De Necrofiel
 

ik moest denken aan een gedicht die, volgens mij, dorrestijn voordroeg in een tv-programma. Toen vond ik het gedicht echt te ver gaan, het onderwerp althans. Maar aan de andere kant had een gedicht nog nooit zoveel gevoelens opgeroepen, gevoelens van walging dan wel. Het onderwerp is nog lekker taboe, dus voor mij een reden om er nog een klein gedichtje over te schrijven. Simpel, klein en snel. Het rijmschema is weer prachtig, ik heb er niet meer dan 10 minuten aan besteed, gaat om het idee.

In het schijnsel van de nacht,
heeft hij haar twee keer verkracht,
Ratten zagen hoe hij haar kuste,
De bevrediging van zijn diepste lusten,
haar koude huid, dof en kil,
uit haar mond geen enkele gil,
Hij deed zijn taak behendig en vlug,
en legde de vrouw in haar graf terug.

haha hijs heel goed
ga zo door,
ga zoo dooor!
likjkt mij ook wel wat!
haha

In het begin heb je als zoiets van: gadverdamme
Maar die laatste regel overtreft alles!
Heel goed, idd vooral doorgaan!

ik heb zo en zo dus zoiets van gatverredamme, maar aan de andere kant...mjah aardig als gedichtje

kvind hem leuk! je verwacht helemaal niet wat er in de laatste zin geschreven wordt, in het begin is het idd wel van; gatver maar ach waarom ook niet, tis gewoon weer eens wat anders. kewl!

Jah. zoals hierboven al staat.. Ik vindt hem wel cool. In het begin is hij wel ranzig.. en de laatste zin is ook heel onverw8.. maar wel kewl

Ik vind hem heel goed!
Waarom vinden jullie de laatste zin onverwacht? Je ziet de titel toch?!

best wel een luguber gedichje! maar wel leuk