De lange termijn visie - doe jij daaraan?
 

Je hebt mensen met 't standpunt: "Ach, we zien wel hoe ver we komen. Zolang het leuk is, blijven we samen."
En je hebt er die als ze een relatie aangaan, dat doen vanuit hun overtuiging dat dit voor altijd is.

En ach, je hebt er ook die een beetje van alletwee hebben. Ik dus. Ik ben niet het type voor kortstondige-ach-'t-was-leuk-voor-drie-weken relaties, maar van de andere kant leef ik wel hoofdzakelijk in het hier en nu en niet in de toekomst.

Ik voel me daar het prettigst bij. Ik heb daar lang over moeten doen, hoor. Ik ben nu gelukkig en ik hoop dat dat nog heel lang zo mag blijven. Ik weet toch dat ik niks kan controleren, dus laat ik het lopen zoals het gaat.

Jullie?

Beide, denk ik. Ik verwacht echt niet dat iets eeuwen gaat duren, maar ik bekijk wel óf er mogelijkheden zijn voor langere relaties, en wat er dan zoal voor problemen kunnen ontstaan.

Ik zou zoiets doen uit de overtuiging dat het voor altijd is... Anders vind ik het maar nep allemaal, dan krijg je een relatie van plastic ;) :P

Wel lullig trouwens als dan achteraf blijkt dat de ander daar heel anders over dacht (2 weken later bijv..)

Beetje van alle twee. Je weet niet hoe de andere persoon er over denkt, en op die manier ben je op beide voorbereid.

Hoe kun je, als je aan de lange termijn denkt, op je 17e, 18e een relatie aangaan? Naja, voorzover dit een antwoord is.

Het noodzakelijke op langer termijn moet passen, voor de rest denk ik er niet teveel over na.
Voorbeeld: zij moet niet over 5 jaar in een klooster willen gaan zitten ofzo. Wat weer positief zou zijn, is dat ze iets leuks gaat studeren waardoor ze zich onafhankelijk kan opstellen en ook veel gespreksstof heeft. Het mes snijdt aan twee kanten.

Ik kan er niet tegen relaties aan te gaan met de gedachte "Ach, we zien wel hoe ver we komen. Zolang het leuk is, blijven we samen." Als ik een relatie met iemand begin, dan ben ik er van overtuigd dat het iig voor langere tijd is. Wat niet betekend dat ik in de toekomst leef.

Bij 1 ex wist ik dat ik voor de rest van m'n leven bij hem wilde blijven. Daarna heb ik dat nooit meer zo ervaren. Niet dat ik 'm kwijt wou, maar ik wist gewoon dat het niet voor altijd zou zijn.

Ik heb hetzelfde als jij..

Ik ga niet een relatie aan met iemand waarbij ik niet denk dat er ook echt een toekomst in kan zitten (maar goed, dat is verliefd zijn) maar ik leef vooral in het hier en nu. Ik plan geen dingen voor over een jaar of zelfs een half jaar. Je hebt het wel over dingen die pas veel later plaatsvinden, maar in je achterhoofd zit dan wel het weetje dat dat nog heel ver weg is allemaal.

Het is nu leuk en daar geniet ik van, wat er verder komen gaat heb ik geen invloed op en daar hou ik me dus niet zo mee bezig. Er kan nog zoveel veranderen, maar nu passen we bij mekaar, en daar gaat het om :)

ik kijk toch echt op lange termijn, ja in begin misschien niet als je net een paar weken iets hebt..want dan is hetmeestal wel leuk.. maar na een paar maanden dan ga ik toch wel op lange termijn kijken en dingen waar ik me aan irriteerde heb ik ook laten blijken want ik heb echt dingen waar ik me mateloos aan zou irriteren en met zo iemand zou ik t nie mn hele leven volhouden, gewoon over gepraat en opgelost...
kan me nie voorstellen dat mn vriend over 10 jaar nie meer mn vriend is hoor...

In het begin had ik echt een korte termijn visie. "Het is leuk zolang het leuk is. We zien wel."
Nu heb ik wel bepaalde dingen waarvan ik denk: dat zou wel leuk zijn. Onder andere samenwonen en op vakantie gaan.
Maar verder kijk ik niet vooruit. Dat vind ik te gevaarlijk. Ten eerste kan je in een paar jaar behoorlijk veranderen en dus uit elkaar groeien, ten tweede ben ik nog jong. Ik vind het niet gezond om nu al een hele toekomst uit te stippelen met m'n huidige vriend.

Vanaf nu, als ik een relatie aanga, ga ik ervan uit dat het lang duurt, dat we binnen 5 jaar nog steeds samen zijn.
Ik verafschuw echtscheidingen en kortstondige relaties.
Als ik met iemand een relatie aanga en het klikt zeer goed dan doe ik er alles aan om die relatie staande te houden. Waarom steeds willen veranderen van partner, waarom geen voldoening vinden in 1 iemand.
Enerzijds heb ik zoiets van 'ik zie wat er gebeurt' maar toch is er een zekerheid in me dat ik mijn verdere leven met mijn huidige vriend zal delen.
Ik heb geen nood aan verandering.
De kunst van een relatie (als je er tenminste echt voor gaat) is om die in stand te kunnen houden zonder omwegen, zonder andere liefdes in het spel.

nouja wij praten eigenlijk al over de toekomst enz we denken dat we bij elkaar blijven. Maarja sinds paar dagen gaat kut tussen mij en me vriendin... zie topic "Ze wil niet meer...?"
NU denk ik meer van hoelang blijft de relatie staande en dat is niet goed.

:o dankjewel

Bij mij eigenlijk van hetzelfde!
Ik heb ook zoiets van 'zolang het leuk is, blijven we lekker samen'... maar ik kijk ook niet te ver vooruit. Zoals je zegt, 'we leven in het hier en nu!'.

Sommige van m'n vriendinnen hebben zoiets van hij is de ware, met hem blijf ik eeuwig samen, met hem krijg ik kinderen, ga ik trouwen, blablablablabla....
Leuk als je samen zo'n vooruitzichten kunt maken en wilt maken. Maar ik doe dat liever niet, ik heb dan ook nog eens... dat ik nood heb aan m'n zelfstandigheid en vrijheid. Elkaar steeds elke dag willen zien, en weten wat je vriend/in elke minuut van de dag gedaan heeft... NEE bedankt. En hij moet er bij mij ook niet mee afkomen.Dan krijg ik het benauwd, juist zoals met het plannen van de toekomst.
Wat is er mis mee, met elke dag leven en beleven. En zien wat het leven je brengt?

Ik weet niet of je dit bedoeld, maar ik had dus eerst een vriend en hij begon al meteen over later enzo en ja, dat vond ik niet echt euhm.. leuk.. :D
en nu heb ik een vriend en nu begin ik zelf soms ook wel zo te denken.. zo van: later gaan we dat doen etc etc...

ach, lekkere onzin :D
maja,

Kus

(sorry voor de nutteloze reply)

Beide. ik begin een relatie met we zien wel waar we uitkomen, ook uit zelfbescherming en naarmate een relatie serieuzer wordt ga je toch meer rekening houden met de ander in je toekomstbeeld (op dit moment: we willen samen een huis zoeken, hoe denken we over later kinderen hebben, meneer wil ook graag een keer trouwen en ik nu stiekem toch ook wel een beetje, over reizen die we later willen maken enz enz enz).
Maar ik leef wel zo veel mogelijk in het hier en nu, niet alleen met mijn relatie maar ook gewoon met alles in mijn leven. Ik maakte vroeger altijd plannen en vergat op het moment zelf te leven, dus dan zat ik hele dagen te wachten totdat ik die plannen kon gaan uitvoeren en was ik teleurgesteld als dingen veranderden en ik mijn plannen moest bijstellen. Nu heb ik geleerd ook echt te leven en alles van dag tot dag te bekijken, wel rekening houdend met waar ik mijn leven een beetje naartoe wil sturen, maar toeh...
Ik denk dat dit ook in een relatie belangrijk is dat je dit kan.

Ik ben jammergenoeg zo'n overromantisch typje dat vaak op de lange termijn denkt wat dit betreft.
Zelfs na een eerdere teleurstelling geloof ik nu alweer dat "mijn recente vriend" (alsof ik er al zoveel gehad heb... :p is niet zo hoor, ik ben nog heel onschldig. Met de nadruk op "nog", lol....)
geloof ik dat mijn recente vriend voor altijd blijft.

Nu maar hopen dat hij dat ook van plan is.. :D

Lol, ik vind van die drie week durende verkeringkjes maar niks, ik ga toch echt voor zeker 4 maanden ofzo al sik aan een jongen begin verwacht ik dus wel dat het wel zo ongeveer zolang gaat duren minstens. Maar denk niet van "we gaan trouwen" dr kan nog van alles gebeuren.

In het dagelijkse leven leef ik van dag tot dag, soms in te erge mate.

Met relaties is het juist de andere kant op, ik kijk vaak te ver naar de toekomst, tewijl ik me druk moet gaan maken om het nu, dus precies andersom als in het normale leven.

De middenweg vinden is me nogsteeds niet gelukt.

als ik een relatie aanga, wil ik er zeker van zijn dat het een relatie is, waarin totaal geen irritatie ontstaat. En ja, ik moet het gevoel hebben dat ik later met haar wil gaan trouwen.


dus een relatie bij mij ontstaat niet zo snel...

Hoewel ik samenwoon met mijn vriend, weet ik ook echt NIET wat hij elke minuut van de dag gedaan heeft. Dat vragen zijn ouders ook steeds aan mij, wat hij gedaan heeft, maar dat weet ik dus echt niet. Heus wel globaal, maar dat zal jij ook weten ofzo. Maar echt niet precies en ik laat dat ook zo. Dat hoeft dus helemaal niet.

Verder zou ik geen relatie aangaan waarvan ik zou denken dat die toch maar tijdelijk zou zijn. Natuurlijk zie ik wel hoe het later gaat, maar ik ben er altijd vanuit gegaan dat we zouden gaan trouwen later eigenlijk. Of in ieder geval dat we altijd bij elkaar zouden blijven. Ik heb nooit uitgesloten dat het misschien anders zou kunnen lopen, dat niet. Maar ik hou er gewoon niet van te denken dat het 'maar' voor 'even' is.

Met mijn vorige vriendjes keek ik nooit echt naar de toekomst. Tot ik mijn huidige vriend ontmoette en bij hem had ik gelijk al van, ja dit is hem! Ik wil voor altijd bij hem blijven..

Een keuze moet gemaakt worden vanuit de lange termijnvisie,
geleefd moet er worden vanuit de carpe diem visie.

absoluut geen langetermijn visie.
Ik kan mezelf niet eens over 2 jaar zien laat staan hoe mijn relatie dan is. Ik gruwel ook van het idee om nu een man te vinden waar ik de rest van mijn leven bij blijf (zoals mijn ma op haar 19de). En het idee van zo'n 3 sexpartners te hebben gehad in je leven TOTAAL, blegh ik moet er niet aan denken.
Ik geloof ook niet in De ware ofzo. Een vriendin maakte er bijv. een probleem van dat ze andere visies hadden op het opvoeden van kinderen en hoeveel etc. Daar moet ik toch niet aan denken nog. Als dat soort onzin. Het is leuk zolang het duurt en niet te ver vooruit kijken

Ik doe niet aan doemdenken ('Ach, dit gaat toch weer over.') maar denk ook niet echt hemels... Ik zie wel wat er gebeurd... op dit moment voelt het heel goed (na drie jaar nog steeds) en kan ik me niet echt voorstellen dat zoiets ineens kapot zal gaan... Maar ja... wie weet...
Ik denk er liever niet over na :)
*gaat bij vriend in bed liggen*

:)

in het begin van mijn relaties was ik al blij dat we een week verder waren
Nu durf ik toch wel een paar maanden vooruit te plannen, met vakanties bijvoorbeeld.
Maar als het wat minder gaat dan ga ik wel nadenken 'wat als ik nu een jongen die echt ontzettend goed bij me past misloop omdat ik in deze relatie blijf?'

helaas wel..
ik zou er beter aan doen om er niet over na te denken geloof ik

Ik ben mn bruiloft aan het plannen en we hebben al nagedacht over de namen voor onze kinderen. :)

Kheb altijd zo iets gehad van het mag wel blijven duren maar toen zag ik dat dat niet ging. Nu heb ik een heel lieve vriendin en daarbij hoop ik echt dat we een toekomst samen hebben, en zij denkt er ook zo over. Ik zou echt heel graag binnen enkele jaren met haar trouwen en een leven opbouwen.

Ik hoop dat we nog heel lang(altijd) bij elkaar zullen blijven maar ik weet ook dat ik nog heel jong ben en kan veranderen. Ik ben heel erg gek op mijn vriend maar er zijn dingen waar we erg in verschillen en als dat ooit de overhand gaat nemen weet ik niet hoe het zal lopen. Maar ik durf wel een jaar vooruit te kijken, dan zijn we nog wel samen, denk ik( :p )...

Van allebei wat, denk ik.

Maar ik merk wel dat hoe langer we wat hebben en hoe meer het gevoel groeit, zeg maar, ik wel steeds meer het idee heb dat dit voor altijd is.

En dat voelt fijn. :)

Maar ik ben niet zo dat ik nu wil plannen wanneer we gaan samenwonen of kinderen krijgen of... Hou op zeg.:p

ik weet 1 ding.. geloof niet zomaar wat een meisje zegt over lange termijn...
:(

ik doe absoluut aan de lange termijn visie.



jap.

Ik geloof niet in lange termijnen en zeker niet in eeuwigheid, nog los van het feit dat een lange en serieuze relatie zich niet verdraagt met mijn (korte en lange-termijn) toekomstplannen.

Ik ga voor de korte-termijnvisie. Ik heb een vriend die absoluut geloofde in de lange-termijn strategie. Die wilden ook al gaan trouwen. Zij ging vreemd in een dronken bui en nu is hij weer een losgeslagen vrijgezel. Heerlijk!

Ik moet er niet aan denken om nu al mijn hele leven aan dezelfde partner vastgeplakt te zitten. Ik geniet erg van mijn vrijheid.

nou... beetje combi:
ik begin geen relatie met het idee: "dit gaat wel weer uit...", maar ik denk ook niet: "we blijven nu de rest van ons leven samen".
snappie? :confused:

Als ik mijn verstand gebruik, weet ik dat de relatie niet eeuwig duurt. Dus wil ik eigenlijk maar genieten zolang het kan. Maar, mijn gevoel en hoop zegt altijd wat anders, ik wil nog wel wat langer bij haar blijven. Voor het leven is zo lang, dus dat nog maar niet. Maar wel... lang. Hoop ik :)

Ik ben heel langetermijnerig, want we hebben al namen voor kindjes, weten waar we samen gaan wonen enzo..
en ik wéét dat dit het zoveel harder gaat maken als het ooit tóch uitraakt..
Maar verder voelt het niet benauwd aan ofzo.

Ik zeg niet tegen mijn vriendje dat ik voor eeuwig en altijd van hem zal houden, omdat ik weet dat het waarschijnlijk ooit ophoudt, en dan zou ik daar alleen maar spijt van hebben :)

Ik doe niet aan zinnen als 'ik wil je nooit meer kwijt', 'ik hou voor altijd van je'. Simpelweg omdat ik dat nu nog niet kan bepalen, ja toch? Wat ik wel weet is dat het gewoon goed voelt bij hem en dat ik op dit moment megaveel van hem hou. Hoe het verder gaat, zien we wel. Nu is het heaven en dus is het goed :)
Gelukkig denk hij er precies hetzelfde over.

Mijn vriend zei al na een paar maanden dat ie me nooit meer kwijt wilde en tegenwoordig heeft ie t over 'later' als we een huisje hebben en kinderen en zelfs wat voor auto hij dan wil :eek: Nou ik moet nog zien of t ooit zover komt... Allereerst hebben we al t probleem dat hij wil trouwen en ik niet :p

Ja, ik ken het wel. Gewoon de gouden middenweg. Pak 'm beetje driekwart jaar, hoogstens een jaartje...perfect, seriële monogamie :)

zo bedoelde ik het niet helemaal :p
k bedoelde meer: "we kijken wel waar het schip strandt"
maar jouw visie is ook heel interessant ;)

Ik sta een beetje in het midden denk ik.
Ik ga er niet bij voorbaat vanuit dat het maar een paar weken of maanden zal duren, ik ga er wel vanuit dat het langer stand zal houden en dat het ook de moeite waard is..
Maar tegelijkertijd leef ik ook van dag tot dag.. nu hebben we het leuk, maar ik ga er niet van uit dat het eeuwig leuk blijft, of dat wij voor altijd samen zullen zijn.

Het is leuk zolang het leuk is, maar ik moet er ook toekomst in zien.

Hehe :P Seriële monogamie klinkt eigenlijk wel heel fout. Het impliceert echt dat je vantevoren al weet dat je over een jaar niet meer samen bent en dat staat me ook niet aan. Maar het is zeker zo dat ik me er terdege van bewust ben dat het ooit uitgaat, en dat ik gewoon mezelf niet afhankelijk wil maken van een persoon.

Ik zie eigenlijk ook wel waar het schip strandt, altijd. Meestal loopt het vlak bij de kust al op de klippen, maar dat is weer een ander verhaal :D

Lees jij Yvonne Kroonenberg ofzo?

(die is trouwens best aan te raden als een keer iets leuks wilt lezen...)

ik kijk niet zo de toekomst in, ik zie echt wel wat er allemaal gebeurd.

Ik heb het beide. Ik ga pas een relatie aan met iemand als ik er zeker van ben dat ik er wel toekomst in zie zitten (nee, ik denk niet gelijk: oh, met jou zou ik wel willen trouwen en kinderen krijgen!), maar ik vind het ook eng om in de toekomst te kijken.
Ik zie de laatste tijd zoveel (jongere) mensen om me heen voor wie het leven plotsing ernstig verandert of ophoudt, dat ik geen echte toekomstplannen durf te maken.
Tuurlijk fantaseer ik wel eens over mijn trouwerij of een leuk huis waar ik wel in zou willen wonen later met mijn geliefde, maar er serieus over nadenken durf ik (nog) niet...
Ik leef nu hier, erg gelukkig, en dat vind ik ff het belangrijkste! De rest komt idd later wel... hoop ik...