Gedachten zijn echt, materie is illusie
 

Deze zin komt uit de film "What dreams may come"

De zin was in toepassing in de hemel.

Ik begon er eens over te denken; natuurlijk is deze zin in het echte leven totaal niet van toepassing, is het eerder andersom.
maar aloewel,... er kan mss een klein beetje waarheid inzitten?

Wat vinden jullie van de zin?

Gedachten zijn ook materie, alleen dan kunnen de meesten van ons ze niet zien.

dat snap ik niet

mjah ik weet niet hoe ik erover moet denken.
het is wel zo dat er meerdere "werelden" zijn.
en gedachtes zijn ook echt,maar materie is ook echt.
maar het kan ook bijde een illusie zijn eeeeeeh :confused:

eerst even een vraag....hoe kunnen gedachten materie zijn?

heeft het iets hiermee te maken:

ma·te·rie (de ~ (v.), -riën/~s)
1 stof
2 grondstof
3 stof, informatie [Belg.] [Belg.] [Belg.]

?



Gedachten kunnen ook een illusie zijn. In de vorm van een droombeeld in elk geval, misschien ook nog wel in andere gevallen. Sommige gedachten van mensen zijn bijvoorbeeld een illusie. Materie is toch minder een illusie, maar aan de andere kant zou het ook geen illusie kunnen zijn... : |

Tja, wat is een gedachte eigenlijk? Precies zo'n onderwerp waar ik me altijd het hoofd over breek. Je 'hoort' een gedachte alsof je ze zelf uitspreekt, doch niemand anders hoort dit. In een gedachte kun je in een flits een heel jaar 'opnieuw beleven'. Is een gedachte materie? Ik denk het niet. Voor medici, biologen en atheisten mag een gedachte een elektrisch signaal in de hersenen betekenen, maar verklaart dit wezenlijk iets? Verklaart dit waarom wij in taal denken maar soms ook in beelden?

Om terug te komen op de zin 'Gedachten zijn echt, materie is illusie': Waar weten we echt van dat het bestaat? Onszelf, want wij denken. I think, therefore I am. Wij bestaan echt, maar kunnen wij van wat dan ook om ons heen bewijzen dat het echt bestaat? Kijk naar films als The Matrix en de Truman Show; iedereen vroeg zich na het bekijken van deze films af 'stel je voor dat het echt zo zou zijn! Het zou zomaar kunnen!'. Deze films zouden niet diezelfde kracht hebben als wij zomaar keihard konden bewijzen dat onze werkelijkheid ook echt dé werkelijkheid is. In dat geval ben ik het met de stelling eens; Gedachten zijn echt, materie is illusie

Materie=energie toch, 'natuurkundig' gezien?

zijn gedachtes dan ook energie?

Ik ben het wel met je eens, alleen snap ik de link naar de Truman Show niet helemaal. Die film gaat over een gedachte die echt is en materie die ook echt is. De materie is echt en blijft ook echt, alleen de gedachte van zijn wereld werd een illusie. Maar werd daarmee ook alle materie een illusie voor hem? Dat gaat weer een hele andere kant uit...maar anywayz...In de matrix gaat de stelling "Gedachten zijn echt, materie is illusie" perfect op, maar in de Truman Show..:confused:

Materie:het bijeengewoven licht en gedachte van God. :)

In de Truman Show gaat het ook gedeeltelijk op. De materie is wel echt, maar niet wat de hoofdpersoon dacht dat het was. De materie vormde de illusie. De stelling gaat inderdaad niet helemaal op, maar het is wel weer zo'n film waarover je denkt 'stel dat het echt zo was' als je de bioscoop uit loopt. Je beseft opeens dat de wereld om je heen helemaal niet zo hoeft te zijn als wij denken dat hij is. Wat kunnen we nou eigenlijk als persoon bewijzen over onze werkelijkheid? En dan gaat de stelling 'alleen onze gedachten zijn echt' wel weer op. Maar ik ben het met je eens dat het voorbeeld niet helemaal klopte.

Wat is 'echt'?

(btw, de ouwe Grieken rond 500 voor Christus vroegen zich ditzelfde al af. Zo ook Parmenides uit de Griekse kolonie Elea in Zuid-Italië. We kennen de uitdrukking: "ik geloof het pas als ik het zie". Maar Parmenides geloofde het zelfs dan niet. Volgens hem geven de zintuigen ons een verkeerd beeld van de wereld, een beeld dat niet klopt met het menselijk verstand.)

Inderdaad, onze gedachten vormen het enige waarvan we absolute zekerheid over hebben dat ze bestaan. Maar het is vandaar een -erg- grote stap om tot de conclusie te komen dat de (kennelijke) materiële wereld niet bestaat en/of slechts een illusie is.

Ten eerste: de begrippen 'echt' en 'illusie' zijn niet zo duidelijk en zwart/wit, in een context als deze.

In het dagelijks taalgebruik, betekent 'echt' ongeveer zo veel als "datgene wat waar is in de fysieke wereld/de wereld der wiskunde/evt. een andere wereld". En illusie iets als "datgene wat waar lijkt te zijn in de fysieke wereld, maar dit in feite niet is".

Het probleem met de termen 'echt' en 'illusie' is dat ze niet erg bruikbaar zijn zonder een referentiekader. En als je je gaat afvragen: "is wat wij opvatten als 'de materiële wereld' zelf wel echt?", moet je er ook bij vermelden welk referentiekader je gebruikt. Als dit referentiekader de materiële wereld zelf is, is deze natuurlijk per definitie echt.

Maar wat nu, als we een ander referentiekader nemen, namelijk 'de gedachtenwereld'. Eigenlijk zouden in dat geval je gedachten en waarnemingen de enige dingen zijn die je 'echt' kunt noemen. De dingen die waargenomen worden hebben wel een invloed op, maar bevinden zich zelf niet in, de gedachtenwereld, en zijn daarom per definitie niet echt.

Je kunt de definitie van "echt" echter nog iets verder aanpassen, namelijk door bijvoorbeeld te zeggen: alles wat direct bestaat in onze gedachtenwereld, en elk verschijnsel dat waar is in een systeem dat (al dan niet zichtbaar) interactie heeft met onze gedachtenwereld, is waar. Waarschijnlijk is dit de definitie die het best aansluit bij onze intuïtieve voorstelling van de term 'echt'.
En ik vind het heel plausibel, om de claim te maken dat volgens deze definitie. Beschouw namelijk eens onze waarnemingen: het lijkt alsof er zich, achter onze waarnemingen, een soort systeem bevindt (nl. de materiële wereld), dat de precieze aard van de waarnemingen bepaalt. Als dit inderdaad het geval is, volgt hieruit direct dat de materiële wereld echt is.
Als dit niet zo is, moet je de claim maken, dat er geen systeem is achter onze waarnemingen. In dit geval zouden ook alle natuurwetten, en elke voorspelbaarheid van onze waarnemingen, wegvallen, en zou je de claim moeten maken dat het 'toeval' is dat onze waarnemingen zo veel systematiek vertonen.

Zoals zoveel vraagstukken in de filosofie, hangt de conclusie, zoals hieruit waarschijnlijk wel duidelijk is geworden, voor een groot gedeelte af van de gehanteerde definities. De moeilijkste taak is dus niet eeuwig gezever over de conclusies, maar juist het vormen van duidelijke, logische, verdedigbare, definities.