Verlaten droom
 

Verlaten droom


Als een dromer,
ontwaakt uit een droom,
die oneindig leek te zijn.
Leven ontmoet, angstig en vol schroom
Deel wordt van de pijn.
Dan sterft hij voor een deel
Veel vragen over waarom hij dit verdient
De waarheid nu als vijand,
Niet langer meer een goede vriend
Dat is z'n bittere lot


Ik herhaal deze woorden zacht in mezelf
keer op keer
Terwijl ik aan het einde denk
Van mijn droom, nog doet het zeer
Volwassenheid, noem het zo maar
Het is de waarheid die me langzaam wurgt
Adem ontneemt, en ook zo waar
Me beetje voor beetje, telkens meer
In eenzaamheid vermoord


Proberen in te slapen
Mocht het maar zo zijn
Dat ik de satijnen droom die ik eens leefde,
Terug kan vinden, weer eens beleefde
Dat wat ik ooit in alle stilte
Vergelijken mocht met de mooiste bloemen
En Zoet zacht leven, mocht gaan noemen


Maar het is niet meer,
Het is te laat
De zachte geuren van het leven
Bederven,
Alles vergaat
Zoals ook vele van mijn dromen
Die mij als kind ooit toe behoorden
Het besef meer dan groeiende
Dat de droom verwelkt,
niet langer is ze bloeiende


Tranen springen in mijn ogen
Maar ik weersta de bittere nood
Om ze in stilte, te laten vallen
En hun vrijheid te gedogen
Want het hoort niet, het mag niet
Ondanks terugkomend pijn
van nooit verlatend eenlingverdriet
en van dat wat mij zo klein laat zijn


Nu de dromer,
ontwaakt is uit zijn droom,
die voor eeuwig leek te zijn.
Leven ontmoet, angstig en vol schroom
Deel geworden is van de pijn.
Gestorven is hij voor een deel
en weet:
Het is de laat
De droom, die sterft
En voor nu tot in den eeuwige slaap
het is slechts eenzaamheid die nog volstaat

Niet slecht, maar hier en daar hang je teveel vast aan uw rijmschema en komt daardoor de inhoud nogal stroef over. Ik denk bijvoorbeeld aan 'bloeiende' en 'groeiende'.
'vermoord', daar is ook iets raars aan de hand met uw d/t.

De eerste strofe raakt me echt (help, daar kan ik mezelf blijkbaar in vinden :p) maar de rest wordt (vind ik dan, maar wie ben ik?) toch minder... Hmmm.

Lang werkje, t heeft wel wat

Knap dat je het zolang vol houd haha, ik kan het bijna nooit opbrengen om een zo volledig gedicht te schrijven (Y). tis erg 'compleet' en de lengte stoort me helemaal niet, terwijl ik eerlijk gezegd bij lange gedichten nog wel eens wil denken: jee wat veel om te lezen zeg. het spreekt me echt heel erg aan, vooral de boodschap die je overbrengt. ik zou het wel nog een keer herlezen en proberen sommige dingen nog wat beter te laten lopen, en soms een andere woordkeus hanteren om gedwongen rijm te voorkomen: ik weet niet precies wat ik zelf zou veranderen, maar ik vind het nog net iets beter kunnen.