druk van de ketel halen
 

heej allemaal
gistere had ik hele erge ruzie met mijn moeder, kheb wel vaker ruzie (te vaak) maar dit keer was het anders...
ze zat te zeuren dat ik te weinig in het huishouden doe, terwijl ik daar volgens haar meestal te veel in doe (ze vind me dwangmatig met opruimen) ze hoeft me dan ook nooit te dwingen om iets te doen (en dat is wel anders geweest)
ze begon te dreigen met de hond weg doen
en ze begon weer te dreigen met verhuizen en dat ik niks meer te zeggen heb en dat we gewoon weg gaan (zo van jij verdien het niet)
alles was mijn schuld, echt alles
het feit is gewoon dat ze het niet aan kan, het huis de tuin haar werk etc.... kheb daar echt wel begrip voor maar ik kan het ook niet veranderen ik doe zoveel mogelijk als ik kan, ik kan toch niet alles vanhaar leven overnemen?
en tja wat betreft het verhuizen de enigste reden waarom we hier blijven is omdat ik mijn school hier wil afmaken, maar het is wel zo dat mijn moeder het hier niet naar haar zin heeft, maar nooit was dat een probleem en nu wel
zo doet zelfs alsof het mijn schuld is dat ze slecht slaapt
ik snap het allemaal wel, ze is overspannen (nog steeds wel een beetje) en nog steeds depressief
maar ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan ik ben zelf ook depressief maar ik begin net omhoog te krabbelen terwijl mijn moeder weer inzakt en de schuld op mij steekt
ik wil haar zo graag helpen maar ik weet niet hoe
heeft iemand misschien ideeen hoe ik haar kan helpen (de druk minder maken) zonder dat ik er zelf aan onder door ga
mijn psychiater zegt dat ik alleen (nou ja vooral) aan mezelf moet denken maar dat kan ik niet, ik voel me verantwoordelijk voor mijn moeder...
ik weet het niet...
xxx

P.s sorry het verhaal lijkt misschien heel vaag maar dat komt omdat ik eigenlijk de ruzie van gisteren een beetje heb weggestopt alle dingen die ze naar me heeft geschreeuwd alle verwijten, kwil het niet meer horen niet aan denken....

Het komt me heel bekend voor. Mijn moeder is ook een tijdje overspannen geweest en ik kon in die tijd nooit iets goed doen. Wat ik deed was gewoon zo veel mogelijk helpen in het huishouden en alles accepteren, maar dat gaat ook niet altijd goed.

Woon je alleen met je moeder of heb je ook nog en vader en eventuele broers of zussen die wat kunnen helpen in de huishouding? In dat geval is het handig om hen er ook even alert op te maken dat je moeder het niet alleen aan kan en dat zij wat meer moeten doen. Het komt niet alleen op jou aan hoor!

Je moeder zal, net als jij, rekening moeten houden met zichzelf. Ze kan collega's vragen wat werk van haar over te nemen, een hulp in de huishouding nemen en wat ontspannende dingen zoeken die ze leuk vindt zoals een sport. Dat is niet jouw verantwoordelijkheid, maar je kan het wel aan haar voorstellen.

Zorg zelf ook goed voor jezelf en als het even te veel wordt kan je misschien regelen dat je er even tussenuit gaat, bijvoorbeeld door een weekendje bij een vriendin of familielid te logeren oid. Onthoud 1 ding in ieder geval goed: zij is nog steeds de moeder en jij bent het kind. De taken horen niet omgedraaid te worden.

Veel sterkte meis.
Nona

heej hartsikke bedankt voor je reactie...
ik heb geen vader meer die is 8 jaar geleden overleden aan een hersentumor , kheb wel 3 oudere zussen maar die zijn alle 3 uit huis en die komen misschien 1 keer in de 2 weken thuis ofzo
2 van de 3 bellen wel elke dag met mijn moeder maar dan is het haast alleen maar geklaag dus dat drukt ook heel erg op mijn moeder
ik heb het al met mijn moeder over haar werk gehad of ze dat misschien kan matige maar toen zei ze: ja maar dat doe ik nou juist zo graag en ik wil geen kasplantje worden, hoe haal je het in je hoofd etc...
okeej dat snap ik wel (mijn moeder heeft 2 jaar een burn out gehad en ze kan eindelijk weer een beetje werken, ze was het thuis zitten echt zat)
maar ja ze geeft zelf ook toe dat het te veel is: de hond, het huis, de tuin, haar werk, ik mijn zussen
okeej tis waar ik moet niet de rollen gaan omdraaien maar ik moet toch wel iets kunnen doen
want op deze manier drukt het ook teveel op mij

Misschien kan je voorstellen, dat ze, als ze dan zo graag wil werken ed, voor het huis een huishoudster neemt. Kost wel wat meer geld, maar dan is ze voor een deel wel van het huishouden (en dus wat druk) af. En dat jullie bepaalde dingen (bv. afwassen) bijvoorbeeld samen doen. Dan hebben jullie ook gelijk een moment samen... De hond kunnen jullie misschien om-en-om uitlaten...?

Heb je geen oom of tante ofzo waar je een keertje mee kunt praten en die dan eventueel weer een keer met je moeder kan praten? En misschien kun je deze vakantie een paar dagen bij iemand gaan logeren, om zelf ook een beetje tot rust te komen? (Wat Kruimel dus ook al zo ongeveer zei.)

Verder sluit ik me aan bij Kruimels post.

Ben ik de enige die dit niet snapt?

Of bedoel je: normaal ruim je veel op, maar de laatste tijd weer niks? :confused:

Ik had eruit begrepen dat haar moeder normaal vindt dat gothicje veel doet, maar dat ze haar in de ruzie verweet dat ze te weinig doet.

we hebben al 1 keer in de week een schoonmaakster voor 4 uurtjes
afwassen doe ik al evenals tafel dekken en afruimen, vaak ook de was ophangen etc...
de hond deden we al om en om maar ik heb nou beloofd om dat indien mogelijk altijd te doen...
ik heb een hele slechte band met mijn familie maar al zou ik dat niet hebben ik kan ze niet om hulp vragen want ze hebben zelf heel veel problemen...
ik ga zaterdag op scouting kamp en vorige week was ik ook al een week weg (en ben ook naar parijs geweest dit jaar)dus tot rust komen doe ik zelf wel maar mijn moeder niet en zodra ik terug kom is het alleen maar erger
toch bedankt

sorry dat het zo onduidelijk is
maar het is eigenlijk zoals leonoor het zegt: ik doe redelijk wat in het huishouden en normaal gesproken zit ze juist te zeuren dat ik te veel doe en dat ik dwangmatig ben wat betreft het opruimen
maar nu steeds met de ruzies zegt ze van niet, heel onlogisch dus
ik zit nu ook best wel te twijfelen of ik wel veel doe althans genoeg :confused: