vluchten voor problemen
 

Hey ieder1,

Ik heb een probleem. Ik lijk altijd te vluchten voor problemen. Om een voorbeeld te geven: Ik kreeg begin deze vakantie de kans om voor het eerst op kamp te gaan. Alles was nieuw voor me. Moest voor het eerst in heel mijn leven optrekken met wildvreemde mensen. + was ik voor het eerst 10 dagen van huis weg. Afin, zo zou het geweest zijn als ik 's anderendaags ni was vertrokken. Kortom ik ben gewoon gevlucht voor mijn heimwee en mijn onzekerheid.

En zo lijk ik steeds weer te vluchten voor moeilijkheden en/of probs.

Ik kan enkele situaties bedenken waar in ik al gevlucht ben voor probs......Als ik in de situaties niet was gevlucht had mijn leven er totaal anders uit gezien.

Maar ik kan er niet tegen vechten......ben bang dat ik in de toekomst mooie kansen zal laten liggen als iets te moeilijk word of me afschrikt.

Sorry mensen moest het ff kwijt.

Ben ik de enige?

Groetjes Magicflower

om te beginnen met je laatste vraag (jaja, lekker warrig, beginnen met het einde :p) NEE. de enigste ben je zeker niet. Sterker nog iedereen 'vlucht' wel eens voor bepaalde situaties. Dat is iets heel natuurlijks. iedereen heeft het dus wel in meer of mindere mate.

De meeste mensen hebben er niet zo veel last van, anderen juist heel erg. om bijv. een extre(e)m(er) voorbeeld te geven. Mensen die zelfmoord plegen vluchten als het ware ook. ze gaan hun problemen uit de weg. Nu zeg ik niet dat ik die mensen als aanstellers zie. Veel mensen die zelfmoord hebben gepleegd (of een poging hebben gedaan tot...) hebben erge dingen meegemaakt, danwel door/met hun omgeving als 'problemen hebben met jezelf'

goed... hier had je dus nix aan, het was alleen om aan te geven dat je zeker niet de enigste bent.

wat ik je aan kan raden is met de dingen waar je bang voor bent, met anderen over te praten. Vaak zie je zelf voor iets geen (goede) oplossing meer... dit wordt mede veroorzaakt omdat degene die iets moet uitvoeren waar hij/zij bang voor is alleen de 'enge' dingen en/of de problemen van iets inziet. hij/zij weet dan vaak geen andere uitweg dan het simpelweg niet te doen. Terwijl als je over die angsten praat met iemand, kan diegene je ook vertellen wat de goede dingen zijn en van die dingen als 'wat kan er nou gebeuren?!' of diegene komt juist met zoiets simpels als 'ach joh, als er wat gebeurd bel je toch gewoon, dan kom ik je ophalen'

hierboven zijn slechts voorbeelden en ik wil dus zeggen dat anderen vaak oplossingen enz. zien, die de persoon in kwestie niet ziet. ik vergelijk het altijd met een heel groot vel papier met allerlei kleuren. (zwart/grijs/groen/blauw/paars/roze/geel enz) Degene zelf bekijkt iets wat hij moet gaan doen van dichtbij en zoekt meestal de donkerste plek uit (het moeilijkste) daar zit hij met zn neus bovenop (hij ziet alleen het negatieve) dan laat je het vel zien aan een vriendin die er een eindje vanaf staat en die ziet ook de positieve dingen ervan in.

naja, hopelijk heb je er wat aan.
liefs, wendy

hey
k herken je verhaal best wel, alleen heb k nu ff niet zo'n zin om dat uit te leggen.. zal k later nog een keertje doen

maar k weet wel zeker dat je niet de enigste bent!!

kuzzies mir

Hey wendy,

Geloof het of niet, maar ik heb toen ik 13 was ook een zelfmoordpoging ondernomen. Heeft hier totaal niks mee te maken, maar ik zeg dit maar even om aan te geven dat ik je uitleg begrijp. Ik heb toen dus ook geprobeerd te "vluchten".

Wat je zegt over dat praten begrijp ik ook. all1, wat mensen ook zeggen als ik echt wil vluchten houdt niks of niemand me tegen. Dan mogen ze uren, weken, dagen met me praten, niks helpt. Soms lijkt het alsof ik het allemaal gewoon niet wil. Da is op die momenten ook zo. Ma 8eraf word ik dan rustig, kan ik weer helder nadenken. En dan krijg ik spijt van mijn beslissing, blijkt dat ik het toch wou doen. Ma als ik het dan opnieuw wil proberen mislukt het ook weer, vlucht ik weer. Dikwijls krijg ik ook de kans niet meer om het nog is te proberen.

ff voor duidelijkheid: het laatste stuk gaat dus ni over zm maar over andere dingen.

Bedankt in elk geval voor reactie, ik heb er zeker iets aan.

Groetjes Magicflower

heeyheeyy

ik begrijp het.
wat je zegt over die 'tweede kans'.
wat je misschien kan proberen is op het tijdstip dat je helder nadenkt (en denkt dat je het toch had willen doen) dat opschrijft met reden erbij. en als je het dan toch niet durft pak je die brief (oid). dan moet je wel goed bedenken dat je het ZELF heb geschreven.

liefs wen

Ja, oke ik kan da allemaal wel opschrijven. Dan lucht het wel op. Probleem is all1, met al mijn situaties had ik maar 1 kans. En die kansen heb ik verbrod.

dat ben je zeker neit, ook ik betrap mezelf er weleens op. Wat ik er tegen doe? Mezelf realiseren dat 't er toch eens van moet komen, en hoe eerder het achter de rug is, hoe beter. Ik dwing mezelf er toe, zeg tegenmezelf dat ik me niet aan moet stellen, gaan met die banaan!
Behalve dan op liefdesgebied:o