Bang zijn op straat
 

Ik heb de laatste tijd steeds vaker last van angstgevoelens als ik alleen naar de stad ga. Ik ben steeds bang dat ik ruzie krijg of dat er iets gebeurd. Ik heb ook zeg maar de hele tijd het gevoel of iedereen op mij let. Echt een rotgevoel is dat. Daardoor ga loop ik heel snel. Ik ben ook helemaal kapot als ik na een middag winkelen thuis kom. En vooral als ik op de bus sta te wachten krijg ik er last van..ik moet dan op een plek staan en ben dan bang dat iemand mij aanspreekt en ik een gesprek moet houden dat vreemden kunnen meeluisteren. Ik wordt echt zenuwachtig ervan. Wat kun je hieraan doen?

Ik denk dat dit beter op psychologie past.

waar stond dit topic eerst dan?
ontopic:

ik weet in ieder geval zeker dat je niet de enige bent die zich in meer of mindere mate zenuwachtig of angstig voelt op straat.
zelf kan ik me er niet helemaal inleven omdat ik het gevoel, iig DAT gevoel niet echt ken. Wat ik meer heb is dat ik bijv. in een winkelstraat loop met een ijsje, dat mensen mijn aanstaren en denken 'wat een vreetzak'. Begrijp je wat ik bedoel? Natuurlijk weet ik tegelijkertijd dat ik dat denk dat het nergens voor nodig is en toch houd ik die gevoelens.

Bij jou ligt het iets anders.
Ik zeg niet dat je dit hebt, maar ik herken dingen uit jou verhaal die ook bij 'agorafobie' ofwel 'pleinvrees' horen.
Pleinvrees houd niet alleen in dat je bang bent om een plein op te gaan (waar het sowieso vaak druk is) maar ook (winkel)straten en (drukke) gebouwen.

Vaak kan het na een tijdje ook voorkomen dat mensen behalve de angst nagekeken en aangesproken te worden ook de angst VOOR die angst gaan ontwikkelen. zo wordt je dan zeg maar extra angstig. want én je bent bang dat mensen je nastaren en alles én je bent bang dat je weer bang word als je op straat loopt.

Sommige mensen hebben dit in mindere mate en kunnen daardoor nog heel normaal functioneren. Echter, er zijn ook gevallen bekend dat mensen niet meer goed voor hunzelf en evt. hun gezin konden zorgen. ze durfden de straat niet meer op. hier komt dan de volgende stap. je hebt de angst nagestaard te worden, je hebt de angst voor die angst en behalve dat, je raakt de straat en de mensen om je heen niet meer gewend waardoor het nog moeilijker word weer op straat te komen.

dit hele verhaal wat ik heb getypt hoeft (nog) niet op jou te slaan.
maar wat je beschreef doet me hier heel erg aan denken.
wat je er nou echt aan kan doen weet ik niet, (ben geen hulpverlener) maargoed, om te voorkomen dat het erger word zou je wel eens met een prof. iemand kunnen praten. misschien is de huisarts oid wel genoeg hoor :)
óf misschien kom je er zelf wel uit.
wat je zou kunnen proberen is, in het begin met een ander persoon of een groepje de straat op te gaan, dus niet in je eentje. zoek iemand uit die redelijk wat afkletsts zodat jij wat afleiding hebt. ga later ook eens met iemand anders en bouw het steeds een beetje op totdat je uiteindelijk zelf durft.

ook met afstanden. doe je boodschappen bij de winkel om de hoek ipv op de markt of in het winkelcentrum. maar ga het later toch eens, bijv. een keer in de twee weken proberen.

oja, wat misschien ook kan helpen is om je heen kijken. naar de mensen. kijk naar iemand (niet te lang, gewoon vluchtig) en bedenk of je een reden zou hebben die persoon na te staren. waarschijnlijk zou er vaak 'nee' uitkomen. bedenk dan, waarom zou een ander jou wel nastaren?
of is het zo dat je een aparte look hebt? in dat geval zou je ermee moeten leven. ik neem aan dat jij anderen respecteerd, dus respecteren zij jou ook maar. zo niet, jammer dan, dan kijken ze maar de andere kant op als jij hen niet bevalt ;)

Iig, probeer eerst uit te zoeken waar de angst precies vandaan komt, pas dan kan je verdere stappen ondernemen.

liefs, wendy

Ik heb het ook, vroeger had ik het veel erger. Hoe het minder is geworden? Gewoon de confrontatie niet vermijden. Ga gewoon naar buiten, naar de winkel, over straat en ontdek op die manier dat niemand je echt opmerkt. Zelf durfde ik niet naar buiten vanwege allerlei onrealistische angsten; ik was bang dat de auto waar ik langs zou lopen zou ontploffen of dat er ineens iemand om zich heen zou gaan schieten (in NL toch vrij onrealistisch) etc etc... Gewoon wel over straat gaan dus.

Ik ben er overigens niet alleen 'vanaf' gekomen, ik had sowieso vaak last van onrealistische angsten en had daar dus hulp voor... maar het enige wat die hulp deed was me overhalen wel naar buiten te gaan en boodschappen te doen etc etc...

Het stond in eerste instantie op Lichaam en Gezondheid. Dat zag ik toen ik op dat forum kwam. Leonoor had toen al haar reply gepost. Vrij kort daarna zag ik dat het inderdaad naar dit forum was verplaatst.

L&G

Kan je niet samen met een vriend(in) gaan als
je gaat winkelen ed? Vaak ben je je dan minder
bewust van je omgeving ed, omdat je dan
ook iemand hebt om tegen te praten ed.

En bedenk je dat mensen vaak niet half zoveel
geïnteresseerd zijn in jou als je denkt.

Meestal ga ik ook met vrienden ja, dan heb ik er minder last van.

Ik heb het alleen veel erger als ik alleen loop, dan heb ik echt het gevoel dat ik open sta aan gevaren en al.
Wil op sommige momenten dan gewoon dat ik weer safe op mijn kamer zat.
Gisteren ook..ik zat met drie vrienden in de bus, zij moesten er halverwege uit. Ik wou eigenlijk nog effe de stad in..maar het alleen lopen streed me zo tegen dat ik toch direkt naar huis gegaan was.

Ik zie er niet opvallend uit of zo. Maar ik voel me gewoon altijd bekeken. En ik kan niet er tegen als ik niet weet wat die dan over mij denken. Ik ben steeds half para dat ze bijv. zeggen: kijk die..bla bla en dan iets negatiefs over mij zeggen.

Omdat ik zelf onzeker ben over mijn uiterlijk wil ik wel bevesting dat ik er goed uit zie. Maar als ik over straat loop krijg je die niet omdat vreemden dat niet tegen je zeggen. En dan denk ik steeds..aah hij vind me vast dik of zo.

Ik ben echt teveel gefocused op hoe ik over kom.

Wat voor reden zouden ze daarvoor moeten hebben om zoiets te doen?

In dat geval heb je meteen de oplossing van je probleem gevonden: maak je niet ongerust over hoe je op anderen over denkt te komen, maar blijf gewoon jezelf.

Ik herken het wel als ik alleen én doelloos door de stad loop, maar dat is misschien wat anders dan wat jij bedoeld. Als ik alleen in de stad ben en echt een doel heb (dus bijv. dat ik helemaal naar de stad ben gegaan om naar die winkels te gaan) ben ik echt gefocused op 'de weg naar die winkels'. Maar wanneer ik daar een beetje rondslenter zonder echt te weten wat ik daar doe, dan -om jou ff te quoten- "heb ik echt het gevoel dat ik open sta aan gevaren en al."

Als ik me goed herinner wordt er morgen in 'Je zal het maar hebben' aandacht besteedt aan fobieën, ook 'pleinvrees' zou (volgens de AVRO-gids) een onderdeel worden van het programma. Misschien wel interessant en nuttig om ernaar te kijken.
Het komt op ned 2, rond een uur of 22.00, maar dat moet je even voor de zekerheid in de tv-gids opzoeken, want laatst werd het plotseling om 21.30 uitgezonden en vorige week was het weer om 22.00. :/

/ Bye

Ik denk dat je niet zover vooruit moet denken, laat alles nou maar op je af komen.... Als je aan alle mogelijke dingen moet denken die over 5 minuten kunnen gebeuren dan word je voglens mij knettergek en je schiet er niks mee op.