goed door hoe ik in elkaar zit.. En kan als het ware vanaf een afstand naar mijzelf kijken..

Ik ben mezelf niet of al die jaren nooit geweest. Dat is letterlijk het geval voor mij. Vroeger (6 jaar geleden) was ik erg zelfverzekerd en was ik zoals ik was. In de 2e klas kon ik het tempo van het VWO niet bij benen en haalde ik slechte cijfers waardoor alles in me leven begon te veranderen. Ik begon een stuk onzekerder te worden en kreeg vrienden die eigenlijk niet bij me paste. Vanaf de 4e klas ben ik langzaam maar zeker weer de oude aan het worden maar de crisus die ik heb gehad ben ik nog steeds niet helemaal te boven, echter ik denk dat je jezelf nooit echt kunt vinden, men veranderd ten slotte constant door zo'n beetje alles wat je mee maakt. je zal dus blijven veranderen en dus nooit een dag dezelfde persoon zijn. Wel kan je jezelf zijn zoals je op dat moment jezelf wilt hebben. Ik vind het persoonlijk een nogal moeilijk te omchrijven begrip.

ik heb mezelf nog lang niet gevonden

nee, maar ik zit ook nog in de puberteit, dan begin je jezelf net te ontdekken. ik heb het afgelopen jaar wel veel geleerd hoor, daar niet van maar ik kan niet zeggen dat ik mezelf ken. anders zou ik weten waar alle gevoelens vandaan komen terwijl ik nog niet eens alle gevoelens ken. ik weet niet wat ik wil en wat ik moet dus het kan nog wel ff duren, maar ik blijf zoeken!

Nog lang niet. Zou ook wat zijn als het wèl zo was.. :\

Ik doe zoals ik doe, ik ben zoals ik ben. Geen mogelijkheid die er is om mij niet mijzelf te laten zijn. Als ik een jaar later ineens veel meer durf vanwege wat dan ook, dan ben ik dat op dat moment. Jezelf vinden... Hoe kun je jezelf vinden?

Ik geloof niet in de mens als statisch persoon, hij leert en is dynamisch en past zich aan. Vandaar dat je altijd jezelf bent, of (zoals sommige het willen benoemen) nooit jezelf.

Jamaar kan je dat zelf ook bijhouden? Op een gegeven moment kan je er namelijk zo aan gewend raken dat je niets durft (bijvoorbeeld) dat je zelfbeeld zo blijft, ookal leer je meer te durven. In je puberteit verander je veel en kan je dat soort dingen niet altijd bijhouden. Dat is denk ik wat er bedoeld wordt ook.

Dus je zegt eigenlijk dat de vraag is "kan je jezelf goed analyseren op elk moment en niet gecreerd door een lange sleur der gewoonte?"

Ja dat kost me niet/nauwelijks moeite. Ik ga bijvoorbeeld naar school om te leren, ik stel mijzelf dus open om te leren. Waarom zou ik dat beperken tot school en niet tot mijn dagelijkse gang van zaken? Ik zie hier geen reden toe en alles wat ik tegen kom is een zelfverrijking. Bekrompenheid levert niks op.

Dat kwam er een beetje lullig uit, sorry dat ik het zeg.

Wat ik bedoelde is: ken je jezelf goed en blijf je jezelf kennen? Weet je wie je bent en waar je voor staat op elk moment, hoe veel je ook verandert?

En waar haal jij opeens bekrompenheid vandaan?

kwam het er lullig uit van mij? zo ja, kun je het dan uitleggen, want zo kwam het niet over op mij.
Kwam het er lullig uit van jou? Kun je het dan ook uitleggen,want ook daar merkte ik "niks lulligs" :)

Bekrompenheid om niet mee te veranderen met alles om je heen. Als je altijd bandshirtjes draagt omdat je het mooi vindt, en je gaat dan de mount everest beklimmen, hou je dan je bandshirtje aan? (in dit geval is de situationele factor: de omgeving en zo zijn er nog veel meer). Het ligt er dus helemaal aan hoe je situatie is. Je verandert in elke situatie, iets nieuws hoort, ergen s eens beter overna denkt, etc etc. Het is bekrompen om bij alles te blijven wat je op een bepaald moment bent. Je wilt toch groeien en niet in kinderjaren blijven hangen? (niet lullig of persoonlijke bedoelt)

En over die op een na laatste vraag.
is voor mij dus niet eens relevant. Omdat je JUIST meegaat met veranderingen. Dit doe je omdat je een fijn leven wilt en je dus leert aanpassen. Of in extreme gevallen om zelfs te overleven.
Wel zijn er een aantal fundamentale 'principes' die niet snel zullen veranderen. Omdat de situationele factoren daar niet zo snel invloed op hebben.

edit: ik moet nu gaan, dus kan niet direct reageren zoals net ;)

nee nog steeds niet
ben nog heel veel dingen aan het verwerken, proberen mijn leven stabiel te maken maar probere ook mezelf te vinden maar ja daar heb ik nog mijn hele leven de tijd voor
ja klinkt nu allemaal heel simpel maar echt makkelijk is het niet dat weten jullie vast ook wel
maar ja probeer er maar zo luchtig mogelijk over te doen

Hier kan ik het alleen maar mee eens zijn. Al heb ik wel gestudeerd, een baan gehad (niet met opleiding, dus das toch wel anders), een eigen huis en ben ik zelfstandig...maar toch, er is nog zo verschrikkelijk veel wat ik mee moet maken (trouwen, afstuderen, kinderen krijgen, werken (dat met opleiding dus ;)), enz.), dat ik idd nog niet af kan zijn.

Ik denk niet dat je op je twintigste jezelf al volledig gevonden kunt hebben en/of volledig jezelf kunt zijn... Wel denk ik dat veel mensen voor een heel groot deel zichzelf kunnen zijn, maar doordat je veel dingen nog niet meegemaakt hebt, kun je niet van elke situatie weten hoe je zult gaan reageren. En ik denk dat je heel je leven wel momenten tegen zult blijven komen waarbij je toch weer even aan jezelf zult moeten wennen, de één wat vaker dan de ander, maar iedereen wel eens. (Nu zijn er vast mensen die me daarover aan gaan vallen, wacht dan maar af (niet mij, niet nu, maar gewoon, de komende jaren). ;))

en wie zegt dat je niet op je twintigste jezelf bent, maar naarmate je meer leert, je gewoon verandert. Je wordt dus anders, maar nog steeds compleet.

Ik betwijfel trouwens of iemand wel snapt wat "een compleet iemand" inhoudt... Wie o wie geeft mij het antwoord?

Daar is geen standaard voor. Iemand die gelukkig is en zich compleet VOELT is compleet genoeg voor een mens. Maar wat het echt inhoudt... :confused:

Hmm, daar dacht ik ook aan, terwijl ik die reply typte, maar uit het denken daarover kwam dat ik toch vond dat dat niet volledig klopte. Gedeeltelijk wel, maar toch ook niet...je kunt op je twintigste nog niet compleet zijn, hoe je het ook went of keert...dat denk ik iig.

ik ben druk op weg om mezelf te worden, want als ik ben en blijf zoals ik nu ben *zegmaar* geloof ik niet dat het veel zin heeft dat ik nog besta, aangezien ik momenteel niet blij met mezelf ben.

mjah, ik sta ook regelmatig van mezelf te kijken, dat ik zoiets heb gezegt of gedaan ofzo.

Nee.

Ik denk vaak genoeg dat ik mezelf nu wel een beetje doorheb en dat ik nu wel weet hoe ik moet leven om het gelukkigst te zijn, maar telkens ontdek ik weer nieuwe dingen of tegenovergestelde dingen enzovoorts..

Ik heb wel redelijk een idee van wie ik ben, hoe mensen mij zien, hoe ik wil dat mensen mij zien en wat ik wil bereiken. Ik heb daardoor een redelijk vaste plaats in het leven gevonden al voelt het eigenlijk zo instabiel als wat..

Het blijft gewoon altijd ingewikkeld

hhm, beetje hetzelfde antwoord als iedereen hier..
nee, k denk niet dat k mezelf al helemaal heb gevonden, en vraag me(ook) af of dat ooit (helemaal)zal gebeuren..

kuzzies mir

Nee, dat heb ik nooit maar soms voel ik me wel anders dan anderen (klinkt egocentrisch ofzo) en dan voel ik me meer mezelf dan 'normaal'. Vaag verhaaltje...

Het is handig, maar soms wou ik ook gewoon dat ik gewoon mezelf gewoon mezelf kon laten en ja, ik heb de neiging mensen te vertellen hoe ik echt in elkaar zit.. Terwijl ik het fijn vind als mensen ook beetje toch op zoek gaan naar wie ik eigenlijk ben. Misschien dat zij dan tot andere conclusies komen. Alleen doordat ik dus eigenlijk als het ware mezelf ga analyseren doe ik het eigenlijk al voor ze. Vaak is het ook zo dat mensen me aankijken van: he? Ben jij dat? Ben jij zo?
Dan denken ze heel anders over me en dat komt door mn maskertje..

Ja, mezelf wel en ik ben er niet blij mee....lijkt wel of ik een lek in mijn hoofd heb zitten waar al het intelligente in mij door naar buiten suipelt en mij leeghoofdig achterlaat.

Over mezelf dus wel, maar mijn leven: nee. Heb nog geen planning gemaakt van wat ik nu precies allemaal wil. (niet concreet dan)