Vragen, praten
 

Gister beetje ''boos'' op mijn vriendje geworden. Ik ging naar het strand met heel veel familie, en we gingen daar ook ''picknicken''! Het was echt super gezellig geweest, hij kon niet mee omdat hij moest werken tot heel laat (n) :( .

Bel ik hem savonds nog, en dan vraagt hij helemaal niet hoe het geweest was, of dat ik die dag een beetje lekker gewerkt had.

Daar was ik later toch wel een beetje sip over, en heb hem dat ook wel gezegd via de sms, ik dacht aan de telefoon van nee ik ga er nu geen probleem van maken, maar eigenlijk maakte het me wel een beetje sip, zo komt het een beetje over op mij alsof het hem allemaal niet boeit wat ik doe en meemaak.

Het is niet de eerste keer hoor dat ik hier verdrietig over ben, het is al vaker gebeurd, we hebben er ook eens over gepraat zelfs.

Het probleem is eigenlijk dat hij heel anders opgevoed is dan ik denk ik. Bij hem leven ze een beetje langs elkaar daar in huis, terwijl we hier heel erg veel met elkaar praten enzo. Hij kent het dus niet echt, denk ik. Hij zegt tsjaa ik ben gewend dat mensen tegen mij dingen vertellen als ze dat willen.
Maar ja hoe gek moet hij mij dan niet vinden, ik vraag me suf over hoe zijn dag was etc :p

Het is nu niet iets om het voor uit te maken hoor! Maar soms denk ik wel eens van mij hele leven met iemand leven die zich niet interesseert voor me, kan ik dat wel.
Toch is het niet zo dat hij zich niet boeit voor me aldus hem.

Mensen die iets gelijks hebben en hoe ga je er mee om?

ik herken het wel
hij zit nu in ecuador, en hij reageert meestal met één zinnetje in z'n mails over wat ik schreef, en vertelt voor de rest over daar
da's misschien wel wat anders, maar toen hij hier nog was ging het ook zo
maar zijn leven is ook stukken interessanter, misschien daarom

ik erger me er niet zo aan, zijn moeder vervult de rol van luisterend oor voor mij (bij mij thuis is het net als bij je vriend)

Oh ja, ik herken het...
Wat je eraan kan doen? Hmm... mja, erover praten helpt niet, het is iets wat hij zo gewend is, dat kan je niet makkelijk veranderen. Mijn vriend is net zoals jouw vriend opgevoed; als iemand iets kwijt wil, dan gebeurt dat wel, daar hoef je niet naar te vragen.
Ik accepteer dat maar en vertel gewoon over mijn dagen, hij doet hetzelfde (hoewel ik er soms wel naar vraag, omdat ik juist zo ben opgevoed).
't Is denk ik gewoon dat je het verschil moet accepteren. Dat hij er niet naar vraagt betekend niet dat hij er niet in geinteresseert is, hij laat het aan jouw over hem de interessante dingen te vertellen... Natuurlijk even wennen dat het anders gaat dan je gewend bent, maar ja... hem dwingen vragen te gaan stellen lijkt me ook niet fijn...

Ik ben denk ik net als je vriendje, ik vraag niet zo gauw aan mensen hoe iets gegaan is, soms als ik echt een gesprek wil starten zoals aan de telefoon vraag ik het meestal wel. Maar thuis of als we onder vrienden zijn vraag ik het nooit, is altijd wel iemand anders die het vraagt en dat ik het zo meekrijg

Ja precies, als ik er niet verdrietig over ben denk ik er net zo over hoor! Hij is het zo gewend, ik heb het te accepteren, verder is hij super, waar maak ik me dan druk over...

En nee, nu als hij iets gaat vragen over hoe het was ofzo, dan heb ik echt zoiets van super lief dat je het doet, maar je doet het alleen voor mij, en dat is toch ook niet echt alles...

:D Ik ben zo'n beetje je vriend, in vrouwelijke vorm dan, geloof ik.

Het is geen kwestie van niet geinteresseerd zijn in mensen (of in dit geval je partner), ik denk dat je je dat om te beginnen goed moet realiseren. Het is, wat je al aangeeft, (oa) een kwestie van anders opgevoed zijn en andere dingen gewend zijn ('ik ben gewend dat mensen tegen mij dingen vertellen als ze dat willen').

Jij vindt dat hij een stap in jouw richting moet doen, doe jij ook een stap in zijn richting? Zo nu en dan eens uit jezelf vertellen hoe iets is/was bv. (Misschien doe je dat al, wijs hem er dan op en vraag hem om ook een stapje in jouw richting te zetten.)

ik herken het wel een beetje mijn moeder en ik deden dat ook nooit (nu nog niet eigenlijk) en das soms best vervelend.
bij mijn vriend thuis praten ze wel heel veel en vertellen ze ook alles aan elkaar..
t maakt de sfeer wel een stuk gezelliger moet ik zeggen. maar bij mijn moeder komt het onder meer omdat ze manisch depri is en ze leeft in dr eigen wereld, dus ik wist eigenlijk nooit beter, kwas t gewend...

Dat mensen niet vragen hoe iets is/was, hoeft niet te betekenen dat mensen niet met elkaar praten ofzo. Het kan ook juist betekenen dat er juist heel veel gepraat werd/wordt. Bv. bij mijn ouders thuis, ik hoefde niks te vragen, ik kreeg alles toch wel te horen. En als iemand mij iets niet uit zichzelf verteld heb ik zo iets van 'dan zal het wel niet belangrijk zijn' of 'dan zal het me wel niks aangaan' ofzo. En zelf ben ik ook zo, als ik iets wil vertellen dan doe ik dat over het algemeen toch wel. Ik vind het eerder storend als mensen van alles en nog wat vragen (onbekende mensen daar gelaten), iets vragen mag wel...maar 't kan ook teveel zijn.

Het niet vragen hoe iets was, heeft soms absoluut niks met desinteresse te maken.

Nou ja ik vertel me altijd suf hoor :D. Geen probleem ik lul wel door. En hij luistert dan altijd lief :p. Alleen soms, net zoals gister aan de foon, dan is het toch anders, ik vroeg me suf aan hem, en hij vroeg helemaal niks aan mij, en tsjaa soms dan voelt dat gewoon best wel sip voor mij ofzo :confused:


Ja ik weet ook wel dat hij wel in me geintereseerd is, alleen voor mij komt het dus wel een beetje anders over, soms. We hebben het er eens over gehad, toen ik naar het ziekenhuis was geweest en hij helemaal niet gevraagd had hoe of wat. Ik vond het toen wel echt van het boeit je echt niet he wat er allemaal met me gebeurt en aan de hand is... daarna kwam er wel uit dat hij heel internet af had gezocht over hoe en wat. Nou ja dan is hij er dus toch wel mee bezig. Dat weet ik ook wel dan, maar ja toch het is gewoon zo anders dan hoe ik met dingen om ga...

Ik snap wat je bedoeld, mijn vriend zegt het ook wel eens tegen me. Het heeft bij mij (en bij jouw vriend misschien/waarschijnlijk ook, maar die ken ik natuurlijk niet ;)) niets te maken met desinteresse...ik 'vergeet' het alleen (ziekenhuis niet, denk ik, maar goed, dan ga ik ook mee en weet ik het dus toch al ;)), ik ben niet gewend dingen te vragen ed. Mijn vriend traint en coacht een basketbalteam, als hij een wedstrijd heeft gehad vindt hij het leuk als ik vraag hoe het ging ed, dat heb ik er echt in moeten 'slaan' bij mezelf, dat ik het niet vergeet. Soms vergeet ik het nog wel te vragen, maar over het algemeen denk ik er aan. Dat doe ik idd voor hem, maar niet omdat ik het niet wil weten (eerder omdat hij het anders niet verteld en denkt dat het me niet interesseert).

Ik denk dat het ook hier weer belangrijk is dat je er samen over blijft praten...dat je goed van elkaar snapt dat het niet uit desinteresse is, maar dat het gewoon een andere manier van met dingen omgaan is. En proberen om er afspraken over te maken oid...of iig allebei een beetje elkaars kant op te komen. Dan moet het vast goed gaan. ;) :)

heej heej, ik heb een paar dagen geleden een topic geopend met een zelfte soort onderwerp. Ik sprak mijn vriendje toen 's avonds laat (had em hele dag nog niet gesproken) en hij vroeg niet eens hoe mijn dag (waar ik heel zenuwwachtig voor was geweest) was... Was ook echt verdrietig over, en nee.. Da's niet de enige keer dat ik verdrietig ben geweest over dit soort dingetjes..

Ik praat er meestal over, stuur em een pissig mailtje of maak een botte opmerking terug. In het geval van mn voorbeelt kreeg ik de dag daarna van hem een mailtje dat het hem speet.

Ik kan je verder ook niet helpen, het is zijn karakter, jij bentde enige die daar echt een klein beetje aan kan doen, confronteer hem er meteen mee wanneer je je gekwetst voelt (is mijn enige tip...) Dan krijgt hij het op een gegevenogenblik wel door..

Succes!

Ik wil niet 'de wijze' uit gaan hangen of wat dan ook...maar ik geloof niet dat 'door hebben' hier echt verschil zal maken...misschien/waarschijnlijk heeft hij het al wel door, hij ziet het alleen anders en het zit niet in hem. Wat moet hij nog meer door krijgen dan?

Ik ben denk ik niet tegen me vriend zo om hem daar op een lullige manier op aan te spreken. Gister had ik dan een smsje gestuurd, niet eens lullig, maar alleen dat ik me sip voelde, en waarom. Niks lulligs verder...
Als hij dan smst dat hij hier nog de hele nacht wakker van ligt, dan heb ik alweer spijt, en dat terwijl mijn smsje niet eens gemeen was. Van waarom zeg ik het dan ook tegen hem als hij gewoon zo is, maar van de andere kant anders doet het mij wel heel erg veel pijn, dus tsjaa...
Liever niet gemeen, maar wel uitpraten :)

Onder pissig versta ik al "had je niet eventjes naar mijn dag kunnen vragen", "ben ik niet meer interessant dan :(?" of "ik heb ook iets meegemaakt hoor!"

Ja precies, volgens mij is dat bij mijn vriend ook zo, als hij dingen vraagt dan is het meer om mij gelukkig te maken dan dat hij het voor zichzelf doet. Het is wel grappig, jij doet volgens mij echt hetzelfde als mijn vriend, hij zegt het ook te ''vergeten'' te vragen :)

Nee idd ik denk het ook. Mijn vriendje weet gewoon wat ik bedoel, maar dat is hij niet zeg maar...

O oke :)

Waarom toch altijd maar praten? Samen stil zijn zit er niet meer in geloof ik...

Als je iets dwars zit helpt samen stil zijn niet he?

Samen stil zijn is heerlijk, maar lost het ook iets op als je iets dwars zit of bij een 'misverstand'? Ik denk dat in zo'n situatie praten toch meer zin heeft, omdat je dan iig van elkaar weer wat je er van denkt en waarom iemand zo denkt en doet, enz. Door samen stil te zijn zul je daar niet achter komen, of je moet gedachten kunnen lezen.

Ik ben misschien geen meisje, daarom ben ik nog niet achterlijk :P

Maar punt blijft, dat dat 'sociale' gekwek over hoe iemand z'n dag was soms zó gruwelijk verveelt.

Gelukkig maar. ;)

tja. ;) Sommige mensen hechten er nou eenmaal waarde aan...ik heb zo iets van 'als ik iets interessants mee maak, dan vertel ik het wel', maar anderen denken daar anders over. :) Maar in een relatie is het toch ook een kwestie van rekening houden met elkaar ed...vind ik iig (en dus vraag ik graag aan m'n vriend hoe z'n dag was ed ;) :p).

Ja hij moet je natuurlijk wel áltijd moet vragen hoe jij je tijd zonder hem verkwanst hebt anders is hij niet meer in je geïnteresseert.

For fucks sake.

Tsjaa ik weet niet zeker of ik het met je eens ben...

Maar goed als er wel iets bijzonders is, iets wat niet dagelijk is, dan kan je het toch wel vragen... dat doet meneer mijn lieve vriendje ook niet...