Jezelf verliezen
 

(Ik post hier onder een andere nickname, wegens het ietwat sombere topic)

Jezelf verliezen, een lang proces en het is er langzaam ingeslopen, op dit moment lijk ik mezelf helemaal kwijt te raken.
Ik weet dat ik mezelf begin kwijt te raken doordat communicatie met anderen steeds moeizamer of gewoon niet verloopt.
Ik kan niet meer normaal reageren in gesprek, alle creativiteit is weg. Slechts standaard vraagjes en opmerkingen, waar ik vroeger zo'n hekel aan had kan ik nu alleen nog maar reproduceren. De hele interactie is gewoon weg.
Ik kan ook niet meer logisch nadenken, ik versta alles verkeerd, grapjes snap ik vaak ook niet meer.
Het lijkt wel alsof mijn hersenen lui zijn geworden en dat ik nu het IQ ( of misschien wel het EQ) heb van een 14 jarige sloeber.
Verder begin ik steeds meer contact te mijden en als ik zo door ga heb ik over een maand helemaal geen vrienden meer. Voor zover ik over 'vrienden' kan spreken.
Als kindszijnde ( hoewel ik dat nu ook lijk te zijn, heh) had ik altijd al last van lichte paniek-aanvallen. Vanaf mijn 8e vroeg ik me b.v altijd al af hoe het nu verder moest, terwijl er nooit een vuiltje aan de lucht was. Aan de liefde heb ik slechts op jonge leeftijd mogen ruiken, ik moet goed mijn best doen om het te herinneren. Ik ben al meer dan 10 jaar niet verliefd geweest, wat naar mijn mening duidt op een niet al te beste sociale gezondheid.
Verder voel ik me vaak eenzaam en lijkt niemand meer in mij geinteresseerd. Dat is best logisch, want mijn interesse in anderen is ook vaak ver te zoeken. Kortom, ik lijk steeds dieper in de shit te komen en ik weet nu echt even niet meer wat ik moet doen.

Hebben jullie misschien idee-en, ervaringen of opmerkingen over
hoe je jezelf weer op rails kan krijgen? Alvast bedankt als je de moeite hebt genomen om dit te lezen...

Ik zelf hou er niet echt van, maar ik weet dat het anderen tamelijk kan helpen:
neem eens contact op met riagg ofzo.

daar heb je in het begin waarschijnlijk wel moeite mee, maar je kan er best wat aan hebben.
het komt trouwens wel vaker voor, maar grote kans dat je er wel weer vanaf komt.

iig, als het toch zo door blijft gaan zou je best met een psycholoog kunnen praten.
maar die keus is verder aan jou...

veel sterkte iig.

Tjah, ik weet niet veel te zeggen....Mezelf verliezen herken ik dan ook totaal niet...Ik heb wel eens van die momenten van dat ik een grap van mn vriend niet begrijp, maar dat komt dan ook omdat hij t serieus zegt...Dan denk ik dat hij het meent wattie zegt....

Ik zou alsikjou was niet te veel zorgen erover maken dat je 10 jaar niet meer verliefd bent geweest...De tijd dat je hersens wel weer goed meedoen (zoals eerst?) komt heus weer terug!

Het kan best zijn dat je lichaam/hersens moe zijn en dus niet meer zo goed funtioneren.

Als ik jou was zou ik ff naar de dokter toegaan, als hij denkt dat t nodig is kan hij je doorsturen naar proff hulp.

Verder weet ik niet veel te zeggen, wou alleen ff zeggen dat er veel mensen zijn die de tijd nemen om t te lezen...

Heel veel sterkte ermee, ik hoop dat alles goedkomt!
xxx

Ha Nachtdiertje,

Ik herken je verhaal heel goed. Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt, alleen dan een jaar eerder dan jij (tot m'n 18e) en zonder de lichte paniek-aanvallen in de jeugd.
Wat mij eruit heeft gehaald is door m'n favoriete hobby obsessief/fanatiek te beoefenen. Dat was toen basketball, en dat vond ik reusachtig leuk. Altijd baskteballen dus. Sochtens als ik vrij was, smiddags uit school, savonds na het eten totdat het donker werd. Want dat vond ik leuk. Het sleutelwoord is dus leuk. Wat vind jij leuk? Wat doe jij graag? Concentreer je vervolgens daarop.

Verder is het misschien handig om je te realiseren dat je steeds meer de dingen gekleurd gaat zien. Je kijkt door een bepaalde bril, wat waarschijnlijk een spiraaleffect heeft. (Mensen interesseren zich niet meer voor mij, en ik ook niet voor hen, dus zij nog minder voor mij, en ik nog minder voor hun, enz.).
Als je eventueel wilt mailen, dan kan dat altijd filworld@dolfijn.nl . Misschien begrijpen we elkaar. Je bent in ieder geval al een eind op de goede weg, want je ziet/realiseert je al dat er misschien iets veranderd moet worden.
Geniet van het zonnetje! fil

Idd, zoek een hobby of gewoon iets wat je leuk vindt, bv. een sport. Dan kom je meteen ook in contact met mensen met gedeeltelijk dezelfde interesses als jij. (Wat vaak helpt bij het communiceren met mensen.)

Over dat verliefd zijn zou ik me idd maar niet al te veel zorgen maken, sommige mensen worden pas op hun 22ste (of nog ouder) voor de eerste keer verliefd, jij heb die eerste keer iig al mogen mee maken. ;) Je komt vanzelf een keer iemand tegen waarbij 'de vlam overslaat' en geloof me, je kunt beter lang wachten, dan zomaar een relatie aangaan met wie dan ook. :)

Probeer er toch over te praten met vrienden, je ouders, andere familie, iemand op school, je huisarts of idd een psycholoog of maatschappelijk werk(st)er ofzo. Je zult dan waarschijnlijk ook merken dat je echt niet de enige bent met dit soort problemen.

Ik beoefen al verschillende sporten, maar dit doe ik niet met volle overtuiging. Met deze mensen communiceer ik niet meer dan noodzakelijk ( tenzij ik enkele drankjes heb genuttigd, maar daar probeer ik ook zo'n beetje mee te stoppen). Mijn algemene kennis stelt mij niet in staat om een fijn gesprek te hebben, over koetjes en kalfjes. Ik ben de grip op deze wereld kwijt.
Het lijkt gewoon alsof ik het niet meer kan bijhouden.

Vrienden en ouders en mijn vorige school weten dat niet de vrolijkste ben, maar dat weten ze onderhand wel en hebben zoiets van, jammer voor je (y), probeer het mooie in deze wereld te zien enz. Omdat ik al wel een beetje last heb van stemmingswisselingen lijkt de hulp van een psycholoog vaak niet nodig. ( How wrong?)

De 'ziekte' liefde lijkt iedereen opgelopen te hebben, dat maakt mij ook niet dichter bij de medemens te brengen, men beweert zelfs dat ik ook 'ziek' moet worden.

Ik herken het wel een beetje, maar ik kan je alleen maar adviseren om minder lui te worden en activiteiten te vinden, want als je niks doet gebeurt er ook niks!

Mee eens, ik had mijn gitaar

Klopt helemaal, de activiteiten zijn er al, maar het gaat er eigenlijk meer om wat ik daar omheen doe.
De mensen zijn er wel, maar de band is er nauwelijks meer.

hmm.. best wel herkenbaar

Waarom zou je jezelf verliezen dan? Ooit geprobeerd "jezelf te winnen". Als je jezelf zo naar beneden haald dan ben je jezelf niet aan het verliezen. Je hebt de slag allang verloren. Als jij het fijn vind om , ik zou jouw woorden gebruiken als een 14 jarige sloeber rond te lopen is verlies een acceptabel uitkomen. Maar ik neem aan dat je verliezen niet als een acceptabel uitkomen ziet. Dus waarom probeer je jezelf niet eens te winnen dan? Kijk er zijn zat dingen die je wel goed doet en als je effe nadenkt kun je er zelf zat opnoemen.Bovendien als je dingen eens wat positiever bekijkt dan gaat het met alles beter.

groeten en sterkte

Probeer eens minder na te denken.

Cliché, klinkt te simpel, maar toch. Volgens mij zoek je naar problemen die er niet eens zijn.

(moet ik zeggen :D :o )

Hij heeft gelijk. Zet die knop maar op dom.

idd, veel minder nadenken. filosoferen is ok, maar je moet niet te ver gaan, want je denkt jezelf vast, en je komt achter dingen die je niet wil weten.
en verder: praat.
zoek iemand die wil luisteren, mag ook een vreemde zijn. ellende van je afpraten.
probeer van kleine dingetjes te genieten.

Ik snap er weer eens veel te veel van denk ik.
Meestal helpt het om ff je hart leeg te storten.
Er is dan niet altijd een vriend die klaarstaat
(bij mij niet iig), dus dan maar tegen een vreemde lijkt mij.

Ik zou zeggen, mail die persoon van hierboven, of mail
een ander, bijv. mij en gooi het er allemaal uit.

je focust je veel te veel op de negatieve dingen en bent bang goede dingen meteen te verliezen, hierdoor creeer je situaties waarin die slechte dingen 'je overkomen' en je de goede dingen niet ziet.

En als je contact met je eigen persoonlijkheid aan het verliezen bent of zo, kun je ook een neurologische stoornis hebben. In dat geval kun je het beste naar een therapeut gaan.

Als ik zou beweren dat alles goed gaat op dit moment zou ik nog verder van huis zijn, maar misschien is het wel zo dat ik van een, laten we zeggen een pony een paard maak.

Achter welke dingen kom ik die ik niet wil weten? ( Je hebt me toch echt nieuwsgierig gemaakt en ik wil het stiekem wel weten!)
Van de kleine dingen moet ik genieten? Kom maar eens langs zou ik zeggen :p (Bedoel je dit soort grapjes?)

Sorry, het lijkt er vandaag op dat het manisch vrolijke overheerst.

Als ik bang zou zijn geweest het goede 'meteen' te verliezen was ik nooit zover gezonken. Maar idd, misschien leg ik teveel nadruk op de negatieve dingen in het leven.
Misschien moet ik me eens laten onderzoeken op een of andere stoornis ja.

Het helpt idd om je hart leeg te storten, maar uit beleefdheid val ik anderen daar niet mee lastig, hoe graag ik ze ook zou willen vertellen hoe miserabel ik me vaak voel. Mede door dit als gespreksstof uit te sluiten bij bekenden, valt er zoveel minder te vertellen. Ik kan slechts mijn hart uitstorten bij de mensen hier, die het toestaan, een willekeurig andere *vreemdeling* spreek je hier niet mee aan.

Ik weet niet echt hoe ik hier op moet reageren, voor mijn gevoel ben ik altijd het tegenovergestelde geweest van een narcist ( heb je daar ook een woord voor?) Ik ben heer en meester in mezelf naar beneden halen, ik heb er erg veel moeite om mezelf een gelijke van iemand te zien. Als ik een een dip zit kom ik daar ook moeilijk uit.
(Verder 'loop' ik niet rond als een 14 jarige sloeber)

Okee aangezien je meester bent in jezelf naar beneden haalt. Heb je dus een voorbeeld hoe het niet moet. Als je in een dip zit moet je er niet te lang bij nadenken en een leuke film opzetten aangezien het assortiment van de nederlandse omroepen al erg genoeg is om depri van te worden :D . Overigens dat je niet als 14 jarige sloper rond loopt, perfect.

je komt erachter dat de wereld gewoon de hel IS, en dat iedereen slechts een radertje in t systeem is, en dat je leven door de maatschappij bepaalt wordt. vind ik dan.
en tsja, alle grapjes.
Beste grap van de wereld
ik raad je aan hier eens te kijken :)
laat ff horen wat je er van vond
dat vind ik persoonlijk geniaal, en stiekem moet ik er altijd om grinniken, zelfs als ik in een diepe put zit.
haha, en ik zal meteen langskomen. (al snapte ik de grap niet :P)
tsja kleine dingen...gewoon alles. de zon, een vreemde die zomaar naar je glimlacht, iemand die iets leuks zegt.
tsja eigenlijk is dit de blinde die de lamme begeleid (of zoiets)
nou ja, ik ben er altijd voor je :)

Ik ben niet van mening dat de wereld een hel is, hoewel het daar soms wel op lijkt. Ik moest wel lachen om het stripje, maar meer dan een glimlach leverde het niet op.
(Voor mijn grapje moet je toch nog maar eens goed naar je nickname kijken)
Maar je hebt gelijk dat ik meer van de kleine dingen moet genieten :)

Ik heb genoeg voorbeelden om mij heen van mensen die wel veel zelfvertrouwen hebben. Maar op de een of andere manier vind ik die mensen vaak arrogant, my bad :(
Misschien toch maar wat minder 'netwerk' gaan kijken. :)

helaas, ik zie weinig verband tussen mijn nick en jouw grap.
maar goed. ik kan natuurlijk ook niet beoordelen welke
grappen jij wel of niet leuk vindt. maja.
ik kan er momenteel niet goed over praten, omdat mijn hoofdzakelijke reden tot depressiviteit en zelfhaat tijdelijk weg is.
ik ben bijna vrolijk :)