Stelling: Moederliefde is onvoorwaardelijk
 

Leef jezelf uit...

op een paar uitzonderingen na ja,wat je ook flikt ze wil altijd voor je blijven zorgen + het heeft ook nog met biologie te maken want als je geboren wordt maakt je moeder een stof aan waarvan ze erg beschermend optreed tegenover haar baby

Grotendeels. Ik denk dat als jij je vader vermoordt en je moeder vervolgens jarenlang teistert met angstaanjagende telefoontjes, dreigementen en vandalisme, dat ze dan toch na verloop van tijd geen liefde meer voor je koestert... maar inderdaad, je moet het wel erg bont maken dan:)

in de meeste gevallen wel.
ik heb echter ook documentaires gezien over vrouwen die eerst het moederschap helemaal zagen zitten, zwanger werden, een kind kregen en vervolgens tot de conclusie te komen hier enorme spijt van te hebben omdat ze gewoon totaal niets voor dit kind voelde.
maar....in normale gevallen denk ik dat de band tussen moeder en kind wel zo is, dat deze onvoorwaardelijk is.

Alle liefde is onvoorwaardelijk. Anders is het geen liefde.

Ja, dat denk ik wel, ook al word ik een crimineel, mijn ouders houden toch van me *zeiden ze, ik moet het nog zien, maargoed*

Tja, het blijft toch je kind... *als je vanuit een moederstandpunt kijkt, zegmaar*

Geloof ik geen zak van.

Moederliefde kan er zijn maar verdwijnen en het kan er niet zijn maar komen. Ik geloof niet dat zoiets per se onvoorwaardelijk is.. Ik word ik altijd zo ziek van gezeik op tv over onvoorwaardelijke liefde voor je kinderen. Zoiets lijkt mij echt onzin, niet dat ik mijn kinderen zou haten ofzo.. Maar ik ken genoeg moeders die hun kinderen wél haten (mijn vaders moeder is een goed voorbeeld.. ze leeft voor god en haat haar kinderen die dat niet doen, zeer zeker weten, geen sprake van moederliefde, nooit geweest ook).

Dat lijkt me dus echt niets zeggen... 't is je kind en daarom hou je er van? Nah, dat geloof ik echt niet..

Ik denk dat van moeders de liefde niet helemaal onvoorwaardelijk is, er zijn altijd bepaalde grenzen waar je niet overheen kan, zoals sarahbressers al zei.

Wel denk ik dat als dat verhaal echt zou gebeuren (lijkt me onwaarschijnlijk, maar toch) dat de moeder wel altijd aparte gevoelens voor haar kind zou houden. Misschien zelfs wel liefde, maar is de 'haat' groter.

Complicated.

Ik ga nog maar is bedenken of ik echt wel moeder wil worden later 'als ik groot ben'..

Je hebt verschillende gradaties van liefde...

En het is over het algemeen toch zo, of ze moet wel zo psychisch in de knoop zitten... Het komt úit je, het is deel van je, je hebt het gemaakt!.. Mijn moeder vertelde me dat ze, toen ze voor het eerst met mij over de weg fietste, voelde dat als er wat zou gebeuren, ze zich zo voor een auto zou gooien om mij te redden. Zo ver gaat dat.

Als die moederliefde er is dan is 'ie vast onvoorwaardelijk. Als 'ie ontbreekt dan is er geen liefde en kan het dus ook niet onvoorwaardelijk zijn.

Dan kun je beter gaan discussieren over of elke moeder wel moederliefde voor haar gebroed koestert.

Onvoorwaardelijk vind ik altijd een beetje rare benaming voor liefde. Het impliceert namelijk dat als liefde niet onvoorwaardelijk is, er eerst een voorwaarde vervuld moet worden om liefde te geven. Dat kan dus niet. Als je liefde voor iemand voelt is dat altijd onvoorwaardelijk, dat ben ik met Riconoscente eens.

Wat een veel betere benaming is, is eindeloos/eindig of onaantastbaar. Liefde is altijd onvoorwaardelijk, maar nooit onaantastbaar. Iedereen, hoeveel je ook om die persoon geeft (bijvoorbeeld je eigen ouders) kan iets doen waardoor de liefde voor die persoon verdwijnt. De liefde voor je ouders is vrij absoluut: er moet wel heel veel gebeuren wil die liefde verdwijnen. Het is echter niet uitgesloten.

Ik kan me best voorstellen dat als je je hele jeugd vernederd en misbruikt bent door je vader, dat je dan op een gegeven moment geen liefde meer voor die man voelt. Geen enkele liefde is onaantastbaar, alleen bij mensen om wie je heel veel of heel speciaal geeft (ouders, familie, partner) ligt de tolerantiegrens heel hoog.

het zou zo moeten zijn maar is het vaak helaas niet

De liefde voor je kind
Dat is een heel groot wonder
En toch weer zo gewoon
En 't kind, dat kan niet zonder

De liefde voor je kind
Kan eind'loos veel verdragen
Al trapt het op je hart
Je vergeeft weer, zonder klagen

Je liefde voor je kind
Die blijf je altijd geven
Omdat het zeker is
Het is de bron van 't leven

(y)

Echt helemaal mee eens. Zo is het.

Zoiets geldt inderdaad voor veel moeders, maar ik geloof echt niet dat zoiets voor alle moeders zal gelden... het grootste geldeelte van die moeders waar het niet voor geldt zal inderdaad wel niet helemaal goed zijn op psychisch gebied...

Ik kan me overigens van mezelf niet voorstellen dat ik niet onvoorwaardelijk van mijn kind zou houden.

Jah dat klopt eigenlijk wel. Sommige mensen staan hun kind wel af bv. omdat ze geen geld hebben om het kind te onderhouden.. dan willen ze hun kind een beter leven gunnen.. en drugsverslaafden bv. staan hun kind ook af en dan niet alleen omdat ze dat moeten maar ook omdat ze niet willen dat hun kind in hetzelfde mileu als hum opgroeid...
Natuurlijk zijn er ook wel uitzonderingen van mensen.. maar bij 1 op de 100 klopt dit eig. wel :)

Voor de moeders die gewenst een kind krijgen gaat dat moedergevoel heel ver. Ik denk dat ik heel erg ver zou gaan wat betreft Ashley en haar ongeboren broertje/zusje.

Voor moeders die ongewenst zwanger raken kan het gevoel nooit komen of heel erg lang duren voordat het er is.

Maar je instinctief zegt toch wel wat het beste voor je kind is, ook al moet je het dan afstaan en ter adoptie afstaan.