Alternatieven voor huilen en schreeuwen?
 

Weet iemand dingen die je kunt doen ipv huilen en schreeuwen? Het mag geen kabaal of rotzooi maken, want mijn ouders mogen het niet merken en die zijn steeds thuis.

Er moet echt iets uit, maar het lukt niet.



(Oh ja, hardlopen of fanatiek sporten kan niet ivm inspanningsastma)

Misschien kun je je frustraties kwijt in een instrument? Werkt bij mij iig wel erg goed.
Soms wil een potje pleestation ook wel helpen.

Doe liever dat dan andere dingen...
en anders tekenen, lekker muziek aan en schrijven ofzo.. of in het hoekje van je bed kruipen met een knuffelbeer en zachtjes huilen?meezingen met een liedje?

knetterhard je discman aan
proberen rustig te blijven rustig doorademen

ga slapen, misschien helpt dat

eerlijk gezegd vraag ik me af wat je ouders niet willen of mogen weten...

bij mij helpt dingen kapot maken soms wel, dan moet je maar even naar buiten oid...

Ja, misschien ffies een frisse neus halen. Helpt bij mij altijd.
Dan zeg ik:
mama, ik ga even naar de dijk. En dan is t goed en dan ga ik even aant water zitten en dan word ik snel weer rustig. En als ik me heel kut voel ga ik er nog naartoe rennen ook. dan ben ik die frustratie kwijt in t rennen..

doe je kussen voor je gezicht en ga schreeuwen, zo demp je het geluid. en als ze dr dan toch nog iets van merken zeg je gewoon dat je tegen je bed aan stootte ofzo.

en wat Ace*Dusty al zei, knetterhard je discman aanzetten, en in je hoofd mee schreeuwen met de muziek.

je kunt het ook van je af schrijven. gedicht ofzo, of in je dagboek.

als er echt iets uitmoet, kun je onmogelijk rustig blijven. en dat moet je ook niet proberen (rustig blijven). want zo hoop je het alleen maar op, die gevoelens. ga naar een afgelegen plek (denk aan een bos ofzo) en ga daar kei hard schreeuwen. en als iemand je dan nog heeft gehoord? niks van aantrekken.

De hond eff uitlaten :) heb je wat anders aan je hoofd
(als je hond hebt dan)

Ja, I know dat dat het beste is, maar het kan gewoon niet.


Ik wil niet dat mijn ouders weten dat het niet goed met me gaat. Ik heb daar vervelende ervaringen mee, dus sindsdien speel ik het gelukkige-gezin-spelletje braaf mee.
Daarnaast zouden ze willen weten waaróm ik zo huilde/schreeuwde, maar ze ontkennen toch dat mijn vader dingen heeft gedaan die niet door de beugel kunnen en dan geloven ze me weer niet en heb ik het weer gedaan enzo.
Dus liever niet.


Verder bedankt allemaal voor de tips, ik zal er eens een aantal uitproberen...hopelijk werken ze.
Enne evil_angel, een hond heb ik helaas niet..

Schrijven, zingen, heel hard muziek luisteren.

Afreageren op een kussen, die voelt niks en het maakt ook geen lawaai. Een trap tegen de muur, die kan ook wel wat hebben. ( niet met blote voeten!!!)

*tikt op schouder* .. Lieve schat, dit is het psychologie forum. Ben je verdwaalt? :o

Sorry lieverd, ik was vergeten dat dit forum van jou was.

( je hebt gelijk natuurlijk, ik heb alleen verstand van sex- en relatieproblemen, niet van psychische problemen, daar ben ik te oppervlakkig voor.)

I'll buzz off.

Verdwaald is een voltooid deelwoord, dat eindigt niet op een t.. ;)

Is niet van mij hoor ;) En je mag hier best zijn. *knuf*

Steleto, kun je ons iets meer vertellen over jouw situatie? Hoe oud ben je, ben je de enige thuis, sinds wanneer speelt dit allemaal?

ik kreeg weleens van een(soort van) psychologe op school het advies om dan hard in een kussen te gaan slaan...maar alleen werkte het bij mij niet echt.. maar miss bij jou(en andere wel) ik was namelijk meer boos op mezelf, dus wou ik eerder mezelf gaan slaan(maar das niet zo'n goed advies)
nu ga ik meestal naar buiten, een soort vlucht maar jah, ik ga gewoon ff rondlopen, of naar de dijk, en rustig bij het water zitten..
en als het al veel te laat is om naar buiten te gaan, dan doe k miijn discman keihard aan!!
maar deze dingen zijn al gezegd,
dus dit is eigenlijk een beetje een nuttelozen reply, :rolleyes: maar jah,

'kuzzies mir

Gebracht is ook een voltooid deelwoord dat wel op een t eindigt, maar wat jij natuurlijk bedoelde was dat de verleden tijdsvorm van verdwalen verdwaalde is en dat het voltooid deelwoord verdwaald daarom op een d, en niet op een t, eindigt.
Maar goed, laat ik maar weer ontopic gaan:

@Steleto: Ik begrijp dat je moeder op de hoogte is van het feit dat jouw vader je sexueel misbruikt heeft, maar dat ze dat allebei ontkennen. Ik weet niet of je al hulp hebt, maar als dat niet zo is kan ik je alleen maar aanraden om bijvoorbeeld via je huisarts hulp te zoeken. Door net als je ouders te doen alsof er niets aan de hand is leggen jij en je ouders jullie zelf een gigantische psychische druk op, en het is maar zeer de vraag hoe lang jullie daar weerstand tegen kunnen bieden. Jij zult een gelegenheid moeten hebben om te kunnen verwerken wat er met je is gebeurd, en je vader zal zich (goed- of kwaadschiks) dienen te realiseren dat hij, door jou te misbruiken , op een verkeerde manier met zijn sexuele gevoelens is omgegaan, waardoor jij het slachtoffer bent geworden. Je moeder zal dit ook onder ogen moeten zien, hoe moeilijk dat ook is.

ik herken dat heel erg bij mezelf. heb precies dezelfde dingen. alleen vlucht ik niet meer de laatste tijd.. slecht of niet.. ach, i don't know, maar daar gaat t hier niet om.

ook nutteloze reply maja..
kussiez,
ilona

met je vuisten tegen de muur slaan, dat doe ik altijd

Ja, maar dat maakt weer lawaai!

Wat ik meestal doe is radio hard aan, dan hoort niemand dat je huilt of schreeuwt. Wat vind je verder leuk om te doen... Heb je een hobby of een sport die je leuk vind, of mooie muziek? Probeer dan daarin je hoofd op iets anders te brengen.

Verder kan ik je nog adviseren om met iemand (vertrouwenspersoon op school, of maatschappelijk werker) te gaan praten. Dan hoef je je niet meer te verstoppen voor je gevoelens. Dat hoeft niemand! Veel sterkte met was je doorgemaakt hebt en wat je nog doormaken moet. (k)

poeziefox, ik ben 18, heb nog een oudere broer. Ik ben bezig een kamer te zoeken omdat ik het hier echt niet meer uithoud.
Ik vermoed dat ik vroeger misbruikt ben door mijn vader, hij heeft de afgelopen drie jaar ook nog aan me gezeten, maar maar in hele lichte mate. Daarnaast maakt hij altijd en overal vernederende en seksistische opmerkingen.

Met iemand gaan praten heeft nog geen zin, omdat ik toch niet kan verwerken zolang het nog niet (echt) afgelopen is. Zo gauw ik uit huis ben ga ik gerichte therapie volgen.

Mijn moeder weet twee of drie kleine incidenten (hand van vader op buik, tegen borsten aan, op billen, dat soort dingen) en heeft me gevraagd of hij echt aan me had gezeten. Ik heb toen ontkend omdat ik haar geen pijn wilde doen en zelf ook niet wist wat ik er nou van moest denken (was helemaal aan het begin, drie jaar geleden)
Mijn vader was alleen maar boos omdat ik zoiets van hem dacht en hij toch nooit aan me zou zitten. (om het vervolgens dus nog drie jaar te doen)
Sindsdien niet meer over gepraat met hen.


Ik probeer mezelf af te leiden en uit te leven, maar het lukt niet. Het enige dat ik steeds doe is eten, om maar niet te hoeven voelen.
Maar dat werkt niet.

Muziek luisteren, Tekenen. Op je rug liggen en aan domme dingen denken. Stom kaartspel spelen. Foto's pakken van eerdere vakantie's en daar aan denken.
Nee, ik heb nu idd even geen inspiratie. :o

ik kan je alleen nog maar alle sterkte wensen van de hele wereld...! :(

douchen:)

Helpt dat? :confused: (y)

Dat wat jij dan doet en nu als tip geeft maakt toch ook lawaai? Waarschijnlijk nog meer dan tegen de muur slaan met je vuist. :o
[/zeurmode]

schrijven schrijven schrijven


en daarbij niet te lang nadenken hoe je iets goed moet opschrijven.

jups, water spoelt negatieve spanning van je lichaam af:)

Papier in stukken scheuren helpt soms wel. Je maakt dan iets kapot, maar het maakt geen lawaai.

Of krassen met een pen op een stuk papier. Niet tekenen, maar gewoon wild krassen, ookal ga je door het papier heen.

Slapen kan ook helpen. Als je even geslapen hebt, al is het maar een half uurtje, kan je je alweer stukken beter voelen, dan lijkt alles minder erg.

Bij mij hielp een paar jaar geleden muziek die ik heel mooi vond. Dan ging ik zitten luisteren, helemaal buiten adem van woede en na twee minuten was ik rustig.

Gewoon met je vuisten op je bed slaan.
Dan maak je niks kapot en doe je jezelf ook geen pijn

Wist ik niet. :) Ga'k wel een keertje proberen. :)(y)

(y)

Meestal als ik me kut voel, dan ga ik 's avonds als ik in bed lig mijn discman keihard opzetten en dan onder de dekens huilen.
(Volgens mij klopt er niks van die zin, maar ja...)

Of ik ram op het toetsenbord, maar dan gaat ie meestal kapot :o.

En toen ik mijn laatste proefwerk verneukt had (ik dacht dat ik bleef zitten), ging ik op mijn bed zitten en heb al het kaftpapier eraf gescheurd en door mijn hele kamer gegooid. Dat voelde echt goed, misschien moet je ook iets scheuren (y).

*idee*
Schrijf al je gevoelens op, net als wat Denise84 zei. En dat dan verscheuren? :)

ik sla altijd, maar ik moet je zeggen dat dat geen goed alternatief is. ik wordt altijd agressief, en begin dan op de muur in te slaan, ik voel op zo'n moment niks, en sla gewoon door.

douchen is een heel goede tip. En ook het slapen. Idd gewoon met je lievelingsmuziek in je disc-/walkman aan en dan onder de wol..
werkt ontspannend

op www.game.nl gaan pingpongen. helpt bij mij best goed. alleen als ik verlies wordt ik nog kwaaier. maar je kunt het proberen...

met je vuist keihard tegen een muur gaan slaan, en dan zelfmedelijden hebben