Een overdenking
 

Ik spreek mezelf leven in
bij deze lange dagen
die ik beleef vol tegenzin
geen rust, maar enkel vragen


En simpel lijkt wat ik hoor
uit ieders mond gesproken,
"kom op, ga alsjeblief door"
maar mijn leven is gebroken


Waarom moet iemand leven
zonder zin, doel, moed
of liede om te geven,
waarom, als je 't enkel voor een ander doet?

Anders hou je je metrum even drie strofen vol...