schuldig voelen nadat je gegeten hebt..
 

hey

oke, k voel me nu dus echt een ongelofelijke zeikerd, maar k zit dr wel mee. iedereen zegt wel dat k niet te dik enz ben maar toch wil k afvallen, moet gewoon.
k vind mezelf te zwaar niet zo zeer te dik, maar te zwaar. k probeer daarom steeds af te vallen, maar het lukt me gewoon echt niet.. telkens zie k weer wat lekkers en als k dan ook nog eens honger heb, naja, dan ga k dus toch eten. later voel k me daar ongelofelijk schuldig over.. en wil k niks meer eten en dat volhouden..

toen k naar school ging, lukte het me wel om niks te eten, jah, 's ochtends wat anders viel k van de honger van me fiets, maar op school at k niets of weinig, maar k had dus ook van die dagen dat k juist ook op school veel at, gewoon snoep enz uit de automaat.

k voel me echt zo aansteller, en miss heel raar maar ergens denk k dat k het verzin ofzo.. k weet het niet.. k voel schuldig nadat k gegeten heb, maar soms heb k het ook weer nie... maar k moet afvallen en het lukt me niet.. ik schaam me hiervoor, dat het me niet lukt.. en dat k hierover loop te zeiken... :o

naja, miss een beetje vaag geworden, k ben nu eeen beetje in de war :confused:

kuzzies mir

het klinkt een beetje als mij voordat ik een eetstoornis ontwikkelde, dus kijk alsjeblieft uit!

als andere mensen beweren dat je niet te dik bent, dan ben je dat ook meestal niet en zou ik het gewoon op gezond eten houden met af en toe een lekker tussendoortje.
volgens mij ligt het bij jou meer aan onzeker zijn over je lichaam dan dat je werkelijk te dik bent (hoeveel weeg je en hoe lang ben je dan?), maar ik kan je wat verklappen: die onzekerheid gaat echt niet zomaar over als je afvalt en je "ideale gewicht" bereikt. die onzekerheid moet je op een andere manier aanpakken.

bijna niets eten helpt niet, is ontzettend slecht en wordt je op de lange termijn zelfs veel dikker van (als je het niet gelooft moet je echt eens met mijn moeder praten, die heeft nu door jarenlang niets eten zo'n lage stofwisseling dat ze heeeeel makkelijk aankomt). Je kan beter gezond eten en meer bewegen; duurt wel langer voor effect, maar het effect is blijvend.
regelmatig gezonde dingen eten helpt ook beter om die lekkere trek in toom te houden.

als je dit blijft houden lijkt het mij verstandig om eens met iemand over dat schuldgevoel te praten.

k ben idd echt ongelofelijk onzeker... :( en jah, k geloof die mensen nooit als ze zeggen dat k niet te dik ben enz.. maar eigenlijk weet k zelf ook wel dat k niet te dik ben, maar nu k dit opschrijf krijg k ook een raar gevoel..

k ga trouwens ook als k me schuldig oid voel heel veel water drinken, k weet nie waarom, heb me zelf aangepraat ofzo, dat dat helpt... of miss is dat ook zo dat weet k nie..

k ben ongeveer 1.60 en weeg 55/56 :( k wil echt minder wegen...
oh, jah, k durf dit echt niet te vertellen... vind mezelf gewoon een zeikerd en niemand hoeft dit verder te weten, denk k dan..

kuzzies

Je BMI ligt rond de 21 en je ligt in de marge van normaal gewicht, zelfs meer naar de slanke kant, dus je zou je inderdaad geen zorgen hoeven maken.

ik denk dat je je niet af moet vragen of je af moet vallen, maar waarom je onzeker bent. de oplossing ligt namelijk niet bij afvallen.

PS: je bent absoluut geen zeikerd, gewoon erg onzeker. is vervelend, maar overheen te komen :)

hey meis,

Het klinkt niet echt goed waar jij mee bezig bent, als je een goed BMI hebt en mensen rondom jou zeggen dat je niet dik bent dan kan je er echt wel vanuit gaan dat het goed zit.
Je eetpatroon is ook niet goed... je moet echt normaal proberen te eten, echtwaar!!
En als je dan toch persee wil afvallen doe het dan op een gezonde manier...maar ik denk dat dat helemaal niet nodig is!!

Wat je vertelt komt mij zo ontzettend bekend voor, zo was ik ook. En het is echt niet goed wat je doet [wat je zelf ook wel weet , maar toch]. Ik heb door mijn eetgewoontes anorexia en later boulimia overgehouden. En je raakt het nooit meer kwijt. Als je echt vindt dat je te zwaar bent, ga dan [meer] sporten ipv niet/weinig eten, dat is echt zo slecht. Eigenlijk ben ik een beetje hypocriet, want zelf eet ik ook niet, maar ik denk dat je zelf ook wel weet dat je slecht bezig bent.

Zelfde als Cassiopeia.

Ik eet alleen nu wel.

Maar goed, ga eens bij de dokter langs.

Je merkt het probleem zelf op.

Je hebt er dus klaarblijkelijk last van.

Maar je bent het toch waard een leven zonder dergelijke problemen te mogen leven?

Ja.

Dus doe er wat aan.

Ik voel me alleen schuldig als ik iets gegeten heb wat tegen mijn principes ingaat, suiker bv. Voor de rest eigenlijk nooit, want ik eet gewoon geen rotzooi.

Hallo, 55 kg is prima, dat is hartstikke normaal toch! Wees blij :)

Pas alsjeblieft heel erg op jezelf... :(

Ik herken dit heel erg. Ooit schreef ik in mijn dagboek:

Gegeten vandaag ( tot 21.00 uur) : 4 komkommer stukjes, 3 pakjes crackers, 2 liter water. Teveel. Ik eet morgen niets meer.

Het is 2 jaar geleden dat ik dit schreef en ik kan nog steeds niet normaal eten.

Jij bent echt niet te dik, en alsjeblieft, dat moet je ook niet van jezelf vinden... want ik (en met mij anderen, zoals je kunt lezen) weet waar het toe kan leiden en dat wens ik niemand toe.

Wees alsjeblieft sterk!

(L)

k wou dat k zo weinig kon eten, en zo denk k 's ochtend k ga niet eten, maar k krijg telkens honger en ga vanzelf eten, k ga me dan meteen of pas later schuldig voelen..

hmm, k weet nu waartoe het kan leiden,en zover wil k het niet laten komen(denk k) maar k weet ook nie hoe k hier vanaf kom..
k ga naar bureau jeugdzorg en daar sta k op een wachtlijst van 7 maanden :eek: daarna krijg k pas hulp, en dan kan k het miss wel vertellen als het dan nog zo is..

kuzzies mir

Je moet proberen om je niet schuldig te voelen. En zeker niet willen dat je zo weinig kunt eten, je hebt misschien geen idee hoe je je dan voelt. Honger moet je nooit negeren, het kan zoveel slechte dingen veroorzaken. En je zal je er zeker niet beter van gaan voelen, echt niet!

Ja, dat las ik in je andere topic. Is er niet iemand in je omgeving (een vriendin ofzo) die je hierover in vertrouwen kunt nemen? Ik weet wel dat het moeilijk is, maar zoiets kan al heel erg helpen... je zit er dan niet alleen mee in ieder geval.

oh, jah das waar.. :o

hmm, ach, k heb wel vriendinnen die k in vertrouwen heb genomen over die andere problemen, maar k kan dit gewoon niet zeggen. k voel me gewoon een zeikerd en aansteller, zo van, oh ze heeft weer iets nieuws gevonden.. en zo voel k het ook..
naja, k kom dr ff niet helemaal meer uit.... :(

kuzzies

Ga anders nu naar bed en probeer te slapen. Het is ook niet goed om er nu zo in te blijven hangen en misschien helpt het je wel. Mij hielp het in ieder geval, meestal werd/word ik 's ochtends iets frisser wakker dan ik me 's avonds voel.

hmm,jah laat k dat zo maar eens doen, k hoop idd dat dat helpt..
thanx iig... kuzzies

als je snoep eet, dan kan ik me voorstellen dat je je schuldig voelt, en in zekere zin (als je het niet gecontroleerd doet) ook terecht.

Als je gewoon normale shit eet en dan voel je je schuldig, dan is er wel iets "mis", aangezien, normaal eten juist goed is. Je moet toch blijven leven he, en dat gebeurt door te eten.

Maarja weer typisch een geval van probleem geschapen door de westerse maatschappij. Uiterlijk = belangrijk (n)

Gelukkig heb je hulp aangevraagd.

Je kan altijd proberen in een pre-therapie groep of iets dergelijks te belanden, zodat je in elk geval wat houvast hebt.

Dat doe ik tegenwoordig ook, aangezien ik ook op een wachtlijst sta, voor de behandeling zelf, en ook voor een pre-therapie groep (dus ik zit in een tweede pre-therapie groep :\).

Maar goed, goed te horen dat je er zelf aandacht aan besteed! :)

k herken t ook dus kan je jammer genoeg niet helpen..

ben vorig jaar 10 kg afgevallen, maar nu al ondertussen weer 5 bij en.. ik voel me dikker dan voorheen, ik doe niet anders dan aan eten denken, ik snoep niet zoveel maar.. t lukt me niet, elke dag schuldig voelen, en weer bij t uitgaan naar die iets plattere buiken en slankere meisjes zien, doet niet goed..

tja

Dus eigenlijk vind je daarbij dat je niets lekkers verdient?
Dat je alleen mag kijken naar de heerlijke roomsoesjes en moorkopjes die in de koeling ligge.
Als je jezelf te zwaar vindt wegen kun je beter gaan sporten in plaats van jezelf al dat lekkers te ontnemen. Zo val je af en kun je toch genieten van het eten.


~Warren~

ja ging het allemaal maar zo gemakkelijk. Als je eenmaal zo ver bent, dat je niet/weinig eet kom je er moeilijk weer vanaf. Er zit, om het even zo te zeggen, een soort van kronkel in je hoofd en die krijg je er niet meer uit. Als je gewoon nadenkt zal iedereen zeggen dat je moet gaan sporten en gewoon letten op wat je eet, maar zo gaat het niet bij iedereen.

die shit moet je in de eerste plaats al niet kopen

lieve meid,

als je mij zal zien, zal je waarschijnlijk net als anderen zeggen dat ik niet (te) dik ben.
maar ik ben 1.60 m. en weeg 59 kilo.
ik ben dus zwaarder en waarschijnlijk dikker dan jou!
ik laat je wel een keer een foto zien waar ik helemaal op sta en dan mag jij oordelen. als jij beweerd dat IK niet te dik ben, ben jij het zeker niet. met jou 1.60 meter en 56 kilo ben je, zoals al word gezegd niet te zwaar, en volgens mij zelfs nog slank! ik had van jou (geloof ik) een foto gezien (die foto met je vriendinnen) en vind jou een mooi meisje die zeker NIET te dik is. Ik hoop dat je me geloofd... want op deze manier kom je steeds meer in de problemen.

gelukkig geef je toe dat je erg onzeker bent, en afvallen en 'het volgens jou perfecte gewicht bereiken' zorgt niet dat je minder onzeker word, je wil alleen steeds dunner worden en nog dunner, totdat je straks misschien een eetstoornis hebt. Ik zeg niet dat je het hebt, maar zover kan het wel komen, en dat willen we niet!! hiermee wil ik alle meiden die met een eetstoornis te maken hebben gehad ECHT niet beledigen hoor.

afvallen bereik je ook inderdaad beter door normaal te blijven eten en daarbij te gaan sporten.

Ik hoop dat je me geloofd als ik zeg dat je niet te dik bent. als ik dacht dat je dat wel was, had ik hier wel een dieet voor je neergezet ;)

liefs, wendy

Er zijn zat mensen die het lekker vinden.
Alleen lijkt het er bij jou op dat je het eerder niet lekker wilt of mág vinden.

als je het lekker vindt, maar je wil toch iets aan je gewicht doen, dan zul je toch bepaalde dingen moeten opofferen. zoals sommige dingen die je lekker vindt, niet eten (cq kopen)

Hey Mir

Je moet echt ophouden met jezelf naar beneden halen!! JE BENT NIET TE DIK!!
Als ik tegen jouw zeg dat ik veel te dik ben, zeg je dat dat niet zo is. Maar als jij jezelf te dik vind, dan vind je mij een olifant (wat ik miss ook wel ben :( )
Ik zal het je sterker vertellen, jij bent zelfs slank..! Je kan best letter op wat je eet, zodat je gewoon gezond eet enz. Maar afvallen is echt nergens voor nodig! Ik denk zelfs dat dat slecht voor je zou zijn, omdat je dat TE DUN wordt!!

Nou ik hoop dat je me gelooft!

Nog 1x voor de duidelijkheid: JE BENT NIET TE DIK, EN OOK NIET TE ZWAAR!!!!

ik hoop dat t zo duidelijk genoeg is

doeg
xxx Elian

Ik herken je verhaal precies. Wanneer ik wat lekkers gegeten heb, voel ik me ook meteen schuldig. Ik ga dan die tijden/dagen erna niets lekkers meer eten. Ik weet dat het verkeerd is. Heb ook nog niet zo lang geleden, gewoon de hele dag bijna niets gegeten, alleen avondeten. Dat is ongelooflijk slecht voor je. Dat heb ik wel gemerkt. Ik werd duizelig en moe. Ik kon gelukkig wel de knop omzetten om weer gewoon te gaan eten. Maar ik eet nog steeds weinig. Het smaakt me ook niet meer. Dat is voor mijn doen vrij vreemd, want ik was normaal dol op eten. Nou ben ik niet zo slank als jij beschreven word door Wendy en Elian. Ik ben altijd gewoon dikker geweest dan de hele rest van mijn klas, en daar ook regelmatig mee gepest. Ik ben heel onzeker over mijzelf, dat weet ik ook wel. Maar het ís ook echt zo. Nou ben ik lang, maar dat neemt niet weg dat ik daarom veel meer mag wegen. Ik ga je verder niet lastig vallen met mijn eigen gezeik, maar prent jezelf absoluut niet in dat jij dik bent. Want dat ben je echt niet!!

Niemand wil het zover laten komen, maar zolang jij geen actie onderneemt om ervanaf te komen sijpelt het door en wordt het meer en meer een gewoonte en daardoor moeilijker er vanaf te komen. Ik wist donders goed dat ik bezig was met mezelf een eetstoornis aan te leren, ik wilde het ook niet, maar doordat ik geen actie ondernam kreeg ik er wel één.
Ik wil je niet ongerust maken (of eigenlijk wel, want je hebt reden ongerust te zijn), maar als jij echt te maken hebt met een eetstoornis is het over 7 maanden veel erger en veel moeilijker er vanaf te komen.

Als je wist dat je een dodelijke ziekte had, zou je dan ook nog 7 maanden wachten totdat je om medische hulp zou vragn? denk niet he? een eetstoornis kan dodelijk zijn als je er teveel aan gewend raakt en daardoor te lang ermee doorgaat.

Ik weet alleen dat ik toen naar de dokter ben geweest en hij heeft me doorverwezen naar een psycholoog.
direct.
geen wachtlijst.
Ik denk dat het niet onverstandig is dat jij, terwijl je op jeugdzorg wacht, ook naar een psycholoog doorverwezen wordt, om in iedergeval als iets aan je onzekerheid te kunnen doen en een uitlaatklep te hebben.

Als je me wil mailen of met me wil praten over msn; in mijn profiel staat mijn email adres. Ik bijt niet, ben niet eng, maar kan wel goed luisteren en je misschien een beetje helpen.

mir...
ik heb hierover een heel lang gesprek met je gehad op msn...
ik hoef het neit weer te herhalen he?! ;)
succes met alles
en alle anderen die hiermee kampen ook
liefs, wendy

k probeer normaal te eten...maar k snoep niks...
k voel me nu ook echt rot(jah, alweer)..dat zal dr miss wel mee te maken hebben..
k vind dat k teveel gegeten heb en daardoor voel k me nog slechter.. k kan wel janken, k voelde me al zo verrot..
naja, hier hebben jullie geen zak aan, en k weet ook niet echt waarom k dit post....

kuzzies

@mir_1986: maak een afspraak met je huisarts en zoek een andere oplossing of iig een tussenoplossing. Wat Magdalena idd al aangeeft, over 6 maanden is het waarschijnlijk (nog) veel moeilijker om er vanaf te komen. Plus alle andere problemen waar je mee rond loopt, zoek hulp die nu kan beginnen ipv over 6 maanden.

Ik voel me ook vaak schuldig nadat ik gegeten heb. Ik vind mezelf niet megadik, maar wil wel graag wat dunner zijn. Ik probeer af te vallen, door geen tussendoortjes enzo meer te eten, maar toch, als ik dan wat eet, vraag ik me daarna af waarom ik dat gedaan heb. Wat ben ik ermee opgeschoten? Ik voel me er alleen maar ongelukkiger door. Ik voel me er schuldig over tegenover mezelf.
Ik snap wel hoe je je voelt, maar wat je ertegen kan doen? Don't know...

Waarom schuldig voelen als je eet. Eten is toch een levensbehoefde. Als je canibaal bent dan mag je schuldig voelen na het eten.

Het wordt [bij mij iig] een obsessie zogauw je begint af te vallen. In het begin val je veel af en dan wil je steeds meer en meer afvallen. Ik hou ook bij hoeveel calorien ed ik elke dag binnenkrijg, schrijf het op zodra ik iets heb gegeten. Maar ik denk niet dat je iemand van het lijnen afkan houden alleen maar door te zeggen ' je bent niet dik/te zwaar '. Je moet of jezelf overtuigen dat je niet te zwaar bent of [professionele] hulp zoeken.

[ Succes iedereen die er 'last' van heeft (y) ]