Rio de Janeiro is de hoofdstad van mijn hoofd
 

Bakplaten zo groot en staand,
In het ochtendgloren nu,
Waarom is Rio zo droog dit jaar?
Flessen bier staren me na, denkend....

De vrouwen liggen naakt,
De kustlijn vraagt zich af,
Heb ik dromen uitgebraakt?
De warmte knikt stilzwijgend,

Niemand is zo neigend naar huis,
Ik hoor in Rio de Janeiro thuis,
Huilend in een bank vol liefde,
Maar nooit gelukkig flirtend nu,

De zon daalt immer weer,
Kussen met mezelf,
Is dat genoeg om te leven?
Mezelf mezelf geven?

De dromen in mijn eigen ik,
Die zijn excuus voor alles nu.
En daarom kruip ik in mijn hoofd,
Dronken, naakt en leeg...zoals beloofd...

Deze vind ik niet zo goed.

Tegen over 'dodelijk avondrood' (dacht ik..) eerder een ontgoocheling..

Maar ik persoonlijk hou meer van vergelijkingen en personificatie.