Control Freak
 

Ik weet niet of dit topic hier goed staat... als het niet zo is moet het maar verplaats worden ofzo :)

Ik ben zelf een beetje een controlfreak. Ik wil graag weten wat ik ga doen, wanneer ik dat ga doen en met wie. Ik weet dat het heel lastig is. Want meestal loopt wat ik bedacht heb anders dan verwacht en daar kan ik dan weer niet tegen, raak geirriteerd enzo....
Zijn er nog meer mensen die dat hebben? En waarbij heb je dat dan?

Ik heb het ook. Waarbij...euhm...waarbij niet is een betere vraag. ;)

Maar hoe reageer je er dan op? Ik ga zelf heel geirriteerd doen. Of ik ga lopen stressen --> gevolg: Mensen beginnen zich te irriteren aan mij.. en zo word het steeds erger

Hoe ik er op reageer verschilt. De ene keer raak ik, net als jij, geirriteerd en is dat ook goed aan me te merken. De andere keer raak ik wel geirriteerd, maar is het niet of amper aan me te merken. Of ik raak gestresst. En weer andere keren reageer ik op andere manieren (hoe wisselt) of niet.

In een andere topic hier (over eenzaamheid, ik geloof dat dat ook in de titel staat) heb ik geschreven dat ik graag alleen ben (of met m'n vriend), dat zal hier ook wel mee samenhangen. Ik vind het heerlijk om dingen in m'n eentje te doen, dan kun je zelf uitmaken hoe, wie en wat. Met m'n vriend wil ik ook wel dingen doen en die weet hoe ik ben, dus ja. ;)

Das wel handig dan :)

Soms ben ik ook gewoon het liefst alleen. Dan mag iedereen oprotten en ga ik gewoon heerlijk in mijn eentje op me kamer zitten of stuk fietsen ofzo. Weet niet wat ik er zo leuk aan vind. Maar soms lucht het op om even helemaal niemand te zien.

ik had het heel erg, maar ik heb mezelf ervanaf geholpen.
(ik weet niet of dit precies is wat jullie bedoelen, maar in iedergeval zoiets he..)

eerst was het echt zo dat ik eerst onbewust me ging voorstellen hoe bepaalde dingen zouden gaan lopen en als ze dan niet zo liepen als IK me het had voorgesteld dan werd ik ook heel geirriteerd en was niet te genieten.

toen heb ik mezelf aangeleerd dat zodra ik dacht van:
'oh nee, ben ik weer bezig met voorstellen hoe het zal gaan..'

dan ging ik er iets heel negatiefs van maken, zo van;
het gaat vast helemaal verkeerd, het word niet leuk en het gaat vast niet door enzo...
ik probeerde tegelijkertijd het ook te accepteren dat het niet goed zou gaan
en als het dan beter was/ging dan ik me dus in mijn pesimisme had voorgesteld was ik heel verast en vrolijk
en ja, als ik inderdaad niet had overdreven dan vond ik het ook niet erg meer, want ik had er op gerekend..

nu is het bijna over, ik heb er bijna nooit meer last van.

Dat maakt niet uit, bij mij iig niet, want als het dan wel goed gaat, dan gaat het anders dan ik had verwacht. ;) Het gaat me er nl niet zo zeer om of het wel of niet goed gaat (en dat ik dus beter kan denken dat het niet goed gaat, omdat het dan altijd mee valt), het gaat me er om dat ik weet hoe het gaat ed. :)

Wel fijn dat het bij jou geholpen heeft! (y)

Dit vind ik meer op autisme lijken eigenlijk.
Dat je een soort van orde, regelmaat en duidelijkheid nodig hebt...

In mijn geval klopt dat, aangezien ik zelf het syndroom van Asperger heb, maar het is niet iets wat uitsluitend op autisme wijst.

"The only thing constant in life is changing"

Je kan controleren wat je wilt maar dat lijdt alleen maar tot ergenis. Bovendien heb je toch niet alles in de hand dus accepteer gewoon dat je lang niet alles zelf in controle hebt.

Het is geen kwestie van niet accepteren, iig niet alleen. Bij mij dan iig.

Ik heb het in situaties als iets niet gaat zoals ik had verwacht. Zelfs als het juist beter gaat, kan ik er niet tegen. Ik raak dan, net als jij, ongelofelijk geïrriteerd, of in paniek.

Tips... euhm. Ademhalen en jezelf keihard in de arm knijpen? Zoiets. Of gewoon even weg van de mensen en 'socialiseren met jezelf'; so to speak. :D Lekker even alleen.