|
filles françaises
Ik dacht een kusje op haar zachte haar, een korte aai over haar buik. Ze hield haar lach in en dacht het volgende terug, op de rots-en in de avondzon...
'gevoel van een meisje, onaangeraakt en lachend' zon schijnt op je gesloten ogen aan bevroren water staand en dromen en de wind blaast door je haar warm en veilig in gedachten dan, blozen ze lacht lees verder in je boek staat niets meer slechts haar lange blonde haren, haar warme trui en glimlach en haar handen, zacht misschien Toen hoorde ik een krekel tsjirpen, of moet dat een cicade zijn? Niet veel mensen die het verschil tussen een tor, een kever en een wants kennen hier. Ik dacht aan haar, om over mezelf maar te zwijgen... Jij wilt tranen tellen onderwater Me warmen als de avondwind Denken aan treurnis van later Mijn u, mijn jij, mijn liefste, kind Ik wentel me in zelfmedelijden en melancholie. Ik zou me ook liever in jouw armen wentelen, dat gaat niet. |
Ik vind het moeilijk om hier op te reageren: een orginele dichtvorm. Het leest wel heel lekker door ondanks de alinea's ertussen, en kvind het eigenlijk gewoon heel goed...vooral de titel! Alleen het stukje 'niet veel mensen....kennen hier' vind ik niet echt goed passen.
|
Dat is de noodzakelijke inleiding op 'om over mezelf maar te zwijgen'. Daardoor krijgt die titel iets meer kracht. En ken jij het verschil tussen de kever, wants en tor?
|
Ik zat eerst nog even na te genieten voordat ik een reactie schreef, ik heb er de tijd voor.
Je gedicht maakt een gevoel bij me los waarnaar ik graag terug zou willen keren, het voelt goed. Toch denk ik niet dat ik alles helemaal begrijp zoals jij het bedoelt, ben jij een dichter die zoiets erg zou vinden of juist niet? Mijn bewondering. Dit was overigens geen antwoord 'omdat het moet' ;). |
Proza of poëzie.
Je gebruikt deze woorden zelf ook, ik heb weleens reacties van jou gezien bij gedichten waarin je je afvraagt of het gedicht niet meer proza is dan een gedicht. (dit zijn dus mijn woorden, ik poog enkele van jouw reacties kort na te vertellen voor mensen die ze niet gelezen hebben, ik neem aan dat je ze zelf nog wel voor de geest kunt halen) 'gevoel van een meisje, onaangeraakt en lachend' zon schijnt op je gesloten ogen aan bevroren water staand en dromen en de wind blaast door je haar warm en veilig in gedachten dan, blozen ze lacht lees verder in je boek staat niets meer slechts haar lange blonde haren, haar warme trui en glimlach en haar handen, zacht misschien Jij wilt tranen tellen onderwater Me warmen als de avondwind Denken aan treurnis van later Mijn u, mijn jij, mijn liefste, kind Dit vind ik echte poëzie. De vorm, woordgebruik, metrum. Inhoud ook. Ik dacht een kusje op haar zachte haar, een korte aai over haar buik. Ze hield haar lach in en dacht het volgende terug, op de rots-en in de avondzon... Toen hoorde ik een krekel tsjirpen, of moet dat een cicade zijn? Niet veel mensen die het verschil tussen een tor, een kever en een wants kennen hier. Ik dacht aan haar, om over mezelf maar te zwijgen... Ik wentel me in zelfmedelijden en melancholie. Ik zou me ook liever in jouw armen wentelen, dat gaat niet. Dit vind ik meer proza. Een soort inleiding, toelichting bij de poëzie. Helemaal niets mis mee natuurlijk, het is erg bijzonder, zo'n vorm heb ik hier nog niet vaker gezien. Een vraag van een nieuwsgierige: hoe ontstond deze creatie? Deze reactie kostte mij welgeteld 2 minuten. En ik voelde me niet eens verplicht. |
Waarom zou je proza en poëzie niet mogen mengen? Ik voel me niet gebonden aan een van beiden, slechts aan een gevoel dat ik wil delen. Zo'n gevoel van een lichte wintermiddag, zon over de laatste boomtoppen, kou, een tijd niks gegeten en een beetje ziekjes, maar toch geen honger en geen naar gevoel, omdat je aan een Zij denkt.
Eigenlijk zijn het twee delen. Het eerste gaat over het meisje en het tweede waarom ik haar niet waard ben. Ik heb ze aaneengedaan met wat tekst, omdat ik een verhaal wilde vertellen. Ik heb al eerder geprobeerd een wat langer, verhalend liedachtig gedicht te schrijven, maar als je een pagina verder bent ben je wel door je rijmwoorden heen en wordt alles verslonden door een metrum. Dit is wat vrijer, minder verantwoordelijkheden, zoals het ook hoort, met dit onderwerp. |
Citaat:
|
Mijn kritiek richt zich in geval van wat ik 'gestrofeerd proza' pleeg te noemen op de mislukte opzet. Ik heb gekózen voor een mengeling.
|
Prachtig
|
Waarom 'prachtig', wat doet het met je, waar doet het je aan denken, wat spreekt je er van aan, wat vind je niet perfect, waar denk je dat het over gaat? Als je de tweedefase hebt gedaan of ermee bezig bent, moet je je natuurlijk even over deze vragen heenzetten, maar je zult me moeten nageven dat het lang niet zo erg is als een vragenlijst van bijvoorbeeld een Duits boekverslag :P:)
|
Citaat:
De tweede fase ga ik volgend jaar pas doen bdw:P.. Ik vind de zinsopbouw ge-wel-dig! De woorden die geen echte zin vormen en waar Jou gedachten dus zelf een weg mogen gaan zoeken.. Je gaat verder met je boek lezen.. maar je gedachten zijn bij haar gebleven. Er staat dus niets meer in je boek.. en je droomt weg.. <En dat nog wel aan het strandd :D Prachtig toch..!> en haar handen, zacht misschien ONAANGERAAKT..! En jij dacht eraan haar buikt te strelen.. Toen hoorde ik een krekel tsjirpen, of moet dat een cicade zijn? Niet veel mensen die het verschil tussen een tor, een kever en een wants kennen hier. Ik dacht aan haar, om over mezelf maar te zwijgen... Dit vind ik iets minder.. maark heb er ook geen beeld van nu.. ksnap het (nog) niet.. moet ik nog even over na gaan denken.. Majah kvind het echt heeel mooi! Waar wel heel moeilijk uit te leggen 'waarom'... Ik heb het voor je geprobeerd! |
Dankje :)
(zo, akelige forumbazen, ik up hem lekker! gnagnagna :P) |
| Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 23:05. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.