Aanrandingen veel voorkomen
 

Ik hoor van veel mensen over aanrandingen..
Hep zelf ook ervaring ..
Het lijkt wel of het gewoon normaal is (vooral bij meisjes) als ze aangerand worden..
Heeft er hier iemand ervaring om nog over te praten.. Ik PM weles met mense van dit forum over dit onderwerp, maar ik zou graag weten hoe jullie het verwerke want dat lukt mij nog niet..

het grote probleem daarvan is volgens mij, dat jongens er vaak het probleem niet van inzien, what's the big fuckin' deal? Er komt tegenwoordig zoveel op "ons" af, dat dingen snel normaal zijn geworden, aanranding, verkraching, misbruik dus, je hoort het overal, en iedereen kent wel iemand die ermee in aanraking is gekomen. Op tv is het inmiddels ook normaal dat vrouwen gewoon minderwaardig aan mannen zijn. Boris Dittrich had het bij een spotje voor D'66 over 'minderheidsgroepen als: homo's, buitenlanders en vrouwen'. Sorry, maar da gaat echt te ver. Maar omdat iedereen het overal hoort en ziet, wordt het normaal.
Ik ben geen ervaringsdeskundige (hehe), dus op die manier kan ik er niet over mee praten, sorry dat ik je vraag dus niet echt kan beantwoorden, maar dit moest er gewoon even uit. Al die topics over zelfmoord, verkrachtingen, aanrandingen etc...

Jah ik snap je.... Thanx voor je reactie

tja, k heb het ook meegemaakt, 2 x zelfs. Maar ik weet eigenlijk ook nie hoe je er het beste mee om kan gaan dus sorry kan je eigenlijk niet helpen, maar praten erover is iniedergeval goed....

Jah... daarom dacht ik ook: ik maak hierover een forumpje wtjwel..
Maar er reageren helaas niet zoveel mensen... Zal maybe nog wel komen ..

Natuurlijk is het niet normaal als meisjes aangerand worden! Ik snap ook gerust wel wat je bedoeld. Maar normaal is het natuurlijk niet. En ik vind dat daar wat aan gedaan moet worden.
HOe ik het verwerk? Het ging wel goed, vroeger, nu heb ik er veel meer last van. Maar ik wil er eigenlijk niet zo heel erg veel meer over praten. Ik vind het wel goed zo, als ik er last van krijg, ga ik wel wat anders doen. Tis ook al veel te lang geleden daarvoor.

ik heb ook die ervaring, lag aan een psychose die die man had.
maar tegenwoordig is het inderdaad zeer veel voorkomend, ik denk ook dat jongens het gevolg niet zien.
ze beginnen ook steeds jonger, lees je weer een verhaal over drie jongetjes die tussen de 11 en 14 zijn :eek: :eek:
maar ook door drankgebruik, aangeschoten mensen durven meer en weten hun grens niet zo goed meer.....
op vakantie ook nog tot 7 uur op bureau gezeten om aangifte te doen van aanranding en opsluiting (weet ff niet die andere naam er voor....vrijheidsberoving volgens mij)
en verwerking? probeer er over te praten met mijn vriendinnen, gooi dan het balletje weer op ofzo, maar ze snappen niet of zien niet dat ik er nog over wil praten omdat ik net doe als of het toppie gaat.

ik heb t niet echt kunnen verwerken, vlak nadat t uit was gekomen dat ik was aangerand (durfde t niet eerder te zeggen... ik schaamde me kapot) toen was er een 'vriendin' van me die vertelde dat ze was verkracht door een aantal jongens (9 om precies te zijn) dus toen heb ik me helemaal op haar gestort om haar te helpen... toen bleek dat ze alles bij elkaar gelogen had en dat was wel een dik half jaar erna. ik heb t al die tijd niet kunnen verwerken en daarom zit ik er nou soms nog mee... maar door te praten met mijn vriendinnen en 'lotgenoten' kan ik t wel beter verwerken enzow...

ik heb er zelf wel enige ervaring mee ja.
en ik ben laatst ook van de cijfers geschrokken van hoeveel meiden rond onze leeftijd er mee te maken hebben gehad (n)
ikzelf heb het (denk ik...) redelijk verwerkt

zoen! wendy

verwerken, tja...
praten en schrijven kan iig geen kwaad, verder zou ik 't niet zo goed weten, ondanks dat ik er 1,5 maand geleden ook mee te maken heb gehad...Ik heb me meer bezig gehouden met 't juist verbergen voor m'n familie en m'n vrijheidsberoving. Bovendien heb ik zoiets van ik ben maar aangerand, niet verkacht ofzo.
*knip* beangstigend stuk

Verwerken is voor iedereen iets anders... iedereen moet het op zijn eigen manier doen. Het moeilijke is het vinden naar je eigen verweringsproces.."wat werkt voor mij het best" en er misschien wel heel bewust mee aan de slag gaan.
Ik had van mijn psycologe een heel verwerkingsboek gekregen, ligt nu al 2 jaar in mijn kast..durf er gewoon niet in te kijken.
Er is niet een bepaalde manier van "zus of zo " verwerk je, je moet je eigen weg zien te vinden.

Het doet mij ontzettend veel pijn om te lezen dat zullke dingen dagelijks gebeuren.
Ik ben er ook wel van overtuigd dat elke vrouw er in haar leven op de een of andere manier mee te maken krijgt.
Helaas...want het beschadigt je leven.....
ik denk er elke dag aan... al zijn het maar kleine dingen die me doen triggeren......:(
echt
Misschien een nutteloze reply..maar ik wens iedereen ontzettend veel sterkte toe..... je moet je weg zien te vinden. Blijf sterk en vooral..verlies je eigewaarde niet! want die wordt bij zulke dingen heel erg beschadigt...

Liefs Aboe

Ik sta er ook verstomd van hoe vaak het gebeurt. En hoe weinig erover wordt gesproken. Het lijkt wel taboe. Plus het feit dat iemand verkracht wordt is onbegrijpelijk voor mensen die het niet hebben meegemaakt.
Verkrachters zijn ziek in hun hoofd, er zou een veel strengere reglementering moeten komen!

Beetje flauw om maar weer de "zieke-geest-bonus-kaart" te spelen. Daarmee wordt de afstand tot de oorzaak van het probleem alleen nog maar groter. Verkrachterij zit diep geworteld en wordt van generatie op generatie doorgegeven. Zo vader zo zoon. Dit los je niet zomaar even op door straffen te verhogen (straffen werkt trouwens niet). Dan ben je alleen maar bezig met het uitroeien van het gevolg, en de oorzaak zal dan doodleuk weer nieuwe verkrachters creëren. Om een stap dichter bij te komen bij het oplossen van het probleem, zul je de oorzaak moeten begrijpen. En ik vermoed dat verkrachters horen bij de maatschappij die wij met z'n allen in stand houden.

De keerzijde van de munt is natuurlijk de persoonlijke. Het maakt in 1 klap je leven kapot, en diegene die dit veroorzaakt zou je het liefst willen castereren. Totaal begrijpelijk. Ik gun het niemand. Heel veel sterkte en wijsheid toegewenst! Groeten, fil

verwerken houdt toch in dat je het een plaats moet geven?
tis bij mij niet zo dat ik er elke dag nog aan denk, maar ik kan er nog steeds niet mee omgaan. t hoort bij het stuk van mijn verleden dat ik wil uitgummen en vergeten.

niet om lomp te doen: vanavond komt Death and the Maiden op tv, ik heb alleen het toneelstuk gezien, dus ik zal je vertellen wat ik er van weet; het is een vrij confronterend verhaal over een man, een advocaat, die op een avond pech heeft met zijn auto en geholpen wordt door een vreemdeling, die hem naar huis brengt. Daar herkend de vrouw van de advocaat de man als de man die haar 15 jaar geleden 14 maal verkrachtte tijdens de oorlog. Ze gijzeld de man, en dwingt hem een bekentenis af, maar je weet niet of deze man de werkelijke beul is, die de vrouw beweerd dat hij is, omdat zij hem nooit heeft gezien aangezien ze al die tijd geblinddoekt was.

Ik weet niet of het iets is, toen ik het toneelstuk zag was ik in elk geval enorm onder de indruk en snapte ik meer en meer wat het kapot maakt, misschien is het iets.

Zijn er op dit forum veel mense die ervaring met aanrandingen hebben? Misschien kunne we elkaar helpen.. als iemand hulp nodig heeft of erover praten..

zoals je ziet zijn er volgens mij best veel meisjes die er mee te maken hebben gehad

en volgens mij is verwerken het een plaats geven, je hoeft het niet uit te gummen maar als je er mee kan leven is het al onwijs goed.
maar ik schiet al in de stress als er iemand te dicht bij komt die op mijn ex lijkt of op die psychiatrische patient :S

ik snap echt niet hoe iemand zoiets kan doen.
ik ken een meisje dat is aangerand.. ze werd er zelfs mee gepest door n stel van die stomme wijven.. :eek:
ik kan best pissig worden van zulke trieste mensen :o

Ik ben bang dat ik later een aanrader wordt omdat ik nu heel erg wanhopig ben, gelukkig heb ik met mezelf afgesproken dat ik voordat het zo erg wordt er een eind aan zou maken.

what in God's sake is jou overkomen dat je zo extreem pessimistisch bent? Je verkloot zo je eigen leven hoor :s

Dude, waarover ben je wanhopig dan :confused:

Dude, waarover ben je wanhopig dan :confused:
een vriendin te krijgen.

what in God's sake is jou overkomen dat je zo extreem pessimistisch bent? Je verkloot zo je eigen leven hoor :s
Dan heb ik teminste iets goed gedaan in me leven.

Ik kan je als tip meegeven om het gelukkig zijn in je leven niet af te laten hangen van iets waar je weinig tot geen controle over hebt. En dus al helemaal niet van een mens.
Zorg er dus voor dat je leven compleet is zonder een vriendin. Bespaart je een hoop ellende. Zie een vriendin als een bonus, een extra, als iets wat het nog leuker maakt allemaal. Maar niet als een must. Maar goed, het is maar een mening.

Bedoel je dat in de zin van "als ik van het slechtste uitga, dan kan het alleen maar meevallen?" of is het depressiepropaganda?
Hee ik wens je het beste! Groeten, fil

Ik kan je als tip meegeven om het gelukkig zijn in je leven niet af te laten hangen van iets waar je weinig tot geen controle over hebt. En dus al helemaal niet van een mens.
Zorg er dus voor dat je leven compleet is zonder een vriendin. Bespaart je een hoop ellende. Zie een vriendin als een bonus, een extra, als iets wat het nog leuker maakt allemaal. Maar niet als een must. Maar goed, het is maar een mening.
Sorry, maar dat is voor mij het zin van het leven, voor de rest zou er niets zijn wat ik zou missen in het leven.


Bedoel je dat in de zin van "als ik van het slechtste uitga, dan kan het alleen maar meevallen?" of is het depressiepropaganda?
Hee ik wens je het beste! Groeten, fil
Propaganda voor mezelf. ;)

Dan wens ik je veel sterkte en veel geluk! :) Geniet van het zonnetje! fil

Het enige wat je er van kunt zeggen is dat aanranders en verkrachters op een voor hen en hun omgeving verkeerde manier met hun sexuele gevoelens omgaan. Het is dan ook belangrijk dat ze niet alleen worden gestraft, maar dat ze ook moeten leren om wel goed met hun sexuele gevoelens om te gaan, door hen daarvoor in een TBS-kliniek te laten behandelen.

Dat ze is aangerand is op zich al erg genoeg, maar dat het nota bene meisjes zijn die haar daar mee pesten, terwijl die meisjes zelf ook zo'n slachtoffer zouden kunnen zijn, vind ik wat dat betreft nog veel erger. Hopelijk krijgt ze voldoende steun om het te kunnen verwerken.

En dat lijkt me ook niet meer dan terecht. Het is wat dat betreft goed om te weten dat er ook nog jongens en mannen zijn die bereid zijn om de ernst van aanrandingen en verkrachtingen in te zien en wel bereid zijn om begrip en medeleven voor de slachtoffers te tonen.

@Daangerous: Ik heb gisteravond de film Death and the Maiden op Net 5 zitten kijken. Ik durf te wedden dat er heel wat vrouwen en meisjes zijn die zelf ook het liefste zoiets met hun aanrander of verkrachter zouden willen doen.

Natuurlijk is het niet normaal dat meisjes aangerand of wat dan ook worden. Mensen hebben gewoon met hun poten van een ander af te blijven, tenzij die ander het ook wil (en dan niet een kind van 4 met iemand van 34 ofzo natuurlijk).

Hoe ik het verwerk...? Ik zou het niet weten, ik heb er met een paar mensen min of meer over 'gepraat'...dat houdt in dat ze weten dat het niet gebeurd, maar niet precies het hoe en wat enzo...maar dat hoeft ook niet, ik kan er niet over praten ed. Wil het ook niet. De enige met wie ik er wat meer over kon praten heb ik geen contact meer mee...dus ja.

Praten er over is wel belangrijk, denk ik. En je eventuele vriend (of vriendin) het vertellen, zodat hij/zij er rekening mee kan houden. Dat neem ik ze nog steeds het meest kwalijk, dat ze me hebben ontnomen om te kunnen genieten van aanrakingen ed. 't begint nu heel langzaam weer te komen dat ik het fijn vind om te knuffelen, vast gehouden te worden, enz., maar dat heeft heel lang geduurt...en het zal nog heel lang duren voordat ik 'alles' weer kan en mag, denk ik... :S

argh net een heel verhaal getypt, heeft ie me uitgelogd. Iig kwam het erop neer dat ik me dat heel goed voorkan stellen, maar dat ik zelf vooral moeite heb m'n ontnomen vrijheid. Zo werk ik bijv in de horeca, kortom laat klaar en dikwijls even blijven plakken, maar sinds 't een keer mis is gegaan, knijp ik er toch weleens eerder tussenuit omdat ik nog in m'n uppie naar een andere plaats moet rijden... Zo ook met stappen, ik heb nog steeds geen kamer weten te bemachtigen in de stad waar ik studeer, dus moet ik naderhand alleen door de middle of nowhere rijden...
Eerst zat ik hier allemaal niet zo mee, maar nu, nu wil ik me aan de ene kant nog steeds niet op m'n kop laten zitten, maar aan de andere kant...

Dat idd ook wel...maar de één was m'n 'vriend' (nu ex natuurlijk)... Oa daardoor en door een andere jongen, ben ik soms best bang voor 'bekenden' en houd ik nu altijd afstand van mensen...

begrijpelijk. Hoop dat dat ook met de tijd een beetje slijt. Al is afstand tot op zekere hoogte natuurlijk helemaal niet verkeerd, kan je misschien behoeden voor dergelijke situaties.
Overigens klinkt 't me ook wel bekend in de oren, ondanks dat 't bij mij geen bekende was. Als iemand me nu ietwat vreemd aankijkt of interesse toont, moet ik er nog weinig van hebben...

Ik denk namelijk.... niet lullig bedoeld hoor.. maar dat aanranding even veel psygische schade kan toerichten als verkrachting.. denk ik....

Of denken jullie daar anders over?

persoonlijk vind ik dat toch vrij ver van elkaar staan. Maar dat verschilt natuurlijk per persoon en daarnaast heb je aanrandingen ook in verschillende gradaties. Over de kleren heen in iemands kruis grijpen of verkrachting is mijn ogen bijv een wereld van verschil.

Ik denk het wel, al is het voor iedereen anders natuurlijk, iedereen gaat er op een andere manier mee om met wat er gebeurd is.

Wil iemand zijn eigen ervaring hier vertellen of is dat te persoonlijk..

dank!@

Bij mij bouwde het zich op, in de les zegmaar. Eerst een arm om me heen doen die man. En dan "per ongeluk" aan mn kont zitten. En dan draait ie zich om met "per ongeluk" een hand langs mn borst ofzo.. zulke dingen.. en Later werd het wel duidelijker zegmaar.... Toen zag de rest het ook

en nu is hij ontslagen mag ik hopen?

Sommige mate van aanranding is zo extreem, dat de grens naar verkrachtig wel heel erg dicht nadert. Bij sommige onschuldige dingen, wat ook onder de term "aanranding" valt, denk ik 'nou nou, kom op'. Daarom zijn de cijfers van aanranding zo bedriegelijk.

Iemand zijn erm vastpakken is ook aanranding in sommige gevallen. Toch beduidend anders dan iemand snachts overvallend in zijn/haar kruis vatten.

dat, en valse aangiftes schijnen ook nog weleens voor te komen:S alhoewel dat miss weer gecompenseerd wordt doordat sommigen geen aangifte durven te doen...

Ik denk dat de cijfers in werkelijkheid (misschien wel een veel) hoger liggen...idd omdat (heel) veel mensen geen aangifte durven te doen.

Hij is naar een andere vestiging van het scholencomplex gestuurd. Ik zie hem gelukkig nooit meer, maar de directrice geloofde dus dat het foutjes waren zegmaar... niet dat het opzettelijk was... dat deed me denk nog wel ongeveer het meest zeer.. dat veel mense me niet geloofden

ik zou die directrice schoppen

ik denk daar zeker anders over, bij verkrachting krijg je veel meer geestelijke schade dan bij aanranding(hierbij denk ik aan betasting en verders geen bedoeling, dingen die verder gaan maken meer indruk).

En ik moet eerlijk toegeven dat sommige mensen dingen veel erger maken dan dat ze zijn

ik had een vriendin die het had meegemaakt en bij mij haar hart had uitgepraat, echt alles verteld.
sindsdien ben ik doodsbang om s'avonds alleen over straat te lopen, ik probeer het zoveel mogelijk te voorkomen en soms durf ik gewoon echt niet ergens alleen te lopen want het lijkt me heel heel erg, ik lees het dus ook al bij jullie.
het maakt iets in je kapot wat nooit meer helemaal geneest.

ik heb wel een leraar die eng is,
ik zit op een speciale school en k heb alleen les van die vent
hij doet uiteindelijk nix maar maakt van die dubbelzinnige ranzige opmerkingen en staart altijd naar plekken waar ie niet hoort te kijken enzo, echt aanraken doetie gelukkig niet maar die vent denkt dat ie alles kan maken en zeggen omdat ik toch alleen bij m in de klas zit, en ik zo'n typje ben die dingen heel snel zomaar over zich heen laat gaan en nooit naar mn mentor ofzo zou stappen. ik ben bang dat ie binnenkort verder gaat, ik probeer altijd zoveel mogelijk afstand te houden maar wat kan ik er nog meer aan doen? even voor de duidelijkheid: ik loop er helemaal niet uitdagend bij ofzo, misschien klinkt dit in jullie ogen overdreven omdat jullie ergere dingen hebben meegemaakt, maar ik vind dit eigenlijk ook al niet kunnen.

mja, daar was ik al bang voor...
Wij hebben ook een gymleraar gehad, die is een aantal keer geschorst voor ongewenste intimiteiten, maar kwam toch elke keer weer terug...

Maar dit mocht ook niet baten dus?
Zo heb ik gister ook een film gekeken waarin een meisje iemand voor verkrachting aanklaagde, in dit geval niet voor aandacht maar om 't geld. Dat soort films dragen er ook aan bij dat men je minder snel gelooft ben ik bang.

mja misschien wel, maar ik denk dat 't voor de een ook gewoonweg veel meer betekent dan de ander... Bij iemand die hartstikke preuts is, nog nooit gezoend heeft, laat staan ervaring op 't gebeid van seks heeft, zullen relatief keine voorvallen er veel dieper inhakken dan bij een ander.

hmm, das een lastige, Linlilalove55 had nog getuigen, maar jij niet... Maar waarom zou je niet naar je mentor stappen? Dan kan die eens een hartig woordje met 'm spreken en houdt ie er misschien mee op. Ik denk namelijk dat 't belangrijk is dat je laat blijken dat er niet met je te sollen valt. Niet alleen in dit geval.

edit: 1 op 1 is misschien nog beter in eerste intstantie, maar ik weet niet of je dat durft

mja en daarbovenop komen nog weer gevallen waarvan geen aangifte is gedaan omdat diegen 't nut er niet van inzag en/of vond dat ze zich aanstelde en/of niet wil dat diens ouders erachter komen.
Ik heb er bijv even over getwijfeld, omdat ik toch zo goed als geen signalement had en ik iemand erover op 't forum sprak, die 't meer onder ongewenste intimiteiten dan aanranding vond vallen.

dan hoop ik echt voor die mensen dat het daarbij blijft.(voor iedereen natuurlijk)

Ik denk dat het gehalte ziek gestoorde idioten op deze planeet zich verspreiden als kakkerlakken en daardoor het steeds meer in het nieuwes is.